تلویزیون به مجری خود فرصت دفاع می‌دهد، به دیگران چطور؟!

عصر ایران؛ سروش بامداد- مدیر شبکه سوم سیما اعلام کرده است «این شبکه مهم ترین سرمایه‌ خود را اعتماد مردم و نیروی انسانی پاک دست خود می‌داند و از این سرمایه تا به آخر دفاع می‌کند. در همین راستا، بعد از سال ها شنیدن قصه‌های مردم نوبت احسان علیخانی است تا قصه‌های خودش را برای مردم روایت کند و شفاف با مردم از تهمت‌های اخیر بگوید.

در دوره‌ جدید شبکه سه، استراتژی سکوت در برابر دروغ وتهمت به تاریخ پیوسته و همه این‌ها در موجی معکوس به اصل ایجاد آن برمی‌گردد.»

این که مجری سیما به برخی شایبه ها و شایعه ها پاسخ دهد و روشن کند که رابطۀ اسپانسرها و تهیه کننده ها به چه صورت است اتفاق مبارکی است و این که مدیریت شبکه از زیر مجموعۀ خود دفاع کند نیز غیر منتظره نیست ولی اتفاقا در نوشته خود آقای فروغی و نه توضیحات احسان علیخانی کلماتی دیده می شود که می توان از آنها بوی تهمت را استشمام کرد و بر این پایه پرسید آیا به آنان نیز فرصت دفاع و پاسخ می دهند؟

مثلا آنجا که می نویسد:

در فیلم تحسین شده‌ «محرمانه‌ لس آنجلس»، روزنامه‌ای وجود دارد به نام «هاش هاش» که کار‌ ویژه‌اش انتشار مطالب افشاگرانه از فسادها و اتفاقات پشت پرده‌ شهر لس آنجلس و حواشی زرد ستارگان هالیوودی است. فیلم با متنی از این روزنامه آغاز می‌شود و تصویری که از آن می‌سازد، تصویر یک رسانه‌ جسور و افشاگر در برابر فسادهاست. اما هر چه پیش می‌رویم، به تدریج مشخص می‌شود این روزنامه و سردبیرش سید هاجنس با بازی دنی دویتو اتفاقاً خود آلت دست مفسدین شهرند که در پوشش افشاگری، رقبا و دشمنان خود را بدنام می‌کنند.

آیا این که روزنامه ای «آلت دست مفسدین شهر است و در پوشش افشاگری، رقبا و دشمنان خود را بدنام می کند» تهمت به روزنامه مورد نظر را در قالب تشبیه به ذهن متبادر نمی سازد؟

آیا صدا و سیما به دیگران نیز فرصت می دهد از خود دفاع کنند یا این اتفاق منحصر به این مجری است و مثلا اگرمجری دیگر همین شبکه - عادل فردوسی پور - بخواهد به روزنامۀ مورد علاقۀ رییس جدید شبکۀ سه پاسخ بدهد توبیخ نخواهد شد؟

البته که حق احسان علیخانی است که از خود دفاع کند اما روزنامه ها هم نمی توانند انتظار جامعه در انعکاس جزییات پرونده یک موسسه مالی اعتباری را برآورده نکنند. ضمن این که معمولا وقتی بحثی در یک رسانه درمی گیرد پاسخ هم در همان رسانه منتشر می شود.

حق صدا و سیماست که از مجری خود به مثابه سرمایۀ خود دفاع کند اما این سیاست ایجاب می کند بین شرق و کیهان تفکیک قایل نشود حال آن که در عمل می بینیم وقتی علیه فردوسی پور می نویسند واکنش نشان نمی دهند ولی اینجا رگ گردن بیرون می زند. هر چند که قبول داریم شایبۀ مالی حساسیت زاتراست تا انتقاد موضوعی.

این که رییس جوان شبکه سه سیما اعلام می کند استراتژی سکوت دربرابر دروغ و تهمت به تاریخ پیوسته یعنی در دوره جدید – تحت مدیریت ایشان- در قبال دروغ و تهمت، ساکت نمی نشینیم.

این در حالی است که «سکوت در برابر دروغ و تهمت» در جاهایی پسندیده است ولی خود « دروغ و تهمت» هیچ گاه پسندیده نیست و امیدواریم به کسانی که از برخی برنامه ها احساس دروغ و تهمت دارند نیز امکان داده شود. چرا که مهم ترین انتقاد به بخش های اطلاع رسانی صدا و سیما این بوده که گاه اتهاماتی را مطرح می کنند بی آن که مجال پاسخ و دفاع بدهند.

آقای فروغی احتمالا در دوران کودکی برنامه ای به نام «هویت» را به خاطر دارند که در آن اتهامات مختلفی متوجه اهل فرهنگ شد و حتی دامان «دکتر عبدالحسین زرین کوب» را نیز گرفتند. اتفاقی که اسباب شرمساری صدا و سیما شد و کوشیدند با اعطای جایزه چهرۀ ماندگار به همسر او که خود بانویی فرهیخته و پژوهشگر بود جبران کنند و رییس وقت صدا و سیما دست کم بابت این یک فقره عذر خواست ولی خود او امکان توضیح و پاسخ نیافت.

جان کلام این که خودشان هم تا می توانند از دروغ و تهمت فاصله بگیرند. نمی گوییم خدای ناکرده دروغ می گویند و تهمت می زنند اما اگر این تصور صورت گرفت دیگران هم بتوانند از خود دفاع کنند و این احساس ایجاد نشود که سازمانی که سالانه 1800 میلیارد تومان از بودجۀ عمومی به آن «کمک» می شود تنها به برخی امکان دفاع می دهد.

دفاع احسان علیخانی از خود حق بدیهی اوست و اگرهمراه با توضیح ساز‌و‌کارهای حمایت مالی و تبلیغات و تأمین هزینه های یک برنامه باشد اتفاق مبارکی است اما چه کنیم که یاد دیگرانی هم می افتیم که از همین رسانه (و نه در رسانه ای دیگر آن هم در قالب گزارش جلسات یک دادگاه و متن و حاشیه یک پرونده) متهم شدند و هیچ گاه فرصت دفاع نیافتند.

ضمن این که از خود صدا وسیما هم فارغ از گرایش های سیاسی انتظار می‌رود به عنوان یک رسانه به انتظار جامعه درباره موضوعات در مظان فساد و مؤسسات مالی و اعتباری پاسخ دهد.

بین خودمان باشد و این را رییس جوان شبکه سه نشنود. این که رسانه ملی از اسب انحصار پایین آمده و در قبال فضای مجازی وادار به توضیح می شود و نمی تواند به رسانه های دیگر از بالا به پایین نگاه کند هم خوب است اما یک لحظه به این فکر کنند که مگر روزنامه شرق اسامی را کامل ذکر کرده بود؟ اسم ها از کجا آمد؟ از فضای مجازی! چرا از فضای مجازی؟ چون تشنگان اطلاع رسانی با صدا و سیما اقناع و اشباع نمی شوند و حتی دست روزنامه ها هم باز نیست.

پس در کنارِ کنار گذاشتن استراتژی سکوت چند استراتژی دیگر هم لازم است و آن اطلاع رسانی بی طرفانه است و با توجه به این که در همین متن اتهاماتی را متوجه روزنامه شرق کرده یا چنین استنباط می شود آیا از مدیر مسؤول و سردبیر این روزنامه هم دعوت می کنند یا فقط خودشان از خودشان می گویند؟

تماشاخانه

هیجان و جنون یکی از پرفرازونشیب‌ترین روزهای خرید / بلک فرایدی یا جمعه سیاه چطور به وجود آمد؟ (فیلم)

شکوه فرش ایرانی دوره صفوی را در اروپا ببینید (فیلم)

فیلم های دیگر