عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- هنشل Hs 132 یک بمب افکن شیرجه ای (انواعی از بمب افکن ها که با شیرجه مستقیم روی هدف، دقت برخورد بمب را افزایش می دادند) و هواپیمای رهگیر (جنگنده هایی که با هدف جلوگیری از ماموریت هواپیماهای دشمن به خصوص بمب افکن ها و هواپیماهای شناسایی طراحی می شوند) مربوط به جنگ جهانی دوم است که به منظور استفاده توسط نیروی هوایی آلمان نازی طراحی شد اما هیچ گاه نتوانست خدمت رسمی خود را آغاز کند.

جالب ترین نکته ای که در طراحی بمب افکن و هواپیمای رهگیر مذکور به چشم می خورد، چیزی نیست جز نصب موتور جت ب ام و 003 در قسمت فوقانی بدنه این مجموعه و حالت جایگیری خلبان در وضعیتی درازکش. ارتش شوروی درست زمانی که Hs 132 V1 آماده انجام تست های پرواز شده بود، کارخانه هنشل و پسر را اشغال کردند. گفتنی است که مدل های V2 و V3 نیز هرکدام به ترتیب 80 و 75 درصد از مسیر تولید خود را طی کرده بودند.

طراحی و توسعه

همانطور که اشاره شد، وضعیت قرارگیری خلبان در هنشل Hs 132 با دیگر نمونه های مشابه تفاوت دارد. علت علاقه مندی تیم مهندسی به چنین طراحی متمایزی، امکان کاهش تاثیر نیروی گرانش و به تبع افزایش قابلیت مانور پذیری بمب افکن شیرجه ای بود. البته از این سیستم در مجموعه های دیگری نیز استفاده شده است که از جمله آنها می توان به DFS 228، هواگرد شناسایی جنگ جهانی دوم اشاره کرد.

لازم به ذکر است که با وجود نوآوری های اعمال شده در طراحی این مورد، DFS 228 تا پایان جنگ تنها در قالب دو پروتوتایپ به پرواز درآمد. همچنین لازم به ذکر است که تا زمان توسعه هواپیمای دو موتوره تجربی Akaflieg Berlin B9، هیچ گونه تلاش جدی در راستای تکامل طراحی نام برده به عمل نیامده بود. B9 در ادامه با هدف بررسی مزایای تغییر زاویه استقرار خلبان، پا به عرصه رقابت گذاشت.

DFS 228

هنشل Hs 132

Berlin B9

پس از نخستین پرواز B9 در اوایل سال 1943، مشخص شد که از نظر عملی هدایت یک هواپیما با وضعیت خوابیده برای خلبان، امری ممکن است. اما همانطور که انتظار می رفت، خلبان در این حالت میدان دید محدودی به جهات بالا و عقب داشت. بر اساس بررسی های صورت گرفته طی جنگ جهانی دوم، پس از آن نیز طرح های آلمانی متعددی با الهام از B9 معرفی شدند که البته تنها هدف از ساخت آنها کاهش تاثیر نیروی گرانش نبوده است.

یکی دیگر از مزایای این پیکربندی، کاهش سطح قدامی هواپیما است. محاسبات نشان داده اند که احتمال مورد هدف قرار گیری یک پرنده نظامی و به خصوص هواپیماهای رهگیر توسط تسلیحات دفاعی دشمن، تا اندازه زیادی به سطح قدامی آن بستگی دارد.

سفر پیدایش Hs 132، به تاریخ 18 فوریه سال 1943 و درخواست وزارت هوانوردی آلمان برای ساخت یک هواپیمای تهاجمی تک سرنشین به منظور مقابله با حمله مورد انتظار اروپا باز می گردد. در ابتدا یک پرنده نظامی با نیروی محرکه موتور پیستونی معرفی شد اما الزامات عملکردی وزارت هوانوردی، مهندسین را وادار به استفاده از موتور جت کرد.

بدین ترتیب در سال 1944، هنشل توانست نسخه پشنهادی خود را به تصویب برساند. این نمونه بدنه ای به شکل سیگار داشت و موتور ب ام و 003 در قسمت فوقانی آن نصب شده بود. با توجه به ارتفاع کم این بمب افکن از سطح زمین، تعمیرات و سرویس موتور با دشواری خاصی همراه نبود. مدل پایه A از Hs 132، قابلیت حمل 500 کیلوگرم بمب را در اختیار داشت و مجهز به هیچ سیستم تسلیحات دیگری نبود. این بمب افکن پس از دست یابی به سرعت 910 کیلومتر بر ساعت، با فرمان خلبان بمب را به سوی هدف مورد نظر پرتاب می کرد و سپس به مجددا به ارتفاع قبلی خود باز می گشت.

در ادامه مدل های مختلف دیگری نیز بر اساس همان فریم اولیه پیشنهاد داده شدند. یکی از آنها Hs 132B بود که به جای موتور ب ام و 003 به موتور یونکرس یومو 004 تجهیز شد. این مدل همچنین از نظر تسلیحاتی کامل تر بود و دو توپ 20 میلی متری MG 151/20 داشت. مدل Hs 132C از حضور موتور بزرگتر هاینکل 011، دو توپ 20 میلی متری MG 151/20 و دو توپ 30 میلی متری MK 103 یا MK 108 بهره می برد. پیکربندی بال ها در مدل Hs 132D به مراتب سطح بیشتری را در مقایسه با نمونه های دیگر فراهم کرده بود. در ادامه قرارداد تولید 6 پروتوتایپ نخست در ماه مه سال 1944 به تصویب رسید و روند ساخت نیز در ماه مارس سال بعد آغاز شد. همچنین طبق برنامه ریزی های صورت گرفته، Hs 132V1 می بایست پرواز اولیه خود را در ماه ژوئن سال 1945 انجام دهد اما به علت اشغال کارخانه در ماه مه همین سال توسط نیروهای شوروی، اتصال بال ها به بدنه هیچ گاه تکمیل نشد.