عصرایران؛ مجله تصویری سلاح- A7V یک تانک سنگین است که در سال 1918 توسط آلمان و طی جنگ جهانی اول معرفی شد. در اوایل سال 1917 حدود 1000 دستگاه از این تانک سفارش داده شد و در ادامه تنها 10 تانک با پوشش زرهی کامل شدند.

البته این تعداد بعدها به 20 دستگاه افزایش یافت و به طور رسمی از مارس تا اکتبر سال 1918 مورد استفاده قرار گرفتند. طبق گزارش های به دست آمده، A7V تنها تانکی بود که طی جنگ جهانی اول به دست امپراتوری آلمان تولید شد و سابقه خدمت عملیاتی را در کارنامه خود به ثبت رساند.

طراحی و توسعه

این محصول که از نظر ظاهری شباهت های قابل توجهی به تانک های بریتانیایی فعال در جبهه غربی داشت، به منظور توسعه بیشتر در ماه سپتامبر سال 1916 توسط وزارت جنگ آلمان تامین بودجه شد.

بدین ترتیب در جایگاه نخست مسئولیت طراحی و ساخت اولین تانک جنگی آلمان ها به Joseph Vollmer یکی از سرشناس ترین طراحان خودروی آلمانی واگذار شد. گفته می شود که پروتوتایپ Vollmer حدودا 30 تن وزن داشت و می توانست از حفراتی با عرض حداکثر 1.5 متر عبور کند.

سیستم تسلیحاتی آن نیز شامل دو توپ در موقعیت های قدامی و پشتی و همینطور چندین تیربار در نقاط مختلف تانک بود. حداکثر سرعت این پروتوتایپ معادل 12 کیلومتر بر ساعت گزارش شده بود.

پس از طی برنامه ریزی های ابتدایی، طرح پیشنهادی در دسامبر سال 1916 با فرماندهان ارتش به اشتراک گذاشته شد. با توجه به نظرات اعمال شده، قرار شد تا یک شاسی جهانی معرفی و از آن به عنوان یک تانک علاوه بر خودروی نظامی غیر زرهی حمل بار استفاده شود.

به دنبال گذر از مراحل مذکور، اولین پروتوتایپ تولیدی به دست شرکت خودروسازی دایملر-موتورن در برلین ساخته و تست های لازم نیز در تاریخ 30 آوریل سال 1917 انجام شد. مدلی چوبی از این نسخه نهایی در ماه مه همین سال تکمیل شد و در شهر ماینتس همراه با 10 تن ماسه به منظور شبیه سازی وزن پوشش زرهی، به نمایش درآمد.

طی آخرین گام های تولید نیز توپ موقعیت پشتی حذف شد و تعداد مسلسل ها به 6 قبضه افزایش یافت. اولین نمونه پیش ساخت از A7V در سپتامبر سال 1917 و نخستین مدل نهایی نیز در اکتبر این سال تولید شدند. این تانک ها در اختیار واحدهای تانک تهاجمی شماره 1 و 2 قرار گرفتند و هرکدام با کمک 5 افسر و همچنین چندین تن سرباز اداره می شدند. تانک مذکور در زبان آلمانی به Sturmpanzerwagen (به معنای وسیله نقلیه زرهی تهاجمی) نیز معروف بود.

A7V برابر با 7.34 متر طول، 3 متر عرض و حداکثر 3.3 متر ارتفاع داشت. از نظر پوشش زرهی نیز این تانک در هر یک از طرفین خود مجهز به صفحات فولادی با ضخامت 20 میلی متر بود. همین فاکتور در خصوص محافظت زرهی قسمت جلویی و سقف به ترتیب 30 و 10 میلی متر گزارش شد.

لازم به ذکر است که به علت نوع طراحی صفحات نام برده و مواد به کار رفته در ساخت آنها، این تانک از مقاومت حداکثری برخوردار نبود. در واقع پوشش زرهی A7V تنها می توانست این مجموعه را در برابر هجوم مهمات تفنگ های تهاجمی و مسلسل ها ایمن سازد و نه مهماتی با کالیبر بزرگتر. تانک مورد بحث به طور رسمی متشکل از حداقل 17 سرباز، 1 افسر (فرمانده)، 1 راننده، 1 مکانیک، 12 پیاده نظام (6 اپراتور مسلسل و 6 بارگذار) و دو توپخانه چی بود و معمولا همراه با 25 نیرو در عملیات های جنگی حضور می یافت.

تسلیحات

این محصول مجهز به 6 قبضه مسلسل MG 08 با کالیبر 7.92 میلی متر و یک توپ Maxim-Nordenfelt با کالیبر 5.7 سانتی متر بود. برخی از این سیستم های دفاعی ساخته تولیدکننده بریتانیایی بودند و در اوایل جنگ در بلژیک به دست نیروهای آلمانی افتادند. مابقی نیز در سال 1918 در روسیه به دست آمدند و چندین نمونه مشابه هم از آنها ساخته شد. قابل توجه است که در یک سری از نسخه های این تانک، توپ 57 میلی متری با دو مسلسل در موقعیت قدامی جایگزین شده بود. تانک A7V برای تعذیه مسلسل های خود، مجموعا 10000 الی 15000 گلوله حمل می کرد. به طور رسمی نیز 180 گلوله برای توپ 57 میلی متری در نظر گرفته شده بود.

بیشتر بخوانید:

K2 بلک پانتر؛ تانک قدرتمند کره ای!(+تصاویر)

سن شامون؛ متفاوت ترین تانک فرانسوی! (+تصاویر)

مقایسه دو تانک نیرومند آمریکایی و روسی(+تصاویر)

عجیب ترین تانک های تاریخ؛ از پرنده تا ضد حمله هسته ای! (+تصاویر)

نیروی محرکه تانک به وسیله دو موتور 4 سیلندر دایملر که در قسمت مرکزی شاسی قرار داشتند، تامین می شد و هر کدام از آنها 101 اسب بخار قدرت داشتند. ظرفیت سوخت A7V هم معادل 500 لیتر برآورد شده بود. مجموعه موارد مذکور حداکثر سرعت جاده ای 15 کیلومتر بر ساعت را در اختیار این تانک آلمانی قرار می دادند. نسبت نیرو به وزن تانک 6.8 اسب بخار به تن بود و می توانست از سنگرهایی با عرض حداکثر 2.1 متر عبور کند. در مقایسه با سایر تانک های جنگ جهانی اول، این محصول سرعت جاده ای بالاتری داشت اما در عوض از قابلیت های آفرود مناسبی بهره مند نبود و همین موضوع آن را مستعد به دام افتادن در مسیرهای ناهموار و یا شیب های شدید می کرد.