محمد رحمانیان در دوران کرونا روزهای شلوغی را پشت سر می‌گذارد، او هم در کار نوشتن نمایشنامه «عشق روزهای کرونا» است و هم در تدارک برگزاری کارگاه «نوشتن:کروناخوانی» که تلاشی است برای ثبت روزهای کرونایی.

این هنرمند که تاکید دارد تجربه روزهای کرونایی باید برای آیندگان ثبت شود، درباره کارگاه تازه خود به ایسنا گفت: واقعیت این است که در دوره تاریخی بسیار عجیبی زندگی می‌کنیم. البته دوره‌های تاریخی ما همیشه عجیب بوده است ولی این دوره، به نوعی خاص است که شاید سرنوشت کل جهان را تغییر دهد.

او اضافه کرد: این روزها باید ثبت شود تا بعدها مرجع و منبعی باشد برای آیندگانی که می‌خواهند درباره این دوره تاریخی بدانند یا اثری خلق کنند.

رحمانیان با اشاره به عنوان کارگاهش «نوشتن» تاکید کرد: درست که من نمایشنامه‌نویسم، ولی کارگاهم فقط در زمینه نمایشنامه‌نویسی نیست بلکه داستان کوتاه و بلند، شعر، ترانه، طرح و همه اشکال نوشتن را در بر می‌گیرد. البته نوشتن به نحوی هنرمندانه نه گزارش گونه.

او اضافه کرد: قرار است این کارگاه خروجی داشته باشد و با یک انتشارات صحبت کرده‌ام تا در صورت امکان، این آثار را در قالب دفترهایی منتشر کند.

نویسنده نمایشنامه‌های «خروس» و«مصاحبه» که امیدوار است با برگزاری چنین کارگاه‌هایی بتوان جریان‌سازی کرد، افزود: امیدوارم بتوانیم جریانی هنری راه‌اندازی کنیم. همانطور که در حوزه موسیقی و فیلم مستند چنین اقداماتی آغاز شده و مستندسازان این روزها به نوعی با جان خود بازی می‌کنند. طبیعتا بعدتر هم فیلم‌های مستند داستانی درباره این روزها ساخته خواهد شد. در زمینه ادبیات هم خوب است چنین ثبتی داشته باشیم.

او هدف غایی خود را از برگزاری این کارگاه، اینوگرافی روزهای کرونایی در قالب ادبیات دانست.

این مدرس و کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: خوشبختانه این روزها برگزاری یکسری از دوره‌های آموزشی به صورت آنلاین امکان‌پذیر است. البته برگزاری دوره‌های آموزشی بازیگری که با جسم و بدن سر و کار دارد، قدری دشوار است ولی موضوعاتی مانند نمایشنامه‌نویسی یا کارگردانی را می‌توان آنلاین آموزش داد.

رحمانیان درباره جزییات بیشتر در برگزاری این کارگاه توضیح داد: برنامه‌ریزی ما برای برگزاری این کارگاه به صورت دو روز در هفته است و فعلا در بخش اول ده جلسه خواهیم داشت که طی این دوره به شناخت موضوع پی می‌بریم و مشخص می‌شود هر کس در چه ژانر ادبی می‌خواهد کار کند و نحوه نگاه‌مان به موضوع باید چگونه باشد.

کارگردان نمایش‌های «عشقه» و «آواز قو» از واژه‌شناسی دوران کرونا به عنوان یکی از مباحث این دوره آموزشی خبر و ادامه داد: هر اتفاقی که رخ می‌دهد، واژگان خاص خود را وارد گفتگوهای ما می‌کند. مثلا کسی فکرش را نمی‌کرد روزی واژه دشواری مانند سانتریفیوژ وارد مکالمات روزمره ما شود ولی به اقتضای دوره، این اتفاق افتاده و این واژه وارد شده است. طبیعتا ما هم در تلاش هستیم واژه‌شناسی این دوران را داشته باشیم.

او اضافه کرد: تلاش می‌کنیم در گام اول واژگان این دوره را کشف کنیم و بعد بررسی خواهیم کرد که آیا امکان استفاده از آنها در یک اثر ادبی وجود دارد یا نه.

رحمانیان قالب ادبی «ترانه» را یکی از بزرگترین امکانات ثبت ادبی خواند و توضیح داد: باید اهمیت این قالب را کشف کنیم البته این حوزه قدری پیچیده‌ است ولی ما به دنبال اشکال عمیق‌تر و تاریخی‌تر آن هستیم.به عنوان مثال منظومه دهخدا برای جهانگیرخان صور اسرافیل «یاد آر ز شمع مرده یاد آر» یا «از خون جوانان وطن لاله دمیده» عارف قزوینی بعد از گذر صد و اندی سال همچنان در ذهن‌ها ماندگار و توضیحی درباره آن دوره تاریخی هستند.

او ابراز امیدواری کرد که این کارگاه را اردیبهشت ماه آغاز کند و افزود: قرار است این کارگاه به شکل ویدیو کنفرانس باشد تا سخنان همه شرکت‌کنندگان شنیده شود . هر جلسه کلاس بین دو تا دو و نیم ساعت خواهد بود. در مجموع بین 20 تا 25 ساعت آموزش در مرحله اول داریم.

محمد رحمانیان درباره نگارش تازه‌ترین نمایشنامه‌اش«روزهای کرونا» هم گفت: این نمایشنامه را به نیت تله پلی یا نمایشنامه تلویزیونی می‌نویسم که قابلیت ضبط داشته باشد و از همان آغاز امکانات دوربین را هم در نظر گرفته‌ام.

این نمایشنامه به مبحث عشق در اشکال گوناگون خود در دوره کرونا می‌پردازد و نام آن با الهام از رمان «عشق سال‌های وبا» اثر گابریل گارسیا مارکز، انتخاب شده اس