هوشنگ گلمکانی: با شنیدن حرف‌های جواد خیابانی، کهیر می‌زنم

هوشنگ گلمکانی در اینستاگرام خود نوشت :هر چه می‌خواهم خویشتن‌داری کنم، هر چه می‌‌خواهم طاقت بیاورم، سعه صدر داشته باشم، ماهیت تبلیغاتی سیمای پروپاگاندا را درک کنم و از کنارش بگذرم، اما نمی‌شود و این شب‌ها با تماشای برنامه‌ «فوتبال آسیایی» در کانال «ورزش» سیما و شنیدن حرف‌های جواد خیابانی، کهیر می‌زنم.

این ادبیات ظاهرا فاخر اما در واقع مبتذل (اخیرا کاربرد «عزیزم…» هم در بخش‌های سانتیمانتال/ رمانتیکش اضافه شده به سایر افاضات)، این میمیک‌های دل‌به‌هم‌زن، این استفاده از حرکت دست‌ها و زبان بدن، این پریدن‌های مکرر وسط حرف‌های مهمانان برای به رخ کشیدن اطلاعاتش، این اعلام مکرر و مبتذل عشقش به میهن، این شهوت مدام حرف زدن و سکوت نکردن و دور را از دست دیگران گرفتن… گاهی هم البته دلم می‌سوزد. اما این‌جا، جای دل‌سوزی نیست.

این یک رسانه میلیونی است. واقعا هیچ معیار و استانداردی جز تملق و مجیزگویی و لحن تبلیغاتی برای مدیران این رسانه وجود ندارد؟ جواد خیابانی البته صدای خوبی دارد، اما بیش‌تر مناسب این است که متنی در اختیارش گذاشته شود تا آن را بخواند و خودش در انظار، ظاهر نشود. آیا مدیرانی که دوست دارند به هر حال او را در سازمان صدا و سیما حفظ کنند، می‌توانند چنین کاری برایش مهیا کنند؟ این جوری بهتر از تنها توانایی‌اش که همان صدای خوبش است استفاده می‌شود.

ردپای چت‌جی‌پی‌تی در یک پرونده قتل و خودکشی

تماشاخانه

یلدا و قصه‌ی یکی شدن ما..! (فیلم)

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

فیلم های دیگر