بابانوئل‌ بودن فقط به پوشیدن لباس قرمز و ریش بلند و سفید نیست. جالب است بدانید که این موضوع در غرب یک حرفه تخصصی محسوب می‌شود و بابانوئل‌ها باید در یکی از مدرسه‌های آمریکا دروس تخصصی بابانوئلی را بگذرانند!

به گزارش ایسنا، چیز زیادی به جشن کریسمس نمانده است. بابانوئل هم یک شخصیت تاریخی است که خیلی زیاد با فرهنگ عامیانه کشورهای غربی و مسیحی آمیخته شده است. بابانوئل معمولا یک پیرمرد چاق با ریش سفید بلند و لباس قرمز است. معمولا او یک کیسه پر از هدیه به همراه دارد که در روز کریسمس یا شب قبل از آن برای بچه‌ها به ارمغان می‌آورد.

مسیحی‌ها بر این باورند که بابانوئل از شومینه وارد خانه می‌شود و بچه‌ها را به دسته‌های خوب و بد تقسیم می‌کند و برای کودکانی که رفتاری شایسته داشته باشند، هدیه می‌آورد. همچنین افسانه‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه این هدایا در «کارگاه اسباب‌بازی سازی‌ بابانوئل» در قطب شمال ساخته می‌شوند.

اما این موضوع اصلا به این معنا نیست که هرکسی دلش خواست می‌تواند لباس بابانوئل بپوشد و در سطح شهر رفت و آمد کند. آنها باید در مدرسه‌ای به نام «سانتاکلاوس» دوره‌های تخصصی ببینند و پس از آن گواهی بابانوئلی دریافت کنند.

این مدرسه، افرادی با میانگین سنی ۶۳ سال را پذیرش می‌کند و به آنها یاد می‌دهد که چگونه با کودکان معاشرت کنند. بابانوئل‌ها باید در مدرسه یاد بگیرند که چگونه در ایام تعطیلات کریسمس سرحال باشند. آنها باید اصول اخلاقی را به خوبی بیاموزند و یاد بگیرند که چطور برای دوربین‌های عکاسی ژست بگیرند.

اولویت ثبت نام با کسانی است که سری پر از موی سفید و ریش بلند داشته باشند اما افرادی که این ویژگی را نداشته باشند هم می‌توانند در مدرسه ثبت نام کنند؛ مخصوصا اگر در حوزه روانشناسی کودک تجربه داشته باشند.

رئیس «سانتاکلاوس» در وبسایت این مدرسه خطاب به علاقه‌مندان حرفه بابانوئلی نوشته است: «دانشگاه من به شما می‌آموزد که این ریش، شکم و کت و شلوار قرمز نیست که شما را بابانوئل می‌کند بلکه آنچه از شما یک بابانوئل خوب می‌سازد، آن چیزی است که در قلبتان دارید.»

حالا در آستانه سال ۲۰۱۸ حدود ۳۰۰ بابانوئل از ۱۲ مرکز مختلف در ایالات متحده آمریکا فارغ‌التحصیل شده‌اند تا در تعطیلات کریسمس به هر کجای دنیا که می‌خواهند، سفر کنند و برای بچه‌هایی که انتظارشان را می‌کشند، هدیه ببرند.

بابانوئل‌ها در ایران هم هستند اما معمولا افرادی هستند که خود را با گریم‌ شبیه بابانوئل می‌کنند و بیشتر هم در محله‌های ارمنی‌نشین تردد می‌کنند و با مردم عکس می‌گیرند.

این در حالی است که زمان زیادی به عید نوروز ما ایرانی‌ها هم باقی نمانده است. عیدی که یکی از نمادهایش «حاجی‌فیروز» است اما مردم کشور ما هیچ‌ علاقه‌ای ندارند با حاجی‌فیروزهای متکدی که صورت خود را با واکس سیاه می‌کنند و شب‌ها در خیابان پی لقمه نانی پرسه می‌زنند، معاشرت کنند.

حاجی فیروز یک چهره افسانه‌ای در ادبیات فولکور ایران است که باید در نخستین روزهای هر سال به شهرها بیاید تا آمدن نوروز را به مردم خبر بدهد. او یک مرد لاغراندام و سیاه‌رخ، با کلاه دوکی، گیوه‌های نوک‌تیز و جامه سرخ است که با دایره‌زنگی و تنبک به خیابان‌ها می‌آید و به رقص، شیرین‌کاری و خواندن آواز می‌پردازد اما مدت‌هاست که در ایران حاجی‌فیروزهای واقعی جای خود را به متکدیانی در پوشش لباس حاجی‌فیروز داده‌اند تا به جای اینکه در سطح شهر آمدن بهار را نوید دهند، لقمه‌نانی برای خود دست و پا کنند.

تماشاخانه