1- سوءاستفاده از بومیان و سرخ‌پوستان قاره آمریکا و وادارکرد‌نشان به کوچ اجباری از زمین‌های اجدادیشان، قدمتی بیشتر از ظهور آمریکا در جهان دارد. با‌وجود‌این، اینک دنیا شاهد رخدادی است که آشکارا این سوء‌استفاده تاریخی را به چالش می‌کشد.

2- در حرکتی که می‌تواند مسیر درنظر گرفته‌شده برای خط لوله نفتی TransCanada‘s Keystone XL را با مشکلی جدی مواجه کند، یک زوج کشاورز اهل نبراسکا بخشی از زمین‌های موروثی خود را به قبیله پونکا بازگردانده‌اند. در مراسم امضای قرارداد که چند روز پیش انجام گرفت، آرت و هلن تَندِرآپ، 1.6 هکتار از زمینی را که در مسیر «trailof tears» قرار دارد -مناطق جنگلی و حاصلخیزی در جنوب‌شرق ایالت اکلاهما که به بومیان آمریکا تعلق داشته و از آنجا رانده شده بودند- به قبیله پونکا منتقل کردند.

3- اکنون، همان‌طور که نشریه Omaha World-Herald توضیح می‌دهد «کمپانی ترانس کانادا، به‌جای مبارزه با کشاورزان، ناچار است تا با مالک جدید زمین مذاکره کند؛ مالکی که صاحب موقعیت ویژه قانونی به‌عنوان یک قبیله است». هم‌زمان، اعضای قبیله پونکا و همچنین مدافعان محیط زیستی که با ساخت خط لوله نفتی مزبور مخالف بوده و خواستار جایگزینی کامل سوخت‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر هستند، در ستایش از این اقدام زوج آمریکایی جشن گرفتند. لَری رایت جونیور، رئیس قبیله پونکا، می‌گوید: «ما خواستار حمایت از این زمین هستیم و نمی‌خواهیم شاهد عبور لوله‌های نفتی از آن باشیم». می‌بووی، مدیر اجرایی جنبش مردمی محیط زیستی 350 برای مقابله با تغییرات اقلیمی، هم می‌گوید: «درحالی‌که ترانس کانادا حقوق مردمان بومی را برای افزودن به بهره خود لگدمال می‌کند، رهبران بومی برای مقاومت، در مسیر خط لوله نفتی دست به نصب سلول‌های خورشیدی زده‌اند». او اضافه می‌کند: «بازگرداندن زمین به قبیله پونکا چالش جدیدی برای خط لوله نفتی Keystone XL ایجاد می‌کند و ادای احترامی است به رهبری مردمان بومی در مبارزه علیه صنعت سوخت فسیلی.

بیل مک‌‌کیبن، نویسنده و از بنیانگذاران جنبش 350، این انتقال زمین را «یک حرکت راهبردی بسیار مهم» نام گذاشته و اضافه کرده که «این یک زمین مقدس است». در سال‌های اخیر خانواده تندرآپ با رهبران پونکا برای دانه غله مقدس در زمینی که اکنون به آنها بازگشته، همکاری می‌کنند. در مراسم امضای قرارداد، پنجمین کاشت این دانه به‌همراه آواز و رقص بومی معرفی شد. لری رایت ابراز داشته است: «این برای ما افتخاری است که امروز اینجا باشیم و این اهدای بزرگ‌منشانه و سخاوتمندانه را با مردم پونکا جشن بگیریم. این رخداد گام دیگری برای التیام زخم‌های قدیمی است و مردم‌مان را به زمینی که به ما تعلق داشته، نزدیک‌تر می‌کند».

4- خانواده تندرآپ که به مدافعان مردم بومی و محیط زیستی در اعتراض به پروژه خط لوله نفتی پیوسته‌اند، گفته‌اند: «کمک به اجرائی‌نشدن این پروژه نفتی مخرب، تنها یکی از دلایل آنها برای تصمیمشان بود». آرت تندرآپ می‌گوید: «پونکاها و مردمان این جامعه با تلاش در همکاری‌هایشان به ایجاد یک ارتباط بسیار محکم ادامه می‌دهند. با توجه به تراژدی Trail of Tears، منطقی است که این قطعه کوچک از این مسیر به آنها بازگردانده شود».

5- درسی که این مقاومت مدنی هوشمندانه با توجه به قوانین مصوب در ایالات متحده آمریکا و کانادا به ما کنشگران محیط زیستی در ایران می‌دهد، آن است که گاه اگر علاوه بر شجاعت، درایت داشته، صبوری کنیم و با اتحاد از مجراهای قانونی برای احقاق حقمان در حوزه محیط زیست اقدام کنیم، هم بر شمار مردمی که ما را باور می‌کنند، افزوده می‌شود و هم دولت درمی‌یابد که منافع ملی در گرو پاسداری عملی از ملاحظات و موازین محیط زیستی است. اجرائی‌‌کردن امکانات موجود در تبصره سه ماده ۶۶ آیین دادرسی ازسوی نمایندگان جامعه مدنی برای مقابله با غوغاسالارانِ طبیعت‌ستیز، شروع خوبی است».