عصرایران؛ مصطفی داننده- فیلیپ که تازه از بند سرطان رهایی پیدا کرده بود، راهی ایران شد تا با این سفر از کمپین ضدسرطان حمایت کند. این توریست آلمانی در یکی از شهرهای شمال کشور، مورد حمله 7 جوان قرار گرفت تا سرحد مرگ کتک خورد و مورد سرقت قرار گرفت.

خود فیلیپ در صفحه اینستاگرامش گفته است که « اجازه نمی دهد این رفتار وحشیانه سفر فوق العاده اش را تحت تاثیر قرار بدهد.»

این تنها واکنش به این حادثه در فضای مجازی نبود. بعضی از هم‌وطنان عزیز ما هم در فضای مجازی از جمله توییتر و اینستاگرام حسابی به این موضوع پرداختند و نوشتند:

«وطنم پاره تنم.

این است ایرانی مهمان نواز.

توریست آلمانی یه چیزیو بهتر درک و تجربه کرد!فهمید که بدتر از سرطان هم وجود داره!

عکس صورت پوکیده‌ی این توریست آلمانی، تصویر سقوط ماست. سقوط ما مردم!

چقدر خوب که به توریست آلمانی هم فهموندیم که آره اینجا ایرانه لعنتی شوخی نیستش

این بلایی که بر سر توریست دوچرخه‌سوار آلمانی در نشتارود آورده اند و او را کتک زده و اموالش را غارت کرده‌اند را دست کم نگیریم!

ما برای توسعه باید به شدت خود را نقد کنیم و به چیزهایی که نداریم افتخار نکنیم که به قولی ما سالهاست وزن خود را زیاد و وزن دیگران را کم محاسبه کرده ایم.»

خبر کتک خوردن جوان آلمانی بسیار تلخ بود ولی خواندن این نظرات تلخ‌تر. واقعا چرا به خاطر یک حادثه، این چنین وطن خود را محکوم می‌کنیم؟ در هیچ جای دنیا به توریست‌ها حمله نمی‌کنند؟ در هیچ جای دنیا از توریست‌‎ها دزدی نمی‌شود؟

برخی از ما چرا فکر می‌کنیم، اتفاقات بد تنها و تنها در ایران رخ می‌دهد؟ در تمام جهان هستند توریست‌هایی که طعم دزدی و کتک خوردن را چشیده‌اند. حتی آنهایی که به پشرفته ترین‌ شهرهای دنیا سفر کرده‌اند.

بسیاری از ما وقتی از شهری خاطره بدی داریم، آن خاطره را به کل مردم آن شهر تعمیم می‌دهیم و سعی می‌کنیم به خاطر آن حادثه، اطرافیان خود را قانع کنیم که آدم‌های فلان شهر خوب نیستند. چرا؟ چون برای ما در آن استان یا شهر یک اتفاق تلخ افتاده است مثلا دزدی شده است.

تفاوت واکنش ما با این توریست آلمانی را ببیند، او گفته دوست ندارد این خاطره تلخ، خاطرات خوبش را تحت تاثیر قرار بدهد.

سری به صفحه توریست‌هایی که به ایران آمده‌اند بزنید. بسیاری از آنها از مردم ایران تعریف کرده‌اند و سفر به ایران را از بی‌نظیر ترین سفرهای خود می‌دانند.

اگر قرار است اعتراض کنیم بهتر است به فقر امکانات گردشگری اعتراض کنیم. اگر قرار است رفتاری را محکوم کنیم، بهتر است به کم کاری حاکمیت در این زمینه بپردازیم. مسئله توریست آنقدر برای ایران جدی است که می‌تواند با درآمدی که از آن به‌دست می‌آورد، در چاه‌های نفت را ببندد.

این اولین بار نیست که یک توریست در جهان کتک می‌خورد و آخرین بار آن هم نیست. پس بهتر است به همین راحتی وطن و فرهنگ‌مان را زیر لگد کلمات له نکنیم. حرکت 7 جوان را محکوم کنیم، اما وطن را نه!