ایمان احمدوند . کارشناس مسائل خاورمیانه

انتخابات پارلمانی عراق با همه فرازو نشیب که داشت پایان یافت،این سومین بار پس از سرنگونی صدام و نخستین بار پس از شکست عناصر گروه تروریستی داعش در عراق است که در این کشور انتخابات پارلمانی برگزار شد.

در این انتخابات حدود هفت هزار نامزد از ائتلاف‌های مختلف بر سر به دست آوردن ۳۲۹ کرسی پارلمان عراق به رقابت پرداختند.
ماراتون انتخاباتی عراق آنطور که پیش‌بینی می‌شد در فضای رقابتی بین این دو گروه عمده" شیعیان و سنی ها "برگزار شد.

رأی شیعیان به‌دلیل رهبران بسیار تقسیم شده در حالی که عرب‌های سنی‌ نیز رأی‌شان پراکنده است اما آن‌ها به این دلیل که از رهبران کمی برخوردارند. سنی‌ها در وضعیت ضعیفی به‌سر می‌برند.
حیدر عبادی" نخست وزیر فعلی عراق، "نوری مالکی" نخست وزیر پیشین این کشور و همچنین "ابوحسن عامری"، ٣ نامزدی هستند که به عنوان رهبران ائتلاف‌های شیعه در انتخابات از همه شناخته ‌شده‌تر بودند.

بیشترین بخت پیروزی برای حیدر عبادی نخست وزیر فعلی عراق که در ائتلاف «النصر» قرار دارد میتوان متصور شد، که کاندیداهای آن در استان‌های اقلیم کردستان نیز حضور دارند. حتی اگر ائتلاف عبادی بیشترین کرسی‌های پارلمان را به‌دست آورد، او باید روند دشوار تشکیل یک دولت ائتلافی را پیش ببرد.

"نوری مالکی"، ریاست ائتلاف "نصر و اصلاح" را برعهده دارد که شامل بیش از ٢٠ حزب و تشکل سیاسی است. وی اکنون به عنوان معاون رئیس جمهوری عراق در رأس ائتلاف قانون است که این ائتلاف از چندین جنبش و جریان و همچنین چند شخصیت برجسته عراقی سنی و کرد تشکیل شده است.

ائتلاف "فتح" نیز زیر نظر "هادی عامری"، فرمانده جبهه حشد الشعبی (بسیج مردمی عراق) و رئیس سازمان بدر است. در این ائتلاف، حزب‌الله عراق نیز حضور دارد.

همچنین ائتلاف "حرکت برای اصلاح" که در واقع ائتلاف میان مقتدا صدر، رهبر شیعیان عراق و کمونیست‌های این کشور است نیز در این انتخابات شرکت کردند که شانس کمی برای بدست آوردند کرسی های مجلس داشتند.

از سوی دیگر نامزدهای سنی عراق نیز در قالب چندین ائتلاف در این انتخابات حضور داشتند که مهمترین آنها ائتلاف "اتحاد وطنی" به رهبری "ایاد علاوی" معاون پیشین رئیس جمهوری عراق و همچنین "سلیم الجبوری" رئیس تجمع مدنی اصلاح است.

به نظر می‌رسد این ائتلاف می تواند رقیب مهمی برای احزاب سیاسی شیعه باشد که در دولت کنونی عراق در اکثریت قرار دارند.

کردهای عراق نیز برای کسب ٤۶ کرسی پارلمان این کشور در انتخابات شرکت کردند.

آنچه مسلم است نخست وزیری کشور عراق هر کسی که باشد، باید با مشکلات عمده ای همچون استقلال کردستان،امنیت استان های شمالی،مشکلات اقتصادی و... دست و پنجه نرم کند.این فرد باید از دل یک همبستگی ملی بیرون بیاید تا بتواند وفاق را به کشور پرچالش عراق برگرداند.