در یک اقامتگاه بومگردی در بیرجند، حتی یک تلویزیون هم در گوشه‌ای از حیاط گذاشته بودند که مسافران شب‌ها دور هم بتوانند سریال «پایتخت» را ببیند و با هم چای بخورند و گپ بزنند و زمینه آشنایی فراهم شود.

عصرایران؛ احسان‌محمدی- «سفر» حالا به یک «نیاز» تبدیل شده‌است. اگر سال‌ها پیش، تنها سفر مذهبی به قم و مشهد انتخاب اول بسیاری از ایرانیان بود و تعداد نه چندان پرشماری هم شمال و جنوب می‌رفتند، حالا «همه» احساس می‌کنند باید در تعطیلات به سفر بروند. حتی در این روزها که موجودی جیب‌هایمان تعریفی ندارد هم توصیه بسیاری از افراد این است:« چند روزی برو سفر حال و هوات عوض میشه»!

ایرانگرد به معنای مصطلح نیستم اما همه‌ی 31 استان کشور را گشته‌ام. بعضی‌ها را چند بار. در این سفرها هم هتل رفته‌ایم، هم مسافرخانه و هم وقتی گرفتار شده‌ایم در ماشین خوابیده‌ایم. اگر فکر می‌کنید برای سفر رفتن باید همه چیز از قبل هماهنگ و رزرو شده باشد بهتر است با تور سفر کنید اما چندسالی است با رونق اقامتگاه‌های بوم‌گردی در شهرهای مختلف، لذت سفر برای ما مضاعف شده است.

لحظه سال تحویل 97 همراه همسرم و دخترم کرمان بودیم. در یکی از بهترین هتل‌های شهر. در لابی، سفره هفت‌سین بزرگ و باشکوهی چیده‌بودند اما زل‌زدن به تلویزیون و چمباتمه‌زدن روی تخت‌های تمیزِ اتاق، هیچ حسی از عید و سفر را منتقل نمی‌کرد. بیشتر هتل‌ها در ایران تفاوت زیادی با خانه خود آدم ندارند، البته شلخته تر و کثیف تر هستند و نمی‌شود توی اتاق‌هایشان آشپزی کرد!

اما در عقدای یزد، بیرجند، کاشان، طبس، تربت حیدریه، سیستان و بلوچستان، قشم، بوشهر و ... اقامتگاه‌های بومگردی خاطره‌انگیز بودند. قیمت‌ها به صورت میانگین نسبت به هتل‌ها، بسیار مناسب‌تر و حال و هوا کاملاً عیدانه بود. البته اقامتگاه‌هایی هستند که لاکچری به شمار می‌روند و برای کسانی مثل من که می‌خواهند کمتر هزینه کنند و جاهای بیشتری را ببینید گزینه های مناسبی نیستند.

عموماً خانه‌های قدیمی بزرگ یا کاروانسرها را با همکاری سازمان میراث فرهنگی به اقامتگاه‌هایی دوست‌داشتنی تبدیل کرده‌اند، حوض نقلی و گلدان‌های شمعدانی و گاهی تنور و آشپزخانه برای پخت نان و غذای محلی و تزئینات ساده اما سنتی حس بی‌نظیری می‌بخشد.

در یک اقامتگاه بومگردی در بیرجند، حتی یک تلویزیون هم در گوشه‌ای از حیاط بزرگ رو به پنج دری‌های چوبی گذاشته بودند که مسافران شب‌ها دور هم بتوانند سریال «پایتخت» را ببیند و با هم چای بخورند و گپ بزنند و زمینه آشنایی فراهم شود.

نظافت این اقامتگاه‌ها هم عموماً خوب است و کسانی که در آنها کار می‌کنند بیشتر اهالی یکی دو خانواده هستند و فضا و برخورد رسمی هتل‌ها را ندارند. اگر علاقمند باشید می‌توانید صبحانه و نهار و شام را آنجا سفارش بدهید و صرف کنید که بسته به درجه اقامتگاه قیمت‌های متفاوتی دارد.

مثل هر جای دیگری بر اساس هزینه‌ای که پرداخت می‌کنید خدمات می‌گیرید. در برخی اقامتگاه‌ها سرویس بهداشتی و حمام اختصاصی است اما در بیشتر جاهایی که رفته‌ایم سرویس‎ها عمومی است که بیشتر با واقعیت گذشته که چند خانواده در یک خانه اربابی زندگی می‌کردند، جور در می‌آید و یکی- دو روز سر کردن در چنین فضایی آن هم وقتی به سفر رفته‌اید و قصد دارید از فضاهای تکراری و کلیشه ای دوری کنید و کمی بوی کاه گل و حیاط آب پاشی شده به مشام‌تان بخورد، نه تنها قابل تحمل است که بعدها با مرور عکس ها و خاطراتش بیش از اقامت در هتل ها لذت خواهید برد.

این اقامتگاه ها البته پرتعداد نیستند و ظرفیت‌های محدودی هم دارند اما می‌توانید به صورت اینترنتی بسیاری از آنها را رزرو کنید. به تجربه بارها سفر و اقامت در این فضاها می‌گویم که اقامتگاه‌های بومگردی مکان‌های بسیار مناسبی برای اسکان هستند و حمایت از آنها، به رونق کسب و کارهای جدید و بومی هم کمک می کند. عمیقاً اما امیدوارم مثل هر کالا و خدمات دیگری، وقتی از آنها استقبال می‌شود، از کیفیت‌ها کم نکنند و بر قیمت‌ها بیفزایند!