۰۳ دی ۱۴۰۴
به روز شده در: ۰۳ دی ۱۴۰۴ - ۱۹:۲۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۷۵۳۲۷۴
تاریخ انتشار: ۱۵:۰۵ - ۰۶-۰۸-۱۳۹۹
کد ۷۵۳۲۷۴
انتشار: ۱۵:۰۵ - ۰۶-۰۸-۱۳۹۹

بِکش بِکش به مثابه ورزش ملی!

این‌جا قرار نیست بحث‌ها به نتیجه برسد چون بر همگان واضح و مبرهن است که حق کاملاً با ماست و طرف مقابل است که متوجه این حقیقت آشکار نمی‌شود!

عصرایران؛ احسان محمدی- به این جملات نگاه کنید:

- وقتی برای تدفین شجریان جمع می‌شدید مرغ سحر می‌خوندید ایراد نداشت، حالا ما رفتیم سخنرانی استاد رائفی‌پور ایراد داره؟

- فقط شمال رفتن ما کرونا پخش می‌کنه، اینکه شما مراسم مذهبی می‌گیرید دور هم جمع می‌شد کرونا بهتون احترام میذاره کاریتون نداره؟

- چطور مسابقات کشتی مشکل نداشت، جودو مشکل داره؟

- وقتی نماینده‌های خودتون مجلس بودن، اونوقت اعتراض نمیکردین، الان هم حق اعتراض ندارید!

- چطور خودتون مهمون داشتید سر و صدا می کردید اون وقت فرهنگ آپارتمان‌نشینی مهم نبود حالا مهمه؟ باید تحمل کنید چون الان نوبت ماست و ...

این لج‌بازی و بِکش بِکش ملی نهایت ندارد. مثل چرخه انتقام است، دیگران را به بخشش دعوت می‌کنیم اما خودمان تا انتقام نگیریم آرام‌مان نمی‌گیرد. این‌جا برخلاف تصور و توهمی که از بحث عقلانی و حق به جانب بودن داریم، رسماً عقل را به تعطیلات فرستاده‌ایم. از موضعی دفاع می‌کنیم که می‌دانیم غلط است اما نباید کوتاه بیاییم چون طرف مقابل «پر رو» می‌شود و حالا که ما زورمان می‌رسد چرا اسب‌مان را نتازانیم؟

اینکه مردم رفتار مقابله به مثل را از ملوک‌شان یاد گرفته‌اند یا نه بحث مفصل و بی‌نتیجه‌ای است. این‌جا قرار نیست بحث‌ها به نتیجه برسد چون بر همگان واضح و مبرهن است که حق کاملاً با ماست و طرف مقابل است که متوجه این حقیقت آشکار نمی‌شود اما این چرخه باطل همه را سرانجام به نابودی می‌کشاند. اگر آدم‌های عاقلی از دو طرف ماجرا با قاطعیت ورود نکنند و جلوی این بکش بکش بی حاصل را نگیرند.

بِکش بِکش به مثابه ورزش ملی!

15 اسفند سال پیش یعنی دو هفته بعد از علنی شدن کرونا یادداشتی نوشتم با عنوان «چرا ما ایرانی‌ها از لج‌بازی لذت می‌بریم؟» با گذشت 9 ماه از کرونا هنوز هم، واژه به واژه حرف همان است. این که «امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم!» حتی اگر به این دیوار سنگ بزنیم و فکر کنیم پشت آن شهری است که آدم‌ها با عقل تصمیم می‌گیرند نه صرفاً برای خنک شدن دل!

قصد داوری و حق با چه است را ندارم، وسط این کُشتار روزانه و خزیدن کنج خانه‌ها و گریختن از هم مگر دل و دماغی برای قضاوت مانده؟ آدم‌ها در دسته‌های صدتایی می‌میرند، کسانی در به در دارو هستند، عده‌ای با وحشت مدام الکل به دست و صورت می‌زنند و کسانی هم بی‌توجه به فاجعه‌ای که دارد رخ می‌دهد مشغول بِکش بِکش‌های کودکانه سیاسی و ورزشی و اجتماعی هستند که به بکُش بکُش ختم می‌شود!

«مصنفانه‌تر بود که هر کس تاوان نفهمی خودش را می‌داد» ولی کرونا به این آرزوهای منصفانه گوش نمی‌دهد. چنگیزوار در حال تاخت و تاز است و ما وسط این بکش بکش‌ها که به ورزش ملی تبدیل شده نوبت زوال خود را به نظاره نشسته‌ایم!

ارسال به دوستان
بودجه ۲۱ هزار میلیاردی، اعتماد ۲۳ درصدی؛ پارادوکس سیاست رسانه‌ای دولت در لایحه بودجه 1405 طرح جدید زلنسکی برای پایان دادن به جنگ با روسیه فاجعه آماری مهرداد محمدی در تراکتور؛ فقط ۳ دقیقه بازی در یک نیم‌فصل آیا اسرائیل بدون آمریکا توان حمله به ایران را دارد؟ گزارش حقوقی عضو هیئت‌مدیره استقلال از آخرین وضعیت پرونده در CAS/ فریدونی: تابستان آینده مشکلی برای نقل‌وانتقالات نداریم خط و نشان محرمی برای پرسپولیس؛ لیگ برتر تنها فرصت جبران پس از حذف از جام حذفی سیدمحمد خاتمی: نفوذ، دخالت خارجی و تجزیه طلبی، ایران را از بین خواهد برد/ راهی جز اصلاحات اساسی وجود ندارد ترکیب رسمی استقلال برابر المحرق؛ ۱۱ مرد منتخب ساپینتو برای نبرد در منامه استاندار سمنان، معاون اجرایی شورای عالی امنیت ملی شد پزشکی و پزشکی هسته‌ای ربطی به شهرداری ندارد حمایت 150 نماینده مجلس از مادورو: با ونزوئلا اعلام همبستگی می کنیم سخنگوی وزارت خارجه: لفاظی نماینده آمریکا بازی تبلیغاتی است/ شورای امنیت دیگر صلاحیت بررسی موضوع هسته‌ای ایران را ندارد حمید رسایی: زنان بی‌حجاب نباید حق مهریه و نفقه داشته باشند مجلس موضوع ساقط‌شدن حق حبس زوجه در مهریه را حذف کرد آقای منان رئیسی؛ طالع‌بینی را جایگزین عقلانیت کرده اید و این آغاز انحراف است