عصر ایران ؛ جعفر محمدی - بی هیچ تعارفی باید گفت که آینده اقتصاد ایران به ویژه در بخش اشتغال، چندان امیدوار کننده نیست؛ از یک سو، عدم اشتغالزایی کافی در دولت های نهم و دهم باعث شده است انبوه جوانانی که باید بین سال های 1384 تا 1392 مشغول به کار می شدند، همچنان در صف بیکاران باقی بمانند و به جوانان جویای کار جدید اضافه شوند و از سوی دیگر، فقدان زیرساخت های لازم برای اشتغال پایدار و محدودیت ها و سوء مدیریت های کنونی مزید بر علت شده اند تا این دورنما همچنان مبهم باقی بماند.
علاوه بر این ها، بروز مشکلات جدید باعث شده اند اشتغال در ایران آینده نگران کننده تر داشته باشد. شاید عمده ترین مشکل، بحران کم آبی است که مشاغل بسیاری را به ویژه در بخش کشاورزی تحت الشعاع قرار می دهد و به زودی میلیون ها بیکار جدید روی دست اقتصاد کشور باقی می گذارد.
نگاه های سنتی به اشتغال زایی نیز دیگر جوابگو نیست. در دهه های قبل، اگر نماینده مجلسی می توانست مجوز احداث یک کارخانه صنعتی را در حوزه انتخابیه بگیرد، کاری بس سترگ برای اشتغال جوانان منطقه اش کرده بود ولی اینک بسیاری از همان کارخانه ها یا تعطیل شده اند یا با حداقل ظرفیت کار می کنند.
وانگهی هزینه اشتغال زایی با روش های سنتی به حدی بالاست که همه توان مالی دولت نیز پاسخگوی آن نخواهد بود.
با این حال، دو عرصه به عنوان دو دروازه امید همچنان وجود دارند که اگر درایت و میهن دوستی مسؤولان نیز قرین شان باشد می توان به رونق سریع اقتصادی کشور و به تبع آن اشتغالزایی دل بست.
اولین عرصه، "اینترنت" است. مطالعات انجام شده نشان می دهد که با همین زیرساخت های موجود فضای مجازی در ایران و با این همه محدودیت، در سال گذشته 100 هزار شغل ایجاد شده است که قریب به اتفاق این شغل ها نیز در بخش خصوصی و با سرمایه گذاری مردم صورت گرفته است. تنها کاری که دولت انجام داده، ایجاد زیرساخت های مناسب مانند افزایش سرعت اینترنت و به رسمیت شناختن کسب و کارهای اینترنتی بوده است.
جمعیت جوان، تحصیل کرده، علاقه مند به فضای دیجیتال و مشتاق پیشرفت، بزرگ ترین سرمایه ملی برای توسعه اشتغالزایی در بستر وب است.
هم اکنون "بیکاری" نه فقط یک مشکل اقتصادی که یک تهدید امنیتی برای کشور تلقی می شود.
با این نگاه، آنچه می تواند نرخ بیکاری را کاهش دهد، قاعدتاً باید "فرصت" شمرده شود.
بنابر این، نمی توان هم بیکاری را مشکل امنیتی دانست و هم اینترنت را که می تواند بیکاری را بکاهد.
کسانی که نگران کارآمدی و بقای جمهوری اسلامی هستند، باید بیش از همه به دنبال توسعه اینترنت در کشور باشند چرا که اینترنت می تواند با سرعت بالا و هزینه اندک، میلیون ها شغل پایدار در کشور ایجاد کند و خطرات امنیتی بیکاری را از بین ببرد.
افزایش رشد اقتصادی، بالا رفتن سرانه درآمد، ایجاد رفاه و رضایت و ... از دیگر پیامدهای توسعه اینترنت است که می تواند رضایتمندی عمومی از حکومت را افزایش دهد.
دروازه دوم امید، گردشگری است. ایران به واسطه اتفاقات 40 سال اخیر، از فهرست گردشگری عمده جهانیان خط خورده است و لذا برای گردشگران حرفه ای که همه دنیا را گشته اند، یک مقصد بکر به شمار می رود؛ ضمن آن که قابلیت های گردشگری ایران نیز به حدی است که می تواند از قوه به فعل در آید.
هم اکنون سالانه حدود یک میلیارد و 300 میلیون سفر بین المللی در جهان صورت می گیرد و 1300 میلیارد دلار پول در صنعت گردشگری جابجا می شود. اگر ایران بتواند تنها 2 درصد این رقم را جذب خود کند، تحولی بزرگ در اقتصاد ملی رخ خواهد داد. وجود هزاران شرکت گردشگری در ایران که بسیاری از آنها زبان گردشگری جهانی را نیز می فهمند و اغلب شان نیز متعلق به بخش خصوصی اند، سرمایه و زیرساخت ارزشمندی است که می تواند گردشگری ایران را بر دوش بخش خصوصی استوار کند و به پیش ببرد. دولت، تنها کافی است به اصلاح برخی سیاست ها و تمهید زیرساخت ها بپردازد و بقیه کار را همین مردم در قالب شرکت های گردشگری و تورگردانی و هتلداری و بومگردی و ... انجام خواهند داد.
واقعاً چه کاری راحت تر، کم هزینه تر و هوشمندانه تر از این برای یک حکومت که تنها با توسعه زیرساخت های اینترنتی و گردشگری بتواند این همه مواهب را برای خود به ارمغان بیاورد؟ زیر ساخت هایی که خود نیز از آنها در امور حکومتی استفاده می کند.
اینترنت و گردشگری، دو راهی هستند که با کمترین هزینه ها می توان بیشترین درآمدها را به دست آورد و اشتغال زایی کرد، آن هم در روزگاری که کشاورزی به بحران آب خورده، صنعت در رکود است و تجارت و خدمات به واسطه نوع تعاملات بین المللی، بسیار حداقلی.
کسانی که نسبت به ایران، مردم ایران و جمهوری اسلامی ایران ابزار علاقه و نگرانی می کنند و در عین حال، در اندیشه محدوسازی اینترنت و گردشگری هستند، یا ناآگاه هستند یا عامدانه به کشور خیانت می کنند.
در زمینه اینترنت هم ایجاد شغل برای چند میلیون بیکار غیر ممکنه ! چجوری چند میلیون شغل اینترنتی ؟!؟!
به جای این که تو بازی انجام شده قرار بگیرید و در مورد گردشگری بحث کنید راهکارهای بهتری بدهید تا ذهن شما توسط نویسنده این متن محدود به گردشگری و اونترنت نشده باشد!!!!!!!
نظرات کارشناسانه یا توسط سانسور چی نسبتا محترم عصر ایران سانسور میشه یا توسط برخی مخاطبان نسبتا محترم عصر ایران مورد عنایت دریافت نشان منفی می گردد!!!!
مگر ایجاد زیر ساخت ب ای گردشگر و تداوم اشتغالزایی از طریق فضای مجازی آسان است؟ آیا کسی تا کنون ظرفیت اشتغالزایی فضای مجازی رو بررسی کرده؟ درسته که 100 هزار فرصت تا کنون ایجاد شده. ولی سقف آن به چه میزان است؟ 200 هزار یا 10 میلیون؟ هزینه ایجاد زیر ساخت و سهولت در امر گردشگری چطور؟
ما عهد کردیم فقط احمدی نژاد رو بکوبیم ...
الان که همه چی گل و بلبله ...
اينا نپوش! اينا نخور! اينجا نرو اينا نبين! اينا نكن اينا نگو!!! اينا نزن و .... انصافا ميري گردش؟؟؟
اگر از تهران تا شيراز كه تقريبا توسعه يافته ترين مسير گردشگري ايران هست مشكل سرويس بهداشتي را حل كرديم بعد ادعاي جذب گردشگر را داشته باشيم.
۱- در هیچ ملت توسعه یافته ای حکومت تعهدی به اشتغال افرادی که قبلا مناسب حکومتی داشته و یا مدت ان تمام شدهاست ندارند و لی در ایران فلان ردیس سازمان حتما باید بعد از اتمام کارش در حای دیکر دولتی مشغول باشد و از دولت حقوق بگیرد
۲- بازنشسته ها خصوصا انهایی مه ایثارگر هستند هنوز هم در حال اشتغال هستند و جوانان بیکار انهم به واسطه رانت دولتی
۳- باید هر نفر یک شغل داشته باشد و این همه پول بیت المال صرف دو شغله ها و اعضا هیپت مدیره ها نشود
۴- مکانیزم مشخص و شایسته سالاری بر اساس سابقه کار نوع تخصص مرتبط و ایبقه بیمه و میزان بهرهوری برای بکار گیری هر نفر اجرا شود و از هم اکنون بدون ترش و برای ررعایت عدالت غبال گری در کلیه اماکن دولتی صورت گیرد که بسیار شجاعات و اراده می خواهد و بعید میدانم با تجه هب فساد گشترده سازمانی اتفاق مشخصی بیافتد
در ایران می شود
نظرات کارشناسی قابل استفاده ای این جا مطرح میشوند ؛ کس یا کسانی که تصمیم گیرنده مسایل اقتصادی کشور هستند؛مگر این نظرات را میبینند یا به آنها ارجاع میشود؟
فکدمیکنی اینایی سرکارن چه روزوحالی دارن
عدم پرداخت حق بیمه
حقوق معوقه ۴ماهه
.....
واقعا توی این مملکت همه سرکاریم
(( استفاده بهینه از سرمایه های ملی در جهت حل مشکلات اساسی کشور و حفظ آن برای نسل های آینده ))
در راستای عملی نمودن اقتصاد مقاومتی و انجام بهترین راهکار پدافند غیر عامل در شرایط کنونی کشور باید مشکلات اساسی را شناسائی و نسبت به حل آن اقدام نمود.
در حال حاضر دو مشکل اساسی جامعه عبارتند از رکود اقتصادی و بیکاری جوانان ( بویژه آقایان) که پیش زمینه مشکلات بسیار جدی و خود باعث ده ها مشکل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در جامعه است. در این خصوص با بودجه ماهیانه 4000 میلیارد تومان که می توان آن را به صورت کاهش هزینه های جاری، استقراض، اوراق بهادار اسلامی، اوراق مشارکت، تغییر در نرخ های انرژی، تخصیص بخشی از مالیات دریافتی، تغییر در نحوه پرداخت یارانه ها ( که بخش عمده ای ازاین طریق تامین می شود)، تغییر در برخی مواد بودجه سالانه کشور، ایجاد صندوق های سرمایه گذاری و ... تامین نمود.
بدیهی است که در این راستا مردم شریف و عزیز ایران اسلامی نیز در صورت وجود اراده جدی نسبت به موضوع، در حل آن مشارکت و در تامین بودجه فوق الذکر همکاری خواهند نمود.
چنانچه بودجه مذکور تامین گردد 2 اقدام ذیل انجام خواهد شد.
الف ) 75 % بودجه فوق به مصرف پروژه های عمرانی و یا اقدامات اصلاحی مورد نیاز اختصاص یابد. بدین معنی که هر روز یک پروژه 100 میلیارد تومانی در کشور
راه دوم:خود مردم ما هم بیشتر به گردش خارجی رغبت دارند...وانگهی خود شما اگر خارجی بودی آیا ایران رو با شرایط موجود به عنوان مقصد انتخاب می کردی؟
این چیزهایی که فرمودید الزامات و استاندارد هایی داره برادر....
و اما صنعت گردشکری که خود مشکلات ریز و درشت فراوانی دارد ، از فرهنگ تا زیر ساخت و ....
ولی بهترین راه تعامل با دنیاست و جذب سرمایه خارجی
الان 10 ماه صورت وضعیت شرکت ما رو ندادن . کت مونده دیگه برای زنده موندن به فوتوسنتر متوسل بشیم . بعد شما راه کارای قشنگ میدید .
و اداره بيمه انوقت ميبينيد من راست ميگم يا نه با كارفرما عين جاني و ادم كش برخورد ميكنند
رانندگی هیجان امیز باپراید
نفس کشیدن در الوده ترین شهر جهان
تماشای ریه و خاک شش
انواع واقسام الودگی شیمیایی و میکروبی
شنا در آب های و ساحل آلوده
تماشای رانت خواران و مختلسان ازنزدیک
دیدن شایسته سالاری
رفتن به بهشت زورکی
و..................هزاران نبین در انجا و ببین د راینحا
بدو بیا حالش وببر آتش زدیم به مالمون