مهدی افشارنیک

"باید ببازی" این سری خیلی واضح از کنار تشک کتشی شنیده شد،اما این جمله وگفتار بار اولی نیست که در کشور گفته میشود. در مهم ترین بخش اقتصاد کشور یعنی نفت سالها "باید ببازی" با لحن ها و لهجه های مختلفی بیان شده و میشود. همه شان هم رنگ و لباس "مصلحت" دارند اما پیام شان یکی است"باید ببازی".

در ورود به بازار گاز منطقه باید به قطر ببازی،چون شما و تیم تان رقیب سیاسی داخلی ما هستید و هرگونه موفقیت شما برای ما دردآور است. پس به بهانه فساد و قیمت پایین،شما و در واقع کشور را به باختن به قطر مجبور میکنیم. قطری که همان موقع و تا ده سال بعد با همان قیمتی، گاز به امارات فروخت که ما قرارداد بسته بودیم. اما باید ببازی، مصلحت اینگونه است.

در رقابت با قطر در برداشت گاز از پارس جنوبی باید ببازی. چونکه ما به بهانه های مختلف از ساخت داخل گرفته تا حمایت از یک سری پیمانکار و نهاد خاص،میخواهیم عرصه رقابت داخلی را به انحصار در بیارویم و شما باید در رقابت با طرف خارجی ببازی تا ما بتوانیم این انحصار را برقرار سازیم. هر اقدام سخت وجان افزایی در رساندن سطح برداشت مشترک با قطر هم محکوم به شکست است.شما باید ببازی. مصلحت اینگونه است.

اراده ایران برای توسعه آزادگان وغرب کارن خیلی زودتر از عراقی ها رقم خورد. مذاکرات خوبی هم برای توسعه این میدان انجام شد. توافقاتی عالی هم . اما باز بنا به مصلحت و بیشتر به خاطر منکوب کردن تیم قبلی نفت طوری رفتار کردیم که اینپکس به بهانه های فشار آمریکا عطای توسعه ازادگان را به لقایش بخشید. ولی ما محکم شعار خودکفایی را فریاد زدیم. عراق به ما رسید و پیش بودن ایران در توسعه این میدان دود شد و به هوا رفت.مصلحت اینگونه بود.

خودکفایی در آزادگان جواب نداد. دنبال رفقای چینی رفتیم.برای اینکه چینی ها را راضی کنیم تولید 50 هزار بشکه ای آزادگان را به حساب آنها گذاشتیم و این ذلت بزرگ را به کشور تحمیل کردیم چون جای دیگه شعار کلان و کلفت داده بودیم ونیاز به چینی داشتیم.هرچند با تحقیر و از پیش باختن.
در نشست اوپک، حواس پرتی بود، حمایت ظاهری از عراق بود هر چه بود لغو سهمیه بندی رسمی اوپک را رای دادیم و در واقع به میل شدید عربستان برای تسخیر بازارهای ایران که در پس تحریم از دست میرفت،مهر تایید زدیم. خودمان با دست خودمان باعث باختمان شدیم. چون دولت وقت در بازی بزرگتری شعار کلان وکلفت داده بود.مصلحت اینگونه بود.
در کشاکش هسته ای، وزیر نفت میگوید"اگر تحریم شویم نفت 250 دلار میشود" این یک باور کلی و عمومی در تصمیم گیران کشور میشود. رییس وقت دولت هم این را تکرار میکند. خوش خیالی دامن کشور را میگیرد و وارد مهلکه سخت تحریم های نفس گیر میشود. نفت 250 دلار نمیشود که کاهش قیمت هم پیدا میکند. فروش نفت ایران هم هر روز کمتر میشود. توان دریافت پول نفت خود را از دست میدهیم. بعدها آن وزیر محترم بدون عذرخواهی، شوخ طبعانه و رندانه گفت "این را گفتیم بدتر نشود...." کشور را به عرصه باخت سنگین بردیم به همین راحتی.
در فردای برجام، دوسال وقت تیم نفتی و مذاکره کنندگان را سر اصلاح و تعدیل قراردادهای نفتی میگیریم تا فرصت دوساله دولت سهل گیر اوباما بدل شود به دولت سختگیر و بی نزاکت ترامپ، دوسال درخشان و توکلی وخادمی و نادران و شرکا وقت نفت را گرفتند که بهشان ثابت شود، قانون اساسی کشور زیر پا گذاشته نمیشود!! و فرصت طلایی بعد از برجام برای بستن قراردادهای خوب سوخت. باید میباختیم. باختیم. مصلحت اینگونه بود.
ارزان نفروشید،ارزان نفروشید، شعار جذابی است. اما همین شعار مانع قراردادهای موثر گازی شده است. و مدام به رقبای گازی مبازیم.چون قیمت گازمان به ترکیه بالا بسته شده است. دل آشوبان با اینکه خود تجربه اداره دولت را دارند قبول نمیکنند و هر گام در صاردات را به جنجال میکشانند. خوب ونیک میدانند چه میکنند. اینها متولیان"باید ببازید" هستند. آنجا کنار تشک کشتی مربی صراحت دارد، وقت کم است و در چند دقیقه باید کشتی گیر ببازد،اینجا وقت بسیار دارند. برای هدف شان که باختن ایران است این قدر فرصت دارند شعار جذاب انتخاب کنند.اما هدف همان است" باید ببازی"
https://t.me/naft2016