انتقاد مسعود فراستی از جام جهانی: پخش بازیها خوب نیست/ دوربین ها و سوییچ ها آماتوری است/ تمام نماها غیر دراماتیک اند تا حس و هیجان فوتبال گرفته شود/ مکث ها از پشت دروازه عصبانی کننده هستند

منتقد سرشناس سینمای ایران در یادداشتی به جام جهانی فوتبال در روسیه، برد ایران مقابل مراکش و حواشی این تورنمنت پرداخت.

به گزارش ایسنا، مسعود فراستی که حضورش در برنامه «هفت» همواره سروصداهای زیادی به همراه داشت، این بار به بهانه آغاز جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و برد ایران مقابل مراکش در اولین بازی مرحله گروهی در یادداشتی اختصاصی برای «ورزش سه» پیرامون فوتبال هم نوشت. فراستی آن طور که خود می‌گوید چندان اهل تماشای فوتبال نیست اما وقتی پای تورنمنتی مثل جام جهانی به میان می آید، باید او را نیز در صف بینندگان درج کرد. این یادداشت را بخوانید؛ در حالی که او طبق معمول از زاویه یک منتقد به قضایا نگاه می کند.

در این یادداشت که با عنوان «فوتبال و من» نوشته شد، آمده است: «من هم فوتبال‌ام اما راستش نه فوتبال ایران. بیشتر والیبالی‌ام و از برد درخشان ایران مقابل لهستان که بالاترین امتیاز را در جدول دارد، حسابی کیف کردم. از فوتبال خوب دنیا هم لذت می‌برم که سخت دراماتیک است و پر هیجان؛ مثلا بازی اسپانیا مقابل پرتغال. اسپانیایی ها عجیب خوب بودند.

و اما بازی اول ما با مراکش: اصلا فکر نمی‌کردم ببریم. هر کسی هم می‌گفت می‌بریم، می‌گفتم از عرق ملی می‌گوید نه با منطق. چگونه می‌شود ایران قهرمان جام ملت‌های آفریقا را ببرد؟ اوایل بازی هم به کل ناامید شدم و به سختی دوام آوردم که ادامه دهم. اگر فیلم بود و سینما قطعا کات می‌دادم و بیرون می‌رفتم. تیم ما سرانجام بعد از بیست دقیقه راه افتاد و جنگنده ظاهر شد نه غیرتی و فوتبال بازی کرد. یکی - دو موقعیت خوب از دست رفت، سردار خوب نبود و کاپیتان شجاعی هم اما بقیه خوب بودند.

دروازه‌بان مان بیرانوند خیلی خوب بود و یک گل مسلم را گرفت. به نظرم در مجموع اگر نگوییم مراکش بهتر بود، حداکثر بازی می‌بایست مساوی می‌شد اما توپ می‌چرخد مثل زندگی و این بار به سود ما. از برد شانسی‌مان مثل همه سخت خوشحال شدم؛ از روحیه ملی و شادی جمعی مردم قطعا.

آفرین به بچه‌های تیم ملی و آفرین به مربی‌مان. به نظرم که کارشناسی نیست با پرتغال می‌شود مساوی کرد؛ اگر رونالدو را خوب بگیریم. بردن از اسپانیا اما غیرممکن می‌نماید. خدا کند از این گروه «مرگ» برهیم و به زندگی برسیم.»

فراستی در بخش پایانی یادداشت خود بار دیگر به انتقاد از نحوه برگزاری جام جهانی در روسیه پرداخت تا چهره انتقادی خود را در فوتبال هم نشان بدهد.

او یادداشت خود را این گونه به پایان برد: «روسیه شور و حال جام جهانی ندارد، شور و حال جام جهانی در برزیل بود نه در روسیه. پخش بازی‌ها خوب نیست. دوربین‌ها و سوئیچ آماتوری است. تمام نماهای‌ انگل، غیر دراماتیک‌اند تا حس و هیجان فوتبال گرفته شود. نماهای زیاد و مکث‌ها از پشت دروازه عصبانی‌کننده هستند. خلاصه تلویزیونی‌های روسیه این کاره نیستند. سینمای امروزشان بماند... .»