پس از آماده سازی خمپاره انداز دستی و افزودن باروت، اپراتور باید پرتابه مورد نظر را در قسمت دهانه قرار داده و سپس نسبت به شلیک آن به سوی نیروهای دشمن اقدام کند.

عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- خمپاره انداز دستی نوع جنگ افزار گرم است که در واقع جد نارنجک اندازهای مدرن امروزی به شمار می رود. این محصول در اواخر قرن 17 ام و اوایل قرن 18 ام برای پرتابه انفجاری مورد استفاده قرار می گرفت. مکانیسم عملکرد این سلاح تا اندازه زیادی به تفنگ های چخماقی شباهت دارد. البته بسته به سال تولید، چگونگی عملکرد نیز متفاوت بوده است. لوله معمولا کوتاه است و بین 5 تا 10 سانتی متر طول دارد. با این حال گزارش شده که برخی از انواع خمپاره اندازهای دستی تا 33 سانتی متر نیز طول لوله داشتند.

پس از آماده سازی خمپاره انداز دستی و افزودن باروت، اپراتور باید پرتابه مورد نظر را در قسمت دهانه قرار داده و سپس نسبت به شلیک آن به سوی نیروهای دشمن اقدام کند. با این حال اگر سلاح به درستی بارگذاری نشود و یا عملیات آتش به طور صحیح صورت نگیرد، احتمال حادثه و آسیب بالا خواهد بود. شمار کم باقی مانده از اسلحه نشان می دهد که در زمان مربوطه خود، سیستمی محبوب نبوده است. دلیل این موضوع نیز احتمالا موارد مرتبط با ایمنی آن باشد. بدین ترتیب متخصصین علوم نظامی بیشتر آن را یک اسباب بازی خطاب می کنند که هیچ گاه برای خدمت عملیاتی رسمی مد نظر قرار نگرفت.

گفته می شود که حداقل یک نسخه از خمپاره اندازهای دستی توسط جان تینکر در سال 1681 اختراع شده است. علاوه بر این به نظر می رسد که طرح وی نمونه ای بهبود یافته از محصولات قدیمی تر باشد. بین سال های 1672 تا 1740، کارخانه ریخته گری سلطنتی برلین 302 خمپاره انداز دستی تولید کرد. همچنین پرتابه های انفجاری در آن زمان اغلب با استفاده از برنج، شیشه و به احتمال زیاد خاک رس ساخته می شدند! با این حال طبق شواهد به دست آمده، خمپاره انداز دستی کارکرد جنگی چندانی نداشته است.

مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.