در روابط عاطفی که وابستگی زیادی وجود دارد، به دلیل عدم تعادل در ارضای نیازها معمولاً منجر به مشکل می شود چون فردی که در این روابط بیشتر حمایت، عشق و توجه می دهد، احساس خوبی نیز نسبت به این موضوع دارد اما از آنجائیکه زمانی که خود او نیاز به عشق، محبت، توجه و حمایت دارد آن را را دریافت نمی‌کند این افراد از لحاظ عاطفی آسیب می‌بینند، به عزت نفس او لطمه وارد می‌شود و احساس حقارت می‌کند.

در دوران کودکی این نیاز توسط پدر و مادر ارضا می‌شود، در دوره نوجوانی از طریق دوستان و گروه همسالان و در دوره جوانی از طریق دوستان ،خانواده، بستگان و همسر به این نیاز پاسخ داده می شود.

بین یک دوستی صمیمانه، نزدیک و وابستگی شدید، تفاوت وجود دارد روابط دوستانه و صمیمانه یکسری ویژگی ها دارند مانند این که در یک رابطه صمیمی استقلال رفتاری بین دو دوست وجود دارد و اتفاقاتی که در زندگی یک دوست صمیمی می‌افتد بر زندگی دوست او تاثیر می‌گذارد اما با این وجود هر کدام از آنها در انجام اهداف شخصی و فعالیت های شخصی خود استقلال دارند و مستقل عمل می‌کنند.

علاوه بر این فردی که توجه به حمایت بیشتری می گیرد ممکن است احساس کند طرف مقابل او را تحت فشار قرار داده است و میخواهد او را کنترل کند و عصبانی می شود.

بیشتر بخوانید:

چگونه وابستگی خود به کسی را مدیریت کنیم؟

چرا کودکم بیش از حد وابسته است؟

این مطلب را فقط مادران و دختران بخوانند!

این افراد بهتر است سعی کنند این وابستگی را تبدیل به یک دوستی عمیق و صمیمی کنند و به ارضای نیازهای دو طرف توجه کنند در حالی که هرکدام بتوانند به طور مستقل، روابط شخصی و اهداف شخصی خود را دنبال کنند.

تشخیص شخصيت وابسته

معیارهای تشخیصی برای افراد با وابستگی بیمارگونه و مفرط، به طور خلاصه به شرح زیر است:

– نیازی نافذ، فراگیر و افراطی به مراقبت شدن که به سلطه پذیری، وابستگی و ترس از جدایی بیانجامد.

– این حالت از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد و در زمینه های گوناگون به چشم آید که نشانه هایش وجود حداقل پنج مورد از موارد ذکر شده در زیر باشد:

1- بدون توصیه و اطمینان بخشی فراوان دیگران، در گرفتن تصمیمات روزمره مشکل داشته باشد (مثل پوشیدن لباس یا انتخاب غذا در رستوران).
2- نیازمند آن باشد که دیگران مسؤولیت بیشتر مسایل عمده زندگی اش را برعهده بگیرند (مثل خرید خانه، انتخاب همسر، تعیین رشته تحصیلی و غیره).
3- به دلیل ترس از برخوردار نشدن از حمایت یا تأیید دیگران، در ابراز مخالفت با آنها مشکل داشته باشد، که این امر به دلیل فقدان اعتماد به قضاوت ها یا توانایی های خود باشد، نه فقدان انگیزه یا انرژی.
4- در کسب حمایت و پشتیبانی دیگران بیش از حد معطل بماند، تا جایی که حتی حاضر شود کارهایی را که دوست ندارد، به خاطر دیگری انجام دهد و این امر حالتی تکرار شونده در روند زندگی فرد داشته باشد.
5- در تنهایی احساس ناراحتی یا درماندگی کند، به دلیل ترس مبالغه آمیز از نداشتن قدرت مراقبت از خود.
6- با ختم یک رابطه صمیمانه، فوراً به جستجوی رابطه ای دیگر برآید تا آن را منبع مراقبت و حمایت از خود قرار دهد.
7- ذهنش به طرزی غیرواقع گرایانه به این اندیشه مشغول باشد که مبادا برای مراقبت از خود، تنهایش بگذارند.

مجموعه صفات فوق باعث می شود کارکرد شغلی این افراد اغلب مختل باشد، به طوری که نمیتواند مستقلاً و بدون نظارت دقیق شخص دیگری کارهای خود را انجام دهند.

– روابط اجتماعی آنها اغلب فقط با کسی است که می توانند به او وابسته شوند و خیلی از این افراد مورد بدرفتاری جسمی یا روحی روانی قرار می گیرند، فقط به این علت که با جرأت نیستند و در نتیجه نمی توانند ابراز وجود کرده و از حق و حقوق خود دفاع کنند.

– اگر غیبت فردی که به او وابسته اند طولانی شود، بیمار در معرض خطر اختلال افسردگی قرار می گیرد.