به نظر می‌رسد که تیته از کوتینیو، در پست هافبک استفاده کند زیرا او به این نکته در کنفرانس خبری نیز اشاره کرده بود. کوتینیو نقشی همانند رناتو آگوستو را ایفا نخواهد کرد؛ بلکه خلاقیت بالاتری را به تیم خواهد افزود که این مهم، در غیاب نیمار، بسیار مهم خواهد بود! به عنوان وینگر نیز از دو ستاره تکنیکی سلسائو یعنی ویلیان و داگلاس کاستا استفاده می‌شود تا شاید با استفاده از این روش، گابریل ژسوس هم فرصت‌های بیشتری را پیدا کند.

برزیل، پرافتخارترین تیم تاریخ جام‌های جهانی در حال آماده سازی خود برای رقابت‌های جام جهانی است. آن‌ها در این راستا، فردا شب مقابل روسیه میزبان و روز شنبه، چهارم فروردین، به مصاف تیم ملی آلمان، مدافع عنوان قهرمانی جام جهانی گذشته می‌روند.

به گزارش "ورزش سه"، بازی‌های دوستانه برزیل، بازی‌های فوق‌العاده جذابی خواهند بود. از یک سو، برزیل باید چالش نبود نیمار به دلیل مصدومیت را تجربه کند و از سوی دیگر، دیدار با ژرمن‌ها، همیشه جذاب‌ است؛ مخصوصا بعد از آن شب ناامیدکننده در جام جهانی و در خانه برزیل!

ستاره برزیلی پی‌اس‌جی، قطعا برای جام جهانی به تیم ملی دعوت خواهد شد اما این مصدومیت او، نفعی نیز برای سلسائو دارد. آن‌ها می‌توانند چالش نبود نیمار را تجربه کنند. در پایین، به چهار روشی که تیته، می‌تواند تیمش را بدون نیمار با قدرت به میدان بفرستد؛ می‌پردازیم!

1-روش کلاسیک تیته!

هنگامی که تیته در سال 2016 به سمت سرمربیگری زردپوشان رسید؛ وظیفه سختی را برای بازسازی کشوری داشت که پس از باخت تحقیرآمیز 7-1، کاملا مایوس شده بود. تیته اما برای این کار، کاملا آماده بود. او بازیکنانی مانند رناتو آگوستو و پائولینیو را به ترکیب اصلی تیم ملی رساند تا به بازیکنان هجومی تیمش، آزادی عمل بیشتری بدهد.
این اتفاق، نتایج فوق‌العاده‌ای نداشت اما سبب شد که سلسائو تبدیل به همان سلسائو همیشگی شود؛ با قدرت، مقتدر و مدعی یا بهتر است بگوییم برزیل! زردپوشان با تیته، توانستند به عنوان اولین تیم صعود کننده به جام جهانی بدون احتساب روسیه میزبان، انتخاب شوند. دستاورد‌های تیته در نهایت، موثر بود!

ترکیبی که مشاهده می‌کنید، اجازه می‌دهد تا وینگر‌ها و مدافعان کناری برزیل که از قدرت خارق‌العاده‌ای برخوردارند؛ بازی را در دست بگیرند و تیم حریف را به سختی، تحت فشار قرار دهند. گلزنی پائولینیو در خط هافبک هم در این ترکیب، بسیار موثر است اما موثرترین نقش‌ها، از آن کوتینیو و ویلیان، دو ستاره دریبلزن و شوتزن سلسائوست!

2-حمله؛ حمله و حمله!

شاید برزیل بخواهد در بازی‌های دوستانه و به خصوص بازی دوستانه مقابل روسیه، شیوه جدید بازی را تمرین کند و از پلن اول خود، استفاده نکند. یکی از ترکیب‌هایی که تیته می‌تواند برای یک بازی فوق‌تهاجمی و زیبا در مقابل روسیه به میدان بفرستد؛ ترکیبی است که مشاهده می‌کنید. در این ترکیب، ادرسون مورائس دروازبان منچسترسیتی، جای دروازبان آماده رمی‌ها را می‌گیرد و این اتفاق، به این دلیل است که وقتی شما بازی تهاجمی را ارائه می‌دهید، فضای بسیاری پشت مدافعین ایجاد می‌شود و دروازبانی مثل ادرسون می‌تواند از پس این امر، بر بیاید. قدرت رهبری بیشتر تیاگو سیلوا، سبب می‌شود که او جایگزین میراندا شود اما این امر، سبب آسیب‌پذیرتر شدن دفاع نسبت به ضدحملات و حملات سرعتی می‌شود. حضور مارسلو و دنی‌آلوز نیز که همچنان، بهترین مدافعان کناری جهان هستند نیز به برزیل کمک می‌کند. هر چند که مارسلو برای قرارگیری در ترکیب، رقابت تنگاتنگی را با الکس ساندرو، آغاز می‌کند.

کاسمیرو نیز به ترکیب باز می‌گردد و وظیفه او ساده است؛ هر چیز در حال حرکتی را باید متوقف کند! این ماشین تکل، در قطع توپ و بازپس گیری آن، عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. حضور کاسمیرو سبب آزادتر شدن فضای حرکتی کوتینیو و فرد، برای گلزنی می‌شود!

از سوی دیگر، قرارگیری روبرتو فیرمینو در پست مهاجم نوک به عنوان یک مهاجم سایه، می‌تواند به ژسوس برای گلزنی کمک کند و در بازی خوب، داگلاس کاستا تکنیکی نیز شکی وجود ندارد!

3-دفاع غیر خطی با 3 دفاع؛ به سبک ایتالیا!

یکی از مشکلاتی که سلسائو در طی سالیان اخیر، همواره با آن روبرو بوده است، علاقه فوق‌العاده و البته به حق آلوز و مارسلو، برای نفوذ از جناحین و شرکت در حملات است و این مسئله، سبب ایجاد فضا در کناره‌ها می‌شود. برای جلوگیری از این امر، می‌توان از دفاع سه نفره استفاده کرد و مارسلو و دنی‌آلوز را یک خط به جلو برد. باز هم آلیسون به دروازه برمی‌گردد چرا که او، از نظر سیو، گلر فوق‌العاده‌ایست و در حال حاضر، بسیار آماده است. در مقابل او نیز، خط دفاع سه نفره برزیلی‌ها شکل می‌گیرد.

در خط هافبک، فرناندینیو و فرد در کنار آلوز و مارسلو، چهار نفر پس از آن خط دفاع مستحکم سه نفره را تشکیل می‌دهند. در این قسمت، حضور فرناندینیو بسیار کلیدی است. توانایی بالای او در قطع توپ و حمل آن، سبب می‌شود تا فرد، این توانایی را پیدا کند که در هنگام حمله، یک خط جلوتر برود و در کنار کوتینیو و ویلیان، به ادامه کار بپردازد. مارسلو و دنی‌آلوز نیز از قبال مسئولیت‌های فراوان دفاعی خارج می‌شوند و در هجوم‌ها، تیم را یاری می‌کنند؛ خبری که برای مدافعین کناری حریف، خوشایند نخواهد بود. در این سیستم، ویلیان و کوتینیو برای کمتر شدن مسئولیت‌های دفاعی، به نوک خط حمله متمایل می‌شوند تا گابریل ژسوس، مهاجم تمام‌کننده و جوان تیم را تغذیه کنند.

4- چیزی که انتظارش می‌رود!

در این سیستم، آلیسون باز هم درون دروازه قرار می‌گیرد. میراندا و تیاگو سیلوا نیز در کنار یکدیگر در مرکز خط دفاعی، فعالیت می‌کنند. باز هم همچون همیشه، دنی‌آلوز و مارسلو به عنوان مدافعین کناری به میدان می‌روند. در این ترکیب، با توجه به نیاز به قوه گلزنی پائولینیو، از تانک کهکشانی‌ها، یعنی کاسمیرو استفاده می‌شود!
به نظر می‌رسد که تیته از کوتینیو، در پست هافبک استفاده کند زیرا او به این نکته در کنفرانس خبری نیز اشاره کرده بود. کوتینیو نقشی همانند رناتو آگوستو را ایفا نخواهد کرد؛ بلکه خلاقیت بالاتری را به تیم خواهد افزود که این مهم، در غیاب نیمار، بسیار مهم خواهد بود! به عنوان وینگر نیز از دو ستاره تکنیکی سلسائو یعنی ویلیان و داگلاس کاستا استفاده می‌شود تا شاید با استفاده از این روش، گابریل ژسوس هم فرصت‌های بیشتری را پیدا کند.