به گزارش عصرایران، مقامات این کشور می‌گویند مجازات سختی در انتظار تماشاگران فیلم‌های خارجی و استفاده کنندگان از لباس‌های غیر داخلی است. آنها حتی کسانی که از کلمات خارجی استفاده کنند را مجازات خواهند کرد.

برخی از شهروندان کره شمالی برنامه‌های تلویزیون کره جنوبی را می‌بینند

بی بی سی در گزارشی با تشریح شرایط و قوانین جدید به برخورد کره شمالی با کسانی پرداخته که در این کشور فیلم یا برنامه خارجی می‌بینند. این گزارش به شرح شرایطی می‌پردازد که مردم کره شمالی فیلم یا برنامه خارجی را به دست می‌آورند، در شرایطی سخت‌تر آن را تماشا می‌کنند و به خاطر این موضوع اعدام یا مجازات می‌شوند.

خانم "یون می سو" شهروند کره شمالی که هم اکنون در کره جنوبی زندگی می کند می‌گوید برای اولین بار در 11 سالگی اعدام مردی را به جرم حمل و تماشای فیلم درام از کره جنوبی دیده است.

در آن زمان به تمام افراد محله زندگی او دستور دادند تا این اعدام را تماشا کنند.

او که اینک در سئول زندگی می کند، گفت: "اگر این صحنه را تماشا نمی‌کردی، خائن بودی".

ماموران کره شمالی می‌خواستند مطمئن شوند که همگان از مجازات اعدام قاچاق فیلم‌های غیرقانونی و قاچاق اطلاع دارند.

خانم "یون می سو" گفت: من آن مرد را کاملا به یاد دارم. او اشک می‌ریخت و اشک‌ها چشم‌بندش را کاملا خیس کرده بود.

وی افزود: این صحنه اثر بدی روی من گذاشت و به من آسیب زد.

این زن که اینک در کره جنوبی زندگی می‌کند؛ گفت: آن مرد را به ستونی بستند و به او شلیک کردند.

جنگی بدون سلاح

تصور کنید بدون اینترنت، بدون رسانه اجتماعی و صورت همیشگی در تعطیلات سراسری کرونا هستید. شرایطی که هرگز تمام نمی‌شود. تنها سرگرمی شما نیز چند کانال تحت کنترل دولت است و مجبورید هرچه را که مقامات دولت دوست دارند بشنوید - زندگی در کره شمالی این گونه است.

در حال حاضر "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی با سختگیری‌های بیشتر قانون جدید را معرفی کرده است.

براساس قانون جدید، ساکنان کره شمالی که به صورت گسترده به توزیع، نشر و استفاده از ابزارهای ارتباط جمعی فیلم‌های کره جنوبی، آمریکا و ژاپن بپردازند، اعدام خواهد شد. کسانی که تنها به تماشای فیلم‌ها یا رسانه‌های خارجی بپردازند، 15 سال زندانی می‌شوند.

البته چنین مجازات‌هایی به تماشای اخبار یا فیلم محدود نمی‌شود.

اخیرا "کم جونگ اون" رهبر کره جنوبی در نامه‌ی منتشر شده در رسانه‌های دولتی از اتحادیه جوانان این کشور خواسته تا به سرکوب "رفتارهای ناپسند، فردگرایانه و ضد سوسیالیستی" بپردازند.

او سخنرانی به زبان خارجی، مدل مو و لباس خارجی را "سمی خطرناک" توصیف کرد و خواستار توقف آن در کره شمالی شد.

"کیم جونگ اون" سخنرانی، مدل مو و لباس خارجی را "سمی خطرناک" خواند/ عکس: EPA

روزنامه "دیلی NK" به عنوان نشریه آنلاین سئول که از منابع اصلی آن در کره شمالی تغذیه می‌شود، در این باره نوشت: سه نوجوان کره شمالی به دلیل الگوبرداری مدل موهایشان از ستارگان موسیقی کره جنوبی و مدل دار کردن پاچه شلوار خود تا بالای مچ به اردوگاه‌های بازآموزی فرستاده شدند.

بی بی سی نوشت: کیم جونگ اون رهبر کره شمالی بدون سلاح هسته‌ای یا موشک با این موارد در جنگ است.

تحلیلگران می‌گویند کیم جونگ اون همزمان با سخت‌تر شدن زندگی در کره شمالی قصد دارد از ورود اطلاعات خارجی به کشورش جلوگیری کند.

براساس برخی از گزارش و تحلیل ها بسیاری از مردم کره شمالی گرسنه هستند. کیم جونگ اون می‌خواهد مطمئن شود که پروپاگاندای او به جای نمایش زندگی پر زرق و برق در نمایش‌ و فیلم‌های ساخته شده در شهر سئول تبلیغ می‌شود. شهری که درهمسایگی آنها به عنوان یکی از ثروتمندترین شهرهای آسیا شناخته شده است.

کره شمالی در سال گذشته و در واکنش به شیوع بیماری همه‌گیر کرونا مرزهای خود را کامل بست و بیش از هر زمان دیگری به انزوا رفت. تجارت حیاتی و تجهیزات اصلی این کشور با چین پس از همه‌گیری کرونا تقریبا به حالت تعلیق درآمد. اگرچه برخی از تجهیزات و کالاهای ضروری همچنان از بین چین و کره شمالی رد و بدل می‌شوند اما واردات این کشور همچنان محدود است.

این انزوای خود خواسته وخامت حال اقتصاد در حال نابودی کره شمالی را بدتر کرده و تزریق بودجه و پول کشور به بخش‌های هسته‌ای حال بد اقتصاد کره شمالی را تشدید می‌کند. در اوایل سال جاری میلادی کیم جونگ اون اعتراف کرد که مردمش با "بدترین شرایط مواجه‌اند و باید از آن عبور کرد".

قانون جدید چه می‌گوید؟

روزنامه "دیلی NK" اولین بار کپی قانون جدید کره شمالی را به دست آورد.

"لی سانگ یونگ" سردبیر این روزنامه در این باره گفت: "در قانون جدید اگر کارگری دستگیر شود، رئیس کارخانه نیز مجازات خواهد شد. اگر کودکی مشکلی ایجاد کند، والدین نیز مجازات می‌شوند. سیستم نظارت متقابل و مشترک که شدیدا از سوی کره شمالی مورد تائید است به شدت تشویق می شود در این قانون نیز بازتاب دارد".

این سردبیر ساکن کره جنوبی می‌گوید این قانون با هدف "در هم شکستن" هر رویا و جذابیتی وضع شده که نسل جوان در باره کره جنوبی در سر می‌پرورانند.

وی افزود: به عبارت دیگر رژیم به این نتیجه رسیده است که در صورت معرفی و محبوبیت فرهنگ کشورهای دیگر نوعی مقاومت در جوانان شکل می گیرد.

"چوی جونگ هون" یکی از معدود پناه‌جویانی است که در سال گذشته از کره شمالی خارج شد. او در این باره گفت: "هر چه روزگار سخت‌تر شود مقررات، قوانین و مجازات‌ها سخت‌تر می شوند".

وی افزود: از نظر روانشناسی وقتی شکمتان سیر است و فیلم کره جنوبی را می‌بینید شاید لذت بخش باشد. اما زمانی که گرسنه هستید و غذایی هم وجود ندارد و شما برای زنده ماندن تقلا می کنید، مردم ناراضی تر می‌شوند.

آیا این مجازات‌ها کار می‌کند؟

با وجود سخت‌گیری و سرکوب‌های قبلی مردم فیلم‌های خارجی را که معمولا از مرز چین قاچاق می‌شود را تماشا می‌کردند.

در سال های گذشته فیلم‌ و برنامه‌های کره‌ای از طریق درایوهای "یو اس بی" (USB) منتقل شده است که اینک نیز بسیار رایج هستند. پنهان کردن این ابزارها آسان است و می توان برای آنها رمز عبور گذاشت.

در برخی مواقع تلویزیون‌ها در کره شمالی برق خود را از باتری ماشین می گیرند

"می سو" دختری که در 11 سالگی شاهد اعدام مردی برای تماشای فیلم کره‌ای بود، به یاد می آورد که چگونه محله او برای تماشای یک فیلم تلاش می‌کرده است.

او می‌گوید آنها یک بار باتری خودرویی را قرض کردند، آن را به ژنراتور برق و پس از آن به تلویزیون وصل کردند تا برق لازم برای تلویزیون را تامین کنند. او به یاد می آورد که آنها می‌خواستند یک فیلم کره جنوبی به نام "پلکان بهشت" را تماشا کنند.

ظاهرا این درام کره جنوبی داستان دختری است که ابتدا با نامادی خود و پس از آن با بیماری سرطان می‌جنگند و حدود 20 سال پیش در کره شمالی محبوب بوده است.

او گفت زمان استفاده از "سی دی" و "دی وی دی" های چینی در کره شمالی گذشته است اما همین سی دی ها به محبوبیت اولیه فیلم‌های کره جنوبی در کره شمالی کمک کرده است.

"چوی جونگ هون" به عنوان یکی از ساکنان پناهجوی کره شمالی در همسایه جنوبی خود در این باره گفت: امنیت دولتی حدود سال 2002 متوجه ورود "سی دی" و "دی وی دی" های چینی در پیونگ‌یانگ شد و در حمله به دانشگاه پیونگ یانگ 20 هزار سی دی پیدا کرد.

وی افزود: این "سی دی" ها فقط در دانشگاه پیدا شدند. آیا می‌توانید تعداد کل آنها در سراسر کشور را تصور کنید. دولت در آن زمان شوکه شد و مجازات ها را سخت تر کرد.

"کیم گیوم هیوک" یکی از کره شمالی‌های ساکن در سئول می‌گوید وی در سال 2009 در سن 16 سالگی از سوی نگهبانان ویژه‌ بازداشت پخش فیلم‌های خارجی بازداشت شد.

او چند "دی وی دی" از ستارگان موسیقی پاپ کره جنوبی که پدرش به صورت غیرقانونی از چین وارد کرده بود را به یکی از دوستان خود داد.

پله کانی به سوی بهشت 20 سال پیش یکی از سریال های محبوبی بود که به صورت قاچاقی در کره شمالی دیده می شد/ عکس: SBS

"گیوم هیوک" می‌گوید که با او مانند یک مجرم بالغ رفتار شد. وی را برای بازجویی به اتاق مخفی بردند و آنجا نگهبانان اجازه خواب را به او ندادند. او چهار روز به صورت مرتب مشت و لگد خورد.

او که اینک در سئول کره جنوبی زندگی می‌کند در این باره گفت: من بسیار ترسیده بودم.

وی افزود: نگهبانان از من می‌پرسیدند که این فیلم‌ها را از چه کسی گرفتم و به به چند نفر نشان دادم. نمی‌توانستم بگویم آن "دی وی دی‌"ها را پدرم از چین آورده است. چه چیزی باید می‌گفتم؟ من چیزی نگفتم و فقط تکرار کردم ولم کنید، نمی‌دانم.

پدر "گیوم هیوک" که از یکی از نخبه‌های پیونگ‌یانگ است، با رشوه فرزندش را آزاد کرد. این روند در قوانین جدید کیم جونگ اون تقریبا غیرممکن شده است.

بسیاری از کسانی که در آن زمان با جرمی مشابه دستگیر می شدند به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند. با این حال بازدارندگی این احکام هنوز ثابت نشد و قوانین در این موارد تشدید شد.

گیوم هیوک افزود: در ابتدا حکم چنین جرمی یک سال کار در اردوگاه کار اجباری بود و بعدها به سه سال کار اجباری افزایش یافت.

او گفت: اگر الان به اردوگاه‌های کار بروید بیش از 50 درصد جوانان آنجا هستند زیرا فیلم‌های رسانه های خارجی را تماشا کرده‌اند.

اگر کسی دو ساعت محتوای غیرقانونی را تماشا کند به مدت سه سال به کمپ کار فرستاده می‌شود.

پس چرا مردم همچنان به این کار ادامه می‌دهند؟

"گیوم هیوک" گفت: اگر خوش شانس بودیم این فیلم‌ها و مطالب را می‌دیدم. اما هیچ کس نمی‌تواند کنجکاوی ما را شکست دهد. ما می‌خواستیم بدانیم در دنیای خارج چه می‌گذرد.

یادگیری حقیقت زندگی "گیوم هیوک" را تغییر داد. او یکی از معدود افراد در کره شمالی بود که شانس تحصیل در پکن را پیدا کرد و در آنجا اینترنت را کشف کرد.

او گفت: در ابتدا توصیفات از کره شمالی را باور نمی‌کردم و فکر می‌کردم مردم غرب دروغ می‌گویند. ویکی‌پدیا دروغ می‌گوید. چگونه می‌توانستم باور کنم؟ اما قلب و مغرم دو تکه شد.

سرانجام مستندهای زیادی در مورد کره شمالی تماشا کردم، مقالات زیادی خواندم . فهمیدم احتمالا آنها درست می‌گویند و منطقی.

"گیوم هیوک" و "یون می سو" دیگر در کره شمالی زندگی نمی‌کنند/ عکس: COLLAGE

وی افزود: بعد فهمیدم یک تحول در مغز من در حال شکل‌گیری است و من دیگر نمی‌توانم به کشور بازگردم.

گیوم هیوک در نهایت به سئول گریخت.

"می سو" که رویای مشاور مد را در سر می‌پرواند پس از فرار از کره شمالی به همه مکان‌هایی رفت که در فیلم "پلکانی به سوی بهشت" دیده بود.

خروج از کره شمالی با دستور شلیک برای کشتن در مرز کاملا کنترل شده تقریبا غیر ممکن است و سخت تر از آن این است که فکر کنیم قانون جدید رهبر کره شمالی اثرات بیشتری در این خروج از کشور نگذاشته است.

"چوی" به عنوان یکی از ساکنان پناه‌جوی کره شمالی در همسایه جنوبی خود که از خانواده خود در کره شمالی گذشته می‌گوید که بسیاری از مردم کره شمالی به پروپاگاندای دولت این کشور شک دارند.