اولین پیروزی تیم ملی با اسکوچیچ به محاق رفت. مسابقه‌ای که گرچه تیم ایران در آن پیروز شد اما بعدها آن را با روز درگذشت استاد شجریان بیشتر به یاد می‌آوریم تا اسامی گلزنان و بازیکنان حاضر در زمین و سرمربی.

عصرایران؛ احسان محمدی- پیروزی تیم‌ملی ایران مقابل ازبکستان چنان زیر موج خبر تلخ درگذشت استاد محمدرضا شجریان فرو رفت که انگار این بازی اصلاً برگزار نشده است. این هم از بدشانسی دراگان اسکوچیچ سرمربی تازه تیم‌ملی است و هم نشان از محبوبیت بی‌مانند استاد فقید موسیقی ایران دارد که نمایش تیم‌ملی ایران را بعد از قریب به یکسال زیر سایه برد و کمتر کسی در مورد آن حرف زد.

تیم‌ملی ایران بعد از تجربه ناکام با مارک ویلموتس و شکست مقابل عراق 300 روز بدون بازی ماند. کرونا در این اتفاق اثرگذار بود اما تغییر و تحولات فدراسیون، عدم تمایل حریفان برای انجام بازی با ما و مشکلات اقتصادی باعث شد تا یکی از بزرگترین وقفه‌ها در برگزاری بازی‌های ملی ایجاد شود. با این همه طراوت تیم ملی امیدوارکننده بود.

ایران با دو گل سردار آزمون و مهدی طارمی توانست با نتیجه 2-1 ازبکستان را در خاک این کشور شکست دهد. بازی درخشان علی قلی‌زاده که یکی از خوش تکنیک‌ترین بازیکنان حال حاضر فوتبال ماست که به دلیل بازی نکردن در پرسپولیس و استقلال هرگز به اندازه نیمی از توانایی‌هایش دیده و تحسین نشده است در کنار همکاری آزمون-طارمی که حالا درک کاملی از حرکات هم دارند خیلی‌ها را برای دو رویارویی دشوار مقابل عراق و بحرین امیدوار کرد گرچه خطاست با خوش‌بینی مطلق به آینده نگاه کنیم. مارک ویلموتس هم در آغاز دو نمایش چشم نواز مقابل کره جنوبی و سوریه داشت اما وقتی در کوران مسابقات رسمی قرار گرفت، رسماً تا مرز حذف از دور مقدماتی جام‌جهانی قطر پیش رفتیم!

برخی این مسابقه را امتداد لیگ قهرمانان آسیا عنوان کردند، جایی که دوباره ستاره‌های پاختاکور مقابل بازیکنان پرسپولیس و استقلال قرار گرفتند. نمایش ازبکستان تقریباً همان چیزی بود که سالها از آنها دیده‌ایم، متکی به دوندگی و قدرت بدنی، فاقد تنوع در زمین حریف برای خلق موقعیت، سخت‌گیر در هدر دادن توپ و ارائه بازی نه چندان زیبا. بازیکنان ایران اما پرانرژی و مشتاق برای پیروزی نشان دادند.

از اتفاقات جالب این بازی کاپیتان شدن شجاع خلیل‌زاده بود، بازیکنی که در لیگ قهرمانان آسیا احیا شد و دراگان اسکوچیچ به او اعتماد کرد، وقتی احسان حاج صفی و وحید امیری و سردار آزمون به عنوان کاپیتان به نوبت تعویض شدند، سردار در حالیکه می‌دانست تعداد بازی های محمدحسین کنعانی زادگان و میلاد محمدی، علی کریمی و کاوه رضایی از او بیشتر است بازوبند را به بازوی شجاع بست تا یک خوشامد بزرگ به او بگوید. نمایش خط دفاعی در این بازی با رهبری شجاع 31 ساله درگیرانه و امیدبخش بود.

تعویض‌های پرتعداد اسکوچیچ فرصت بازی به سیامک نعمتی، امید نورافکن، سامان قدوس، مهدی قائدی داد تا آنها با کمک کاوه رضایی و علی کریمی تازه نفس فشار را روی دروازه ازبکستان حفظ کنند و مانع از پیش روی تیم میزبان شوند، اتفاقی که رخ داد و به نظر می‌رسید اگر بازی ادامه پیدا کند این ایران بود که باز می‌توانست به گل برسد.

این آغاز راه تیم‌ملی با دراگان است. او مسیر دشواری در پیش دارد، فارغ از بازی دوستانه مقابل تیم‌ملی مالی در ترکیه، همه نگاه‌ها به دو دیدار سرنوشت‌ساز برابر بحرین و عراق است، دو بازی که می‌توانند به دراگاه اسکوچیچ یک هویت مستقل و محترم بدهد یا او را به مسلخ بفرستد. اولین پیروزی تیم ملی با او به محاق رفت. مسابقه‌ای که گرچه تیمش در آن پیروز شد اما بعدها آن را با روز درگذشت استاد شجریان بیشتر به یاد می‌آوریم تا اسامی گلزنان و بازیکنان حاضر در زمین و سرمربی.