ایران یکی از ده کشور اول بلاخيز دنيا محسوب می گردد. در زمينه وقـوع زلزلـه در بـين پـنج کشور اول دنيا قرار داریم، چهارمین كشور سیل خیز آسیا هستیم و تجربه چندین سال گذشته نشان داده است که ما سالانه یک بحران بزرگ طبیعی از قبیل زلزله یا سیل و گاهی هر دو را شاهد بوده ایم. در این شرایط، سوالی که بسیاری از صاحب نظران و مردم عادی مطرح می کنند این است که سازمانهای امدادی کشور خصوصا جمعیت هلال احمر برای مقابله با این بلایا چقدر توانایی و امکانات دارند؟

بالاخره بعد از کش و قوس های فراوان، شاهد تغییر و تحولاتی در مدیریت جمعیت هلال احمر که یکی از مهم ترین سازمانهای امدادی کشور است، بودیم. دکترکریم همتی که در گذشته سابقه مدیریت در این سازمان و تجربه در بالاترین سطوح مدیریتی وزارت بهداشت را داشته، این مرتبه با تایید نهایی رییس جمهور در قامت رئیس جمعیت باز گشته و از همان ابتدا سعی کرد با حضور میدانی در بخشهای مختلف و پایگاه های امدادی، نقاط قوت و ضعف سازمان را شناسایی کند. یکی از مهم ترین نکات و نقدها که جامعه ایرانی همیشه به مسئولین و مدیران داشته است، پنهان کردن مشکلات و نقایص و آرمانی نشان دادن شرایط بوده است که ظاهرا ریشه تاریخی نیز دارد این پنهان کردن مشکلات که در قالب ضرب المثل «ماست مالی کردن» در جامعه رواج پیدا کرده است.
باز گو کردن ضعف ها و نقصان ها صداقت و شجاعت مدیر و مسئول را می طلبد لذا وظیفه همگان حمایت و هدایت اینگونه مسئولین است که در پی رفع تکلیف نمی باشند و نگاه بنیادین به حل مشکلات دارند.
گزارش منتشر شده به نقل از رییس جمعیت هلال احمر نشان می دهد که حداقل در کوتاه مدت برای اینکه این سازمان وظایف محول شده را براساس ماده 14 بند الف و بند ب قانون مدیریت بحران کشور انجام دهد به هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. رئیس جمعیت هلال احمر در این گزارش می گوید" شارژ انبارها یکی از مهم‌ترین مطالبات ماست. برآوردهای کارشناسانه نشان می‌دهد که این کار هزارمیلیاردتومان اعتبار نیاز دارد. در تهران کم‌تر از ۵۰هزار دستگاه چادر و در کل کشور کم‌تر از ۳۰۰هزار دستگاه چادر وجود دارد که برای بحران جواب‌گو نیست. نمی‌توان حادثه را پیش‌بینی کرد. نیازمند کمک های ویژه‌ هستیم تا قبل از هر اتفاقی آمادگی لازم را داشته باشیم".
بررسی های کارشناسانه نشان می دهد که تعداد پایگاه های امداد در استانهای مختلف بسیار کم است و متناسب با اطلس ملی مخاطرات طبیعی در کشور نیست. ناوگان لجستیکی و امداد هوایی این سازمان نیاز به توجه جدی دارد و ضروری است که به استناد قانون مدیریت بحران کشور، همه استانها به ارتباط دیجیتال مجهز شوند که در حال حاضر، چنین نیست. معمولا در هنگام رخداد بحران، تیم های واکنش سریع سازمان امداد، اولین گروهی هستند که مداخله می کنند، درحال حاضر صرفا شهرهای بالای 120 هزار جمعیت، از تیم های واکنش سریع برخوردارند که می طلبد شهرهای کمتر از 120 هزار نفر نیز مطمح نظر قرار گیرند. نداشتن چارت سازمانی برای پایگاه های اقماری و بودجه مشخص به جهت اداره آنها- بحث ایمنی در خود پایگاه ها- عدم وجود سیستم اعلام و اطفای حریق در سوله ها از دیگر مشکلاتی است که می بایست بصورت فوری مطمح نظر واقع شوند.

به نظر می رسد در صورت حمایت مالی دولت و سازمان برنامه و بودجه به لطف مدیریّت با اِشراف میدانی تیم جدید جمعیت هلال احمر بتوان به آینده و نقش کلیدی امدادگران بیشتر امیدوار بود.