بخش هایی از خانه مثلا موتورخانه، پشت بام و بخش بزرگی از راه پله ها در اختیار مطلق مامورین است و کلید درهای خانه و این بخش از خانه هم تنها در دست آنهاست.

نرگس موسوی، دختر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در گفتگو با جماران از وضعیت حصر پدر مادر خود روایت می کند.

او در پاسخ به این سوال که «آیا با گذشت هشت سال از حصر در وضعیت حصر موسوی و رهنورد تغییری ایجاد شده است؟» گفت: تغییراتی ایجاد شده است. این تغییرات جزئی هستند. اما در شکل و مفهوم حصر تغییر اساسی رخ نداده است.

وی در توضیح این تغییرات گفت: کمی بیش از یک سال است که ملاقات های ما در خانه و بدون حضور فیزیکی مامورین البته با حضور دوربین های آشکار و پنهان اتفاق می افتد. تا پیش از این به جز حضور فیزیکی ماموران مرد در ملاقات ها و سرتیم ماموران، مامور زن نیز حضور داشت که در ابتدای حصر حتی از نزدیک شدن ما به مادرمان ممانعت میکرد اما مدتی است مامور زن در مجموعه حضور ندارد.

به جز این، جوش خوردگی چند پنجره مشرف به کوچه اختر و حیاط خانه برداشته شده است. تا چندماه قبل لبه های پنجره ها را جوش داده بودند و امکان باز شدن آنها وجود نداشت. این تغییر هم به چند ماه قبل بر می گردد. اما بخش هایی از خانه مثلا موتورخانه، پشت بام و بخش بزرگی از راه پله ها در اختیار مطلق مامورین است و کلید درهای خانه و این بخش از خانه هم تنها در دست آنهاست.

نرگس موسوی در پاسخ به این سوال که آیا پدرش و مادرش با چهره های سیاسی و یا افرادی غیر از خانواده دیدار داشته اند پاسخ داد: خیر. به جز ملاقات با فرزندان و اعضای خانواده (خواهر ها، برادرها، برادرزاده ها و خواهرزاده ها) و گاهی تیم مسئول حصر و تیم پزشکی با شخص دیگری ملاقات نداشته اند.

وی همچنین در پاسخ به اینکه «آیا درباره تغییر در وضعیت حصر به خانواده وعده ای داده شده است؟» می گوید: خیر. نه صحبت و نه وعده ای داده نشده است.

وی با بیان این که دسترسی پدر و مادرش به رسانه ها، سالها به تلویزیون یا همان رسانه ملی محدود بوده است، ادامه داد: در سه سال گذشته دو روزنامه اضافه شده است. تا پیش از این با سفیدخوانی اخبار رسانه ملی و خبرهای کوچکی که در ارتباطات محدود ما به آنها داده میشد از شرایط مطلع می شدند. اما پس از برقرار شدن ملاقات ها در داخل خانه، ما تمامی اخبار را به ایشان انتقال می دهیم.

وی در پایان گفت: موسوی و رهنورد درکنار مشکلات و مسائل جاری کشور، بیش از هر چیز نگران معیشت مردم هستند و خود را از آنها جدا نمی بینند.