عصر ایران - روز چهارم جشنواره فیلم فجر سی و نهم در سینما رسانه (برج میلاد) با نمایش 2 فیلم داستانی زالاوا (ارسلان امیری) و مصلحت (حسین دارابی) همراه بود. بعد از نمایش هر فیلم عوامل و بازیگران آن در نشست خبری به پرسشهای خبرنگاران پاسخ دادند.
زالاوا / ارسلان امیری
بازیگران: نوید پورفرج، هدی زینالعابدین، پوریا رحیمیسام، باسط رضایی و شاهو رستمی
اولین فیلم ارسلان امیری فیلمنامه آن توسط امیری و با همراهی تهمینه بهرام و آیدا پناهنده نوشته شده تا روایت نوینی از ژانر وحشت در سینمای ایران شکل بگیرد و در سال ۲۰۱۹ توانست طی بازار آسیایی فیلم هنگکنگ، جایزه حمایت خانه فیلم کرهجنوبی را از آن خود کند.
در اصطلاح منتقدان سینمایی میتوان گفت زالاوا فیلمی بین ژانری است، بین 2 ژانر بسیار بزرگ و مطرح ترسناک و جنایی و انصافا از عهده این مهم به خوبی برآمده است.
قصه زالاوا در یک منطقه از کردستان رخ میدهد و در ابتدای فیلم نوشتهای بر پرده نقش می بندد که نیمی از این فیلم واقعی است، نیمه ترسناکش. و واقعا اگرچه جغرافیای فیلم کردستان است اما زالاوا در هر جای این کره خاکی که انسان وجود داشته باشد میتواند رخ بدهد چون اساسا موضوع فیلم پرداختن به یک کهن دغدغه انسانهاست و آن هم باور و اعتقاد.
فیلم از موضوع جن بهره میگیرد تا موضوع خرافات و باورهای خرافه را به نقد بکشد و به سادگی نشان میدهد که درون یک جمعیت انسانی چگونه اعتقادات واهی و غیر واقعی میتواند زندگی واقعی را دچار اختلال کند.
برای ارسلان امیری زالاوا به عنوان فیلم اول یک گام بلند است، استعداد و توانایی امیری در این فیلم به خوبی نشان از ورود یک کارگردان جوان و خلاق به عرصه سینمای ایران دارد.
فیلم چه به لحاظ روایت داستان و چه از نظر استفاده از عناصر سینمایی مانند قاب بندی، نور، صدا، موسیقی، تدوین، گریم، طراحی صحنه و لباس و ... در راستای داستانی که تعریف می کند بسیار موفق عمل کرده است.
علاوه بر بازی های خوب بازیگران اصلی واقعا بازی بازیگران تئاتری و محلی استان کردستان هم چشمگیر و عالی است و هماهنگی خوبی در میان کل تیم بازیگران دیده میشود. حتی یک گربه سیاه در فیلم است که انگار قبل از هر پلان کارگردان فیلمنامه را در اختیارش گذاشته و او هم خوانده است و بعد جلوی دوربین تمام و کمال به ایفای نقش پرداخته است.
باید به ارسلان امیری و تیم سازنده از این منظر تبریک گفت که زالاوا یک حرکت جدید و رو به جلو در سینمای ایران است، فیلمی است که سینماست و با تکیه بر سینما و داستانی که تعریف می کند مخاطب را به جهان خود راه میهد. حواشی الکی یا استفاده از عناصر جعلی برای جلب توجه ندارد.
سکانس نهایی فیلم که در مقابل درخانه دکتر اتفاق میافتد می تواند یک کلاس درس خوب برای علاقمندان به سینما باشد که چگونه میتوان از تمامی جنبه های سینما برای خلق یک سکانس پر از تعلیق، ترس و کشکمکش استفاده کرد.
(امتیاز: 4 از 5)
مصلحت/ حسین دارابی
مصلحت هم اولین فیلم بلند حسین دارابی است که به لحاظ کارگردانی برای یک فیلم اولی قابل قبول است و نشان می دهد که کارگردان از تجربه هایش در فیلم کوتاه های که ساخته به خوبی بهره برده است.
اولین فیلم حسین دارابی به لحاظ داستانی ایده جذابی دارد: در اوائل دهه 60 یک پدری که قاضی است پسرش قتلی انجام داده است حال باید در بین اجرای عدالت و افشای حقیقت یا پنهان کردن این قضیه بنابر مصلحت انتخاب کند.
مشکل بزرگ فیلم مصلحت فیلمنامه قابل پیش بینی آن است. اگرچه سعی شده است با وارد کردن یک تم جنایی از این قضیه پیش گیری کنند اما وقتی ما هر کدام از اتفاقات را می بینیم به عنوان یک انسان منطقی میدانیم که خوب طبیعتا این کار را خواهند کرد و اگر کسی یا کسانی هم بنابر مصلحت دست به اقدام خلافی می زنند می دانیم که این رویه ادامه نخواهد داشت و قطعا شر به سازی اعمالش خواهد رسید و خیر به جایگاه اصلی خودش برخواهد گشت.
یکی از اصلی ترین پارامتر سینمای جنایی یعنی غافلگیری در این فیلم وجود ندارد.
مشکل دیگر هم این است که شخصیتها و روابط آنها به خوبی تعریف نشده و از کار در نیامده است خیلی شخصیت پردازی ساده و تختی دارند مثل اینکه اینها آدم خوب های داستان هستند و چهره و ظاهر همه هم بر همین اساس است و این گروه هم آدم منفی ها هستند که آنها را هم در همان نگاه اولیه می توان تشخیص داد.
تعریف و بازگویی چنین داستانهایی در دنیای امروز نیازمند خلاقیت و استفاده بیشتری از تکنیک های فیلمنامه نویسی دارد.
(امتیاز: 2 از 5)
حاشیه های روز چهارم (کوچ ابدی علی انصاریان)
در تمام چهار روز گذشته و در هر نشستی که پس از نمایش فیلمها برگزار شد، اهالی سینما برای سلامتی این فوتبالیست قدیمی و بازیگر سالهای اخیر دعا کردند اما عمر او به دنیا نبود و نتوانست به تماشای فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» که در آن نقش پدر طوبا را بازی میکرد، بنشیند.
دقایقی پس از اعلام خبر درگذشت انصاریان، عکس و شمع برای یادبود او در محل سینمای رسانهها در برج میلاد قرار داده شد و نشست خبری فیلم مصلحت هم با پخش گفتوگویی از او همراه بود.
زنده یاد انصاریان در این ویدیو که دیماه در دبیرخانه جشنواره و به بهانه بازی او در فیلم کاوه صباغ زاده ضبط شده بود، از آرزوهایش و تلاشی که برای رسیدن به رویاهایش در زندگی کرده بود گفت.
او از زمانی گفته بود که در کودکی برای دیدن بازیهای پرسپولیس به استادیوم میرفت تا روزی که خودش کاپیتان همان تیم شد. انصاریان میگفت چون شوخی و کمدی را بلد است و وجه مخالف کمدی را هم خوب میدانست، انتقادها در بازیگری او را به تلاش بیشتر واداشت.
او آرزو داشت کرونا زودتر تمام شود تا با مردم بتواند در سالنهای سینما فیلم ببیند؛ سینمایی که بسیار دلتنگ آن بود. پخش این تصاویر و سکوت یک دقیقهای حاضران در نشست خبری فیلم مصلحت جشنواره با اشکهای خیلی از حاضران همراه شد.