اسپاسم کمر می‌تواند نتیجه آسیب‌دیدگی عضلات، تاندون‌ها و رباط‌های کمر باشد، یا می‌تواند مربوط به شرایط پزشکی جدی‌تری باشد. بلندکردن اجسام سنگین دلیل شایع اسپاسم کمر است.

اسپاسم کمر، انقباض یا درد و تنش ناخواسته عضلات کمر است. این بیماری از اسپاسم‌های مکرر با ناراحتی خفیف تا اسپاسم‌های مزمن همراه با درد شدید متغیر است که حرکت را دشوار می‌کنند.

اسپاسم کمر به طور معمول بدون جراحی به طور مؤثر قابل‌درمان است. اگر درد مربوط به مشکلات عصبی در ستون فقرات باشد، ممکن است لازم باشد با پزشک خود تماس بگیرید.

دلایل اسپاسم کمر

اسپاسم کمر می‌تواند نتیجه آسیب‌دیدگی عضلات، تاندون‌ها و رباط‌های کمر باشد، یا می‌تواند مربوط به شرایط پزشکی جدی‌تری باشد. بلندکردن اجسام سنگین دلیل شایع اسپاسم کمر است.

علاوه بر بلندکردن اجسام سنگین، هر فعالیتی که باعث تحریک بیش از حد عضلات و رباط‌های کمر شود می‌تواند باعث آسیب شود. ورزش‌هایی مانند فوتبال و گلف می‌توانند منجر به اسپاسم کمر شوند زیرا این ورزش‌ها کمر شما را بیش از حد درگیر می‌کنند.

اگر عضلات شکم ضعیف داشته باشید، کمر شما نیز احساس ضعف بیشتری خواهد کرد و ممکن است عضلات کمرتان آسیب‌پذیرتر شوند. عضلات ضعیف یا سفت در کمر می‌توانند راحت‌تر از ماهیچه‌هایی که قوی‌تر هستند و انعطاف بیشتری دارند، آسیب ببینند.

در صورت داشتن آرتروز یا آسیب در دیسک و ستون فقرات، اسپاسم کمر ممکن است ایجاد شود. آرتروز در ناحیه کمر می‌تواند به نخاع فشار وارد کند که ممکن است باعث درد در کمر و پاها شود. آسیب‌دیدگی یا برآمدگی دیسک در مهره‌ها نیز ممکن است عصب‌ها را تحت‌فشار قرار دهد و منجر به کمردرد شود.

تشخیص اسپاسم کمر

پزشک شما ممکن است برای بررسی علائم آرتروز یا شکستگی استخوان، اسکن با اشعه ایکس تجویز کند. آنها همچنین ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI یا توموگرافی کامپیوتری CT)را برای دستیابی به دید بهتر در ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های نرم پیشنهاد دهند. این اسکن‌ها همچنین می‌توانند به شناسایی مشکلات احتمالی دیسک‌ها یا خون‌رسانی به ناحیه آسیب‌دیده کمک کنند.

با توضیح دقیق علائم خود می‌توانید به پزشک کمک کنید تا به تشخیص دقیق برسد. در مورد مسائل و موضوعات زیر با پزشک خود صحبت کنید:

شدت کمردرد شما
تعداد و مدت دفعات بروز کمردرد
داروهایی که به تسکین درد شما کمک می‌کنند
زمان شروع درد

اگر پس از آسیب‌دیدگی ورزشی یا بعد از برخی فعالیت‌های بدنی دیگر مانند اسباب‌کشی، کمر درد شما شروع شد، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. این کار ممکن است به شما کمک کند تا مشخص شود آیا یک آسیب عضلانی باعث اسپاسم شده است یا خیر.

درمان اسپاسم کمر

اگر اسپاسم شما پس از آسیب‌دیدگی یا فعالیتی که عضلات را تحت‌فشار قرار داده است آغاز شد، بسته‌های سردوگرم را به طور متناوب روی کمر نگه دارید. یخ به کاهش التهاب کمک می‌کند و گرما ممکن است به بهبود جریان خون کمک کند.

داروهایی مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID و شل‌کننده‌های عضلانی) ممکن است در بهبود عضلات به کاهش علائم درد کمک کنند. تحقیقات از این موضوع پشتیبانی می‌کنند که شل‌کننده‌های عضلانی، به طور قابل توجهی در کاهش اسپاسم‌های عضلانی کوتاه‌مدت نقش دارند.

تزریق داروی ضدالتهاب (کورتون) نیز ممکن است کمک کنند. اما با هر دارویی عوارض جانبی بالقوه‌ای وجود دارد. از پزشک خود در مورد خطرات و مزایای این تزریقات سؤال کنید.

مراقبت‌های کایروپراکتیک ممکن است به شما کمک کنند، اما حتماً به پزشک مراجعه کنید تا در ابتدا وضعیت شما به‌درستی تشخیص داده شود. فیزیوتراپی برای کمک به تقویت عضلات کمر و شکم شما اغلب توصیه می‌شود، به شرطی که عضلات از ورزش کافی برخوردار باشند.

جلوگیری از اسپاسم کمر

کمر شما برای شما سخت‌کار می‌کند. هرچه بهتر از آن مراقبت کنید، خطر ابتلا به اسپاسم کمر کاهش می‌یابد. از دست‌دادن چند کیلو وزن در صورت اضافه‌وزن به کاهش فشار در ستون فقرات و مفاصل کمک می‌کند.

صاف ایستادن و پوشیدن کفش‌هایی با پاشنه کوتاه به ایجاد ثبات و قدرت در کمر کمک می‌کند. انجام فعالیت بدنی منظم، مانند ورزش‌های تقویت‌کننده برای کمر و شکم نیز به شما در حرکت و احساس قدرت، کمک می‌کنند.

صرف زمان زیاد در رختخواب یا روی صندلی منجر به بدتر شدن مشکلات کمر می‌شود. اگر در حال حاضر از نظر جسمی فعال نیستید، قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است تمرینات خاصی را پیشنهاد دهند که برای کمر شما راحت‌تر خواهند بود.