عصرایران؛ مهدی نیکپندار - دومین جلسه هیات رییسه فدراسیون کشتی منجر به گرفتن جواب بله از رسول خادم شد. رییس فدراسیون کشتی که از سمت خود کنار رفته بود در جواب دومین جلسه هیات رییسه و در خواست برای بازگشت به صندلی ریاست گفت که نمی‌تواند به این اصرارها نه بگوید و به صندلی اش باز خواهد گشت.

لابد برای این اتفاق رخ داده و بازگشت رسول خادم باید خوشحال بود اما مرور اتفاقات چند وقت اخیر می گوید که خوشحالی‌ای نباید در کار باشد چون اصلا انگار رفتنی در کار نبوده است که آمدنی در کار باشد. اولین مساله برای اثبات این مساله بازگشت خادم به دست کسانی است که خود استعفا داده بودند.

یعنی در روزهایی که رسول خادم در اعتراض به وضع موجود کناره‌گیری کرد اعضای هیات رییسه هم کناره‌گیری کردند و تمام. حالا هرچند وزارت ورزش زیر بار خروج خادم از فدراسیون نرفت اما بازگشت او هم توسط اعضای مستعفی جز نمایش‌های عجیب و غریب این چند وقت اخیر بود .

البته انتقاد به رسول خادم به خاطر مدل رفت و برگشتش نیست که به خاطر استعفایش است. رسول خادم در روزهایی از فدراسیون کشتی کنار رفت که مصاحبه هایی آتشین داشت. او از وضع موجود ناراضی بود و حق هم داشت. اینکه فدراسیون کشتی به تنهایی بخواهد در موضوعی که به امنیت ملی مربوط است تصمیم بگیرد و بار روی دوش قبول کند واقعا غیر قابل قبول است اما حقیقت اینجاست که این اتفاق در کشتی ایران چیز عجیب و البته جدیدی نیست .

در فدراسیون های دیگر هم وضع همین طور است. یعنی اگر قرار باشد نماینده ای از ایران مقابل نماینده ای از رژیم صهیونیستی قرار بگیرد پای هر رشته ای که در میان باشد مسوولان همان رشته نوع برخورد و عدم رقابت را تعیین می کنند و هزینه هایش را هم می پردازند. رسول خادم اما در استعفایش طوری برخورد کرد که انگار پیش از این از هیچ چیزی خبر نداشته و یک دفعه با شرایط بغرنج مواجه شده است.

حقیقت این است که خادم نه تنها در دوره مربیگری و مدیریت که پیشتر ها و در دوره ای که روی دشک می رفت هم قوانین ایران رابه خوبی می دانست. او روزی که برای ریاست در فدراسیون کشتی نامزد شد هم خوب می دانست که اگر قرعه ای به نام ورزشکار کشور غاصب بیافتد تکلیف چیست خادم اما پس از اینکه موفق شد عدم تعلیق کشتی ایران را قطعی کند مواضعی عجیب و غریب گرفت که انگار از اول از چنین مسائلی بی خبر بوده و چون این طور شده است از فدراسیون کنار می رود.

به هرحال در همان روزها پیش بینی بازگشت خادم سخت نبود و این را می شد از متن نامه‌اش حدس زد. متنی که انگاریک منتقد و نه یک مسوول نوشته است.به هرحال خادم رییس فدراسیون بود و بهترین شخص برای اینکه وقت بگذارد با وزیر جلسه برگزار کند وبعد با وزیر به دیدار شواری امنیت ملی برود و ... هیچ کدام از این ها هم ، نامه نگاری انچنانی و استعفای رسانه ای نیاز ندارد .اماوقتی کار به رسانه کشیده شد همان روزها هم پیش بینی می شد که رسول خادم بالاخره به سکان و صندلی ریاست فدراسیون کشتی بازخواهد گشت.

او با این استعفا ایران را از مسابقات مهم آمریکا محروم کرد و شاید هم به خاطر عدم آمادگی تیمش ترجیح می داد به این مسابقات نروند و با کشتی گیران آماده آمریکایی سرشاخ نشوند. هرچه که بود امروز خادم به صندلی ریاست پربودجه‌ترین فدراسیون کشور باز می گردد.

او در اصل دوباره رییس پولدارترین فدارسیون ورزشی در ایران است و با حضور در این صندلی می تواند همچنان در فیلا و مهمتر در رسانه ها باشد. شاید هم در انتخاباتی نزدیک تصمیم گرفت دوباره به سیاست باز گردد و مدتی از ورزش دور باشد.حالا هر چند او گفته بر مواضعش ایستاده و نامه نگاری هایی خواهد کرد و کار را پی گیری می کند اما در اصل این کاری است که باید از اول و قبل استعفا می کرد چون کناره‌گیری همان طور که همه می دانند مسیری به سمت حل مشکل نیست و اگر قرار باشد مشکلی حل شود از همین مسیر ریاست است. برای همین اگر امروز بگوییم استعفای خادم از ابتدا به بازگشت ختم می شد اشتباه نگفته‌ایم.