حمله خبرگزاری دولتی به مراجع به خاطر تبریک نگفتن به احمدی‌نژاد

 

خبرگزاری برنا وابسته به سازمان ملی جوانان که با بودجه ایرنا اداره می شود نوشت:

حکايت اين سکوت چيست؟حضور 85 درصدي مردم در انتخابات حادثه کوچک و تکراري در تاريخ انقلاب بود و نتوانست آقايان را به سخن گفتن در تحسين اين حضور وادارد؟ يا 24 ميليون راي مردم يک کشور به رييس جمهورشان چندان اهميتي نداشت که درخور پيام تبريک باشد؟ حتي با فرض پذيرش هر دو مورد بالا هم،از کنار اغتشاش هاي روزهاي گذشته کشور به راحتي نمي توان عبور کرد.در جايي که دامنه آشوب ها تا تخريب حجم وسيعي از اموال عمومي و کشته شدن تعدادي از هموطنانمان کشيده شده ،برخي از علماي بزرگوار هنوز احساس خطر نکرده و مصلحت را در سکوت مي بينند!

پس از پايان انتخابات رياست جمهوري و برگزيده شدن محمود احمدي نژاد از ميان آراي مردم براي دوره چهار ساله رياست جمهوري قشرهاي مختلف مردم از احزاب سياسي و تشکل هاي صنفي تا تشکل هاي دانشجويي و شخصيت هاي کشوري و لشگري همه با ارسال پيام يا انتشار بيانيه خلق حماسه ملي 22خرداد را گرامي داشته و به رييس جمهور منتخب مردم که با 66درصد آرا توانست پيروز ميدان انتخابات باشد تبريک گفتند.

برخي هم که اختلاف سليقه هايي با رييس جمهور داشتند پيام دادند، اما به جاي تبريک از اولويت هاي کاري و ضرورت هاي اصلي دولت دهم سخن گفتند. در اين ميان گروه سومي هم بودند،اين دسته با اينکه رييس جمهورشدن احمدي نژاد چندان برايشان خوشايند نبود،نتوانستند بر حماسه بزرگ ملت چشم ببندند و در پيام خود،گرچه به رييس جمهور شدن احمدي نژاد اشاره اي نکردند اما حضور مقتدرانه مردم را در اين انتخابات پاس داشتند.

برخي ديگر تا اينجاي کار سکوت کردند اما زماني که آشوب ها در تهران و چند شهر ديگر کمي بالا گرفت،در مصاحبه با رسانه ها يا پيام هاي عمومي خود اغتشاش ها را سرکوب کردند و مردم را به آرامش دعوت کردند. البته تعدادي از آنها هم به جبران همه اختلاف ها و شايد براي عقده گشايي همه درگيري ها را به گردن دولت انداختند. يا تاوان خسارت هاي مجموعه تحت مديريتشان را از دولت خواستند يا دايه مهربان تر از مادر براي مردم شدند و معلوم نيست با چه مبنايي دولت را براي آشوب هاي اخير محکوم کردند و خواستند که به اين وضعيت خاتمه دهد.

اما ازهمه جالب تر موضع گرفته نشده يا بهتر بگوييم،موضع نگرفتن برخي مراجع در برابر پيشامدهاي چند روز گذشته کشور است.مگر نه اينکه علما و مراجع بايد پيشروان و هدايتگران جامعه اسلامي در برهه هاي مختلف باشند.ومگر نه اينکه برخي از مراجع محترم پيش از اين در جريان هاي جزيي سياسي و اجتماعي داخلي و خارجي اظهار نظر مي کردند و حتي همين روزها با ناديده گرفتن اتفاق هاي کشور براي غزه و فلسطين پيام مي دهند که البته در شرايط عادي کاري پسنديده است.

پس حکايت اين سکوت چيست؟حضور 85 درصدي مردم در انتخابات کشور اسلامي مان حادثه کوچک و تکراري در تاريخ انقلاب بود و نتوانست آقايان را به سخن گفتن در تحسين اين حضور وادارد؟
يا 24 ميليون راي مردم يک کشور به رييس جمهورشان چندان اهميتي نداشت که درخور پيام تبريک باشد؟

حتي با فرض پذيرش هر دو عامل بالا،از کنار اغتشاش هاي روزهاي گذشته کشور به راحتي نمي توان عبور کرد.در جايي که دامنه آشوب ها تا تخريب حجم وسيعي از اموال عمومي و کشته شدن تعدادي از هموطنانمان کشيده شده برخي از علماي بزرگوار هنوز احساس خطر نکرده و مصلحت را در سکوت مي بينند!

و اين در حالي است که دخالت و تحريک رسانه هاي خارجي براي گسترش اين اغتشاش ها در کشور به اثبات رسيده و با فرض اينکه هر يک از آقايان به ملاحظه جهت گيري هاي سياسي سکوت اختيار کرده باشند با اثبات دخالت بيگانگان و رسانه هاي استکباري موضع گيري برايشان آسان مي شود.

البته جايگاه مراجع و علماي بزرگوار کشور بالاتر از آن است که در بازي ها و گروه بندي هاي سياسي هضم شوند و با تکيه بر پيشينه تاريخي مراجع بزرگ اسلام که در لحظه هاي حساس تاريخ شجاعانه ترين، جسورانه ترين و البته نزديک ترين موضع به حق و حقيقت را گرفته اند مي توانيم همه علما را از اين ملاحظه ها بري بدانيم.اما با اين سوال چه کنيم و چه پاسخي به آن بدهيم؟

سکوت در اين برهه حساس چه معنايي دارد؟
سکوتي که هر کس مي تواند آن را به نفع خود تعبير کند.ومگر نه اينکه پيش از اين برخي از آقايان که امروز سکان اصلي آشوب ها را در دست دارند پيش از اين در فيلم هاي تبليغاتي خود با پخش تصاويري از ديدار با مراجع براي نشان دادن حمايت آنها از خود استفاده کردند.
والبته برخي از علماي بزرگوار در همان زمان هم سکوت اختيار کردند، سکوتي ممتد که تا امروز هم ادامه داشته است.
علماي بزرگوار،سکوتتان را تعبير کنيد پيش از آنکه ديگران تعبيرش کنند