امسال نهمین سالی است که با خبرنگاران همسفر می‌شود و وظیفه اطلاع‌رسانی درباره آیین بزرگ راهپیمایی اربعین را برعهده دارد. حیدر مامیثه، فارسی را خوب حرف می‌زند. گپ‌وگفت ما با او را می‌خوانید:

مجله مهر- حیدر طالب مامیثه یکی از مسئولان عتبه مقدس حضرت عباس (ع) است که به واسطه آشنایی‌اش با زبان فارسی، چندسالی است که با گروه‌های رسانه‌ای ایرانی دم‌خور شده‌ است.

او دربارهٔ شغلی که در عتبه حضرت عباس (ع) برعهده دارد می‌گوید: «از سال ۲۰۰۶ در حرم حضرت عباس (ع) مشغول به کار هستم و در بخش تبلیغات حرم، مسئولیت بخش اینترنت را برعهده دارم. این بخش مسئولیت شبکه جهانی الکفیل که به هشت زبان مختلف دنیاست را برعهده دارد و علاوه بر زبان عربی مطالب و اخباری به زبان‌های انگلیسی، فارسی، ترکی، فرانسوی، آلمانی، اردو و سواحیلی را منتشر می‌کنیم. پخش مستقیم و از طریق اینترنت از ۶ نقطه مختلف حرم، رادیوی ۲۴ ساعت الکفیل، پروژه زیارت نیابتی و … هم زیر نظر ما اداره می‌شود.»

حیدر مامیثه دربارهٔ اینکه کاروان‌های رسانه‌ای ایرانی از چه زمانی وارد اربعین شدند، می‌گوید: «با اینکه دقیقاً از سال ۲۰۰۳ که رژیم بعث سقوط کرد، راهپیمایی اربعین مجدداً برپا شد و جمعیت ۷ میلیونی برای این مراسم بزرگ دینی به حرکت در می‌آمدند اما رسانه‌ها چندان به این موضوع توجه نکردند. اولین بار در سال ۲۰۰۹ یعنی ۹ سال پیش، یک گروه رسانه‌ای از ایران را به راهپیمایی اربعین آوردیم و از آنجا که من فارسی را خوب بلدم؛ مسئولیت هماهنگی این گروه برعهده من گذاشته شد. اولین سال یک گروه ۲۸ نفره به اینجا آمدند که بازخورد خوبی داشت. از سال دوم چند خبرنگار ترکیه‌ای به آنها اضافه شدند. در سال‌های بعدی هم گروه‌های خبری از هندوستان، لبنان، آمریکا، بوسنی و هرزگوین، بحرین، بریتانیا و … به همراه گروه خبری ایران در مراسم اربعین به صورت رسمی حضور پیدا کردند.»

حیدر مامیثه دربارهٔ وضعیت پوشش اخبار اربعین ۱۴۴۰ می‌گوید: «امسال برای اولین بار با نظر مثبت حجت‌الاسلام سید لیث موسوی معاون فرهنگی عتبه عباسی، تمرکز ما برای پوشش اخبار فقط به مسیر نجف به کربلا نبود و مسیر اصلی بصره تا کربلا را مدنظر خودمان قرار دادیم. اگرچه بیشتر زائران خارجی مسیر ۸۰ کیلومتری بین این دو شهر را پیاده می‌روند اما خود مردم عراق به صورت خودجوش و مردمی از همه شهرها به سمت کربلا می‌آیند و مسیرهای متعددی وجود دارد که مهم‌ترین آن مسیری در حدود ۶۰۰ کیلومتر است که از بصره در جنوب عراق به کربلا می‌رسد.

امسال با حضور چند خبرنگار از ایران، عراق و بحرین این مسیر را تحت پوشش قرار دادیم و بازخوردهای مثبتی هم در رسانه‌های جمعی و اجتماعی گرفتیم. راهپیمایی مردم در جنوب عراق چندان مورد توجه نیست و امسال برای اولین بار بود که رسانه‌های ایران و خبرگزاری مهر پوشش خوبی از آن دادند. مردم عراق در استان‌های جنوبی از ابتدای ماه صفر راهپیمایی را شروع می‌کنند و شهر به شهر و استان به استان از همدیگر پذیرایی می‌کنند و سپس خودشان نیز به مسیر اضافه می‌شوند. این مراسم بزرگ از شهر راس‌البیشه واقع در جنوب استان بصره و از نزدیکی مرز صفوان بین عراق و کویت آغاز می‌شود. مردم شهر بصره از این زوار که برخی‌شان هم کویتی هستند، به اضافه زواری که از مرز شلمچه از ایران وارد عراق می‌شوند پذیرایی می‌کنند و با عبور آنها از بصره، خود اهالی شهر نیز موکب‌ها را جمع کرده و با آنها در مسیر راهی می‌شوند. این اتفاق در شهرهای دیگر هم تکرار می‌شود و اهالی هر شهر پی از پذیرایی از زائران پیاده، با آنها به سوی کربلا هم مسیر می‌شوند. پس از استان بصره زائران به استان‌های ذی‌قار، مثنی، قادسیه و بابل می‌رسند. البته این تنها مسیر نیست و از استان‌های غربی (میسان و واسط) و استان‌های شمالی عراق (نینوا، صلاح‌الدین، دیالی، بغداد و …) نیز مسیرهای دیگری وجود دارد که زائران با پای پیاده از آنها به سمت کربلا می‌ایند.»

مسیر نجف تا کربلا، لاکچری شده!

حیدر بارها ما را با فارسی روانی که صحبت می‌کند شگفت زده می‌کند. او وقتی داشت دربارهٔ آسیب‌شناسی وضعیت مواکب حسینی حرف می‌زد از کلمه لاکچری استفاده کرد و گفت که متأسفانه در مسیر نجف به کربلا؛ موکب‌ها در حال تبدیل به یک وضعیت لاکچری هستند! او برای این حرف خود دلیلی هم دارد: «موکب‌های حسینی در همه مسیرهای عراق کاملاً مردمی اداره می‌شود و هیچ سازمان و نهادی در آن دخالت نمی‌کند. اما متأسفانه در مسیر نجف به کربلا موکب‌ها در حال خروج از وضعیت مردمی هستند و برخی از نهادها و حتی مؤسسه‌ها و سازمان‌هایی از کشورهای دیگر هم آمدند و مشغول به فعالیت شدند و راهپیمایی را از روند طبیعی خود که شیوه‌ای مردمی بود خارج کرده‌اند و نوعی از چشم و هم‌چشمی را باب کرده‌اند.