عصرایران؛ رضامیرمحرابی - اقدام احمد نجفی، بازیگر سینما و تهیه کننده فیلم سینمایی «من یک ایرانی‎ام» در مقابل ساختمان شماره دو خانه سینما که در حضور برخی از خبرنگاران و عکاسان صدای اعتراض خود را به گوش رئیس سازمان سینمایی و وزیر ارشاد رساند، روز گذشته یکی از پرحاشیه‎ترین خبرهای رسانه‎ها و شبکه‎های اجتماعی بود که با واکنش‎های متعددی از سوی سینماگران نیز مواجه شد.

در کنار همه واکنش‎ها، مدیرکل سینمای حرفه‌ای از دستور رئیس سازمان سینمایی برای شفاف‌سازی در خصوص روند اکران فیلم «من یک ایرانی‌ام» خبر داد. این مقام مسئول گفت: «در راستای شفاف‌سازی افکار عمومی ظرف 24 ساعت اطلاعات مرتبط با روند اکران فیلم سینمایی «من یک ایرانی ام» را در اختیار رسانه‌ها قرار خواهم داد.»

این خبر امیدوارکننده‎ای است که اعلام می‎شود و باید از این اقدام به موقع و تدبیر رئیس سازمان سینمایی برای بررسی دقیق اعتراض یک سینماگر و دستور آنی برای انتشار اطلاعات در رسانه‎ها تقدیر کرد. اما نکته مدنظر در این بحث، اکران فیلم «من یک ایرانی‎ام» و حواشی پیرامون رفتار احمد نجفی مقابل ساختمان خانه سینما نیست. فرصت خوبی است تا یادآور شویم وقت آن رسیده در وزارت ارشاد دستوری برای شفاف سازی در مورد آخرین وضعیت فیلم‎هایی که در توقیف بسر می‎برند صادر شود. دستوری که شاید زودتر از اینها باید برای احترام به افکارعمومی و همچنین سینماگرانی که برای تولید یک اثر سینمایی زحمت کشیده‎اند صادر می‎شد. این در حالی است که معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی پیش از این گفته بود: «در کمیته رفع توقیف فیلم‌های سینمایی حدود 12 فیلم مورد بحث و بررسی قرار گرفت و از این هفته (15 مرداد 96) شورای پروانه نمایش بازبینی مجدد این فیلم‌ها را در دستور کار خود قرار خواهد داد.»

هنوز زمان زیادی از عقب‎نشینی وزارت ارشاد برای اکران فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» به کارگردانی رضا درمیشیان نگذشته است. عقب‎نشینی که منجر به نگارش نامه اعتراضی 120 سینماگر مطرح به رئیس جمهوری شد. آن هم کوتاهی و بی‎توجهی برای اکران فیلمی که پروانه نمایش دارد و سه تن از مدیران مطرح سینمای ایران نامه تعهد اکران آن را در آذرماه امسال امضا کرده‎اند. نامه‎ای که در مورد آن شفاف‎سازی نشد و لازم است این روزها وزارت ارشاد دولت دوازدهم که بنا را بر رفع توقیف فیلم‎های سینمایی و تعامل با هنرمندان قرار داده بود در مورد بی‎تعهدی رخ داده به رسانه‎ها و افکار عمومی پاسخگو باشد.

در بخشی از نامه اکران فیلم «عصبانی نیستم» که به امضای علیرضا رضاداد، محمدابراهیم داروغه زاده و منوچهر شاهسواری رسیده، آمده است: «تاریخ قطعی نمایش این فیلم از نظر سازمان سینمایی 25 بهمن 96 و غیرقابل تغییر است و سازمان سینمایی مسئولیت نمایش این فیلم را برعهده می گیرد.»

همچنین در نامه 120 سینماگر به رئیس جمهوری آمده است: «همان گونه که مستحضرید فیلم سینمایى "عصبانى نیستم!" ساخته آقاى رضا درمیشیان پس از دریافت پنج پروانه نمایش و اعمال سانسورهاى مختلف و حتى تائید کمیته بازبینى آثار توقیفى و تضمین کتبى مدیران این بار به بهانه اعمال سانسورهاى جدید مطابق نظر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامى شما از نمایشش جلوگیرى به عمل آمده است.از آنجا که بى‌اعتبار شدن پروانه نمایش و سانسورهاى چندباره موجب بوجود آمدن فضاى ناامنى در عرصه سینما و تضیع حقوق هنرمندان مى‌شود، ما سینماگران خواهشمندیم دستور مساعد جهت نمایش عمومى عصبانى نیستم! صادر شود.»

در حالی به روزهای پایانی سال 1396 نزدیک می شویم که وزارت ارشاد علاقه‎ای به اکران عمومی برخی آثار از جمله دو فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» به کارگردانی رضا درمیشیان و «آشغال‎های دوست داشتنی» به کارگردانی محسن امیریوسفی که هر دو به صورت قانونی پروانه نمایش گرفته‎اند، ندارد و مشخص نیست تکلیف آثاری که توانسته‎اند از سد ممیزی‎های مدنظر وزارت ارشاد عبور کنند و پروانه نمایش بگیرند چه خواهد شد. سرنوشتی که اگر خوشایند نباشد تهدیدی برای آینده سینمای ایران و همچنین نسل کاربلد و فیلمسازان جوان بااستعدادی است که با امید به آینده در شرایط سخت تولید و موانع متعدد دغدغه ساخت آثار باکیفیت دارند. هر چند فرهنگ با دستور و کار بخشنامه‎ای بیگانه است اما سینمای ایران شاید این روزها بیش از هر موردی به یک نگاه عمیق و دستور جدی و فوری برای بررسی همه جانبه برخی مسایل و موانع و تجدید نظر در برخی راهبردها نیاز دارد، موانعی که ممکن است امید را از فعالان این عرصه بگیرد و آن ها را بیش از پیش نسبت به فعالیت در آینده و ساخت آثار قابل اعتنا دلسرد کند.