"جیسون بادا" افسر سواره نظام پلیس رویال کانادا در این باره گفت: تحقیقات در باره دو آتش سوزی‌های قبلی و دو کلیسای سوخته جدید بدون دستگیری یا اتهام در حال انجام است.

این اتفاق‌ها پس از کشف صدها گور بی نام و نشان در مدارس سابق شبانه روزی کانادا رخ می‌دهند.

این مدارس اجباری در قرن 19 و 20 با بودجه دولت توسط گروه‌های مذهبی و با هدف جذب بومیان و ادغام آنها با فرهنگ مهاجران سفید پوست شکل گرفت.

گروه‌های بومی خواستار جست‌و‌جوی سراسری برای یافتن گورهای بیشتر شده‌اند.

"کیت کرو" رئیس گروه بومیان "سیمیلیکامین" کانادا به رسانه خبری "سی بی سی" (CBC) کانادا گفت که در اوایل صبح پیامی در باره آتش گرفتن کلیسای "چوپاکا" دریافت کرده و نیم ساعت بعد خود را به کلیسای تمام سوخته رسانده است.

وی به "سی بی سی" گفت: من عصبانی هستم و هیچ چیز مثبتی در این میان وجود ندارد.

وی افزود: بسیاری از بومیان از اعضای کلیسای کاتولیک هستند و از این آتش سوزی‌ها بسیار ناراحتند.

در ماه می یکی از گروه های بومیان اولیه کانادا از کشف بقایای 215 قبر بی نام و نشان مخصوص کودکان در مدرسه‌ای در بریتیش کلمبیا خبر داد.

سوختن کلیسای "چوپاکا" در منطقه بومیان اولیه کانادا در استان بریتیش کلمبیا

آنها ین قبرها را در مدرسه منطقه "کملوپس" پیدا کردند که تحت مدیریت کاتولیک‌های روم (رم) در سال 1890 افتتاح شد و در سال 1978 بسته شد.

در روز پنجشنبه بومیان اولیه "کوسس" نیز از پیدا شدن 751 قبر بی نام و نشان در یک مدرسه شبانه روزی در ساسکاچوان خبر دادند. مدرسه مسکونی بومیان اولیه نیز از سوی کلیسای کاتولیک روم اداره می‌شد.

بی بی سی نوشت: مرگ و میرهای مدارس شبانه کانادا اغلب به دلیل وضعیت نامناسب بهداشت داخل آن صورت می‌گرفته است. دانش آموزان اغلب در ساختمان‌هایی با تاسیسات ضعیف، گرمای کم و امکانات غیر بهداشتی اسکان می یافتند.

بسیاری از رسانه‌ها از آزار و اذیت جسمی و جنسی کودکان ساکن این مدارس شبانه روزی خبر داده‌اند.

بین سال‌های 1863 تا 1998 بیش از 150 هزار کودک بومی از خانواده‌هایشان جدا و در مدارس شبانه روزی کانادا اسکان یافتند.

کمیسیون کانادایی در سال 2008 به تحقیق بر روی این سیستم آموزشی پرداخت و دریافت که بسیاری از کودکان بومی هرگز به جوامع خود بازنگشته‌اند. گزارش برجسته این کمیسیون این عمل را نسل کشی فرهنگی خواهد.