بی تردید منابع انسانی در همه اعصار و قرون، مهمترین عامل دستیابی به توسعه بشمار می رفته و همواره به عنوان موتور توسعه مطرح شده است. مهم ترین رکن هر نظامی را نیروی انسانی تشکیل می دهد که می تواند کشور را به سوی اهداف توسعه هدایت کند.

استفاده صحیح از نیروی انسانی به مثابه ارزشمند ترین و بزرگترین ثروت هر جامعه به صورت مسئله ای حائز اهمیت همواره مورد توجه سازمان های موفق و پیشرو بوده است. امروزه در سازمان ها تنها جلب رضایت مشتری و تمرکز بر فروش موفق، برای ارتقا دارائیهای سازمان و حفظ جایگاه رقابتی در بازار کافی نیست.

از این رو شرکت ها باید تدابیر و استراتژی های لازم برای جذب و حفظ منابع انسانی کارامد و اثرگذار اتخاذ نمایند. بدیهی است بدون در اختیار داشتن منابع انسانی کارآمد، سازمان قادر به ایجاد تحول، توسعه و تعالی، تحقق الگوی استراتژیک و نیل به اهداف تعیین شده نخواهد بود. راه تحقق این امر، توسعه مدیریت و راهبری سازمان و ایجاد ساختاری کارآمد باهدف برندسازی منابع انسانی است.

پژوهش های سال های اخیر و تجربه شرکت های بزرگی همچون گوگل، مایکروسافت و… بیش از پیش نشان داد که توسعه هدفمند منابع انسانی مبتنی بر الگوهای کارآمدی یکی از راههای موثر افزایش خوشنامی برای نشان تجاری سازمان خواهد بود.

شاید دور از واقعیت نباشد اگر بگوییم برند منابع انسانی (HR Brand) بیش از آنچه در پی تامین خواسته ی مشتری باشد، به دنبال افزایش داراییهای نامشهود سازمان و رهبری آینده تجاری سازمان و تغییرات پیش بینی نشده ی ناشی از آن است.

این برند تصویری فراتر از آن است که دانشگران و متخصصان شرکت های رقیب را مجذوب خود نماید. در حالیکه بلوغ استعدادهای فردی و گروهی منجر به افزایش ظرفیت یادگیری سازمانی، راهبری تحول و تغییر، بسط اعتماد درون و برون سازمانی، و ساختن رهبران و مدیران آینده سازمان ها می گردد.

برند منابع انسانی در پی جذب مشتری نیست بلکه به دنبال شکار کارکنان تأثیرگذار در سیستم است. این برند با شناسایی تمامی عواملی که یک شرکت را به محیطی مطلوب و دلپذیر برای کار کردن تبدیل میکند، به این فاکتورها می پردازد. جوهره ی موضوع تأثیری است که این عوامل در ذهن فرد ایجاد میکند، به گونه ای که فرد احساس میکند با یک سازمان با فلسفه انسان محور و یا به نحوی بهتر کارمندمحور روبه روست که به کارکنان نشان میدهد سازمان برای نیروهای خود به عنوان انسان ارزش قائل است.

مدیریت منابع انسانی برند محور(Brand-based human resources management) بعنوان به کاربردن رویه های منابع انسانی تعریف شده که موجب می شود که کارکنان نگرش و رفتارهای مثبتی نسبت به برند شرکت داشته باشند.

مدیریت منابع انسانی برند محور به دنبال ایجاد نوعی از تعهد است که منابع انسانی نسبت به سازمان داشته باشند و بر توسعه منابع انسانی و ایجاد نگرش مثبت به سازمان متمرکز شده است. در اینصورت کارکنان، سازمان را محیط مطلوبی دانسته و به شناسایی اهداف سازمان و تلاش درجهت دستیابی به اهداف سازمان تشویق می شوند.

اما نکته اینجاست، هیچ برنامه ی واحد و ثابتی برای مدیریت منابع انسانی برند یا اینترنال برندینگ وجود ندارد. و به قول متخصصان حوزه مدیریت، بیایم با خودمان رک باشیم مدیریت منابع انسانی بر اساس الگوهای تعهد بالا، یا مشارکت بالا یا کارایی بالا، الگوهایی هستند که جواب خود را پس داده اند. به تجربه ثابت شده است که برای هر سازمانی یک اثر انگشت واحد شکل می گیرد. پس برای هر اثر انگشت باید یک هویت ویژه قائل شد و برای هر هویت یک شناسنامه و یک مسیر توسعه ی خاص. کار برندسازی درون سازمانی یا اینترنال برندینگ را جدی بگیریم، پیش از اینکه فکرش را بکنیم زود دیر می شود.

باید دقت داشت که درخت برند، در خاک منابع انسانی برند سازمان ریشه می کند نه ذهنیت مشتریان.