عصر ایران؛ محمد باقر محسنی ساروی- چند هفته است افغانستان حال خوبی ندارد و طالبان که پیشتر تلاش داشت چهره‌ای «آرایش‌شده و فریبنده» از خود به جامعه جهانی نشان دهد، خشونت عریان را رو کرده و کنترل‌ناپذیر می‌نماید و ابایی ندارد از این‌که چهره حقیقی‌اش دیده شود و حتی از این امر استقبال می‌کند چون تصور دارد که این چهره، خوف و «رعبی» در دل سربازان ارتش و همچنین مردم ایجاد می‌کند، خوف و رعبی که مقدمه «نصر» است.

در دو هفته اخیر طالبان بخشی از تمرکز خود را بر فتح شهر هرات گذاشت و حملات متعددی -تقریباً هر شب یک حمله در دو جبهه- انجام داد اما هنوز موفق به فتح هرات نشد تا جایی‌که این شکست‌ها به روحیه افغان‌های حاضر در جمع شبه‌نظامیان طالب اثر منفی گذاشت و بخشی از آنان از حضور در حملاتی که پیروزی در پی ندارد، دست کشیدند و همین امر نیز موجب شد رهبران طالب، نگاه خود را به جوانان پاکستانی معطوف کنند و آنان را با وعده فتح دختران و زنان به‌عنوان غنیمت جنگی به جبهه افغانستان بیاورند و برای این کار هم عکس دختران هزاره و تاجیک را که عموماً از فیسبوک و شبکه‌های اجتماعی گرفته شده، به‌عنوان دستمزد «جهاد» پیشنهاد می‌کنند و وجود افراد -عموماً جوانان- تبعه پاکستان در میان کشته‌شدگان نیز این امر را تأیید می‌کند.

مردم هرات برای حمایت از سربازان و نظامیان، به کارزار «الله اکبر» شبانه اقدام کردند، کارزاری که طی آن در ساعت 21 بر لب بام و دم پنجره‌ها ندای الله اکبر سر می‌دهند، ندایی که به گوش سربازان و مدافعان هرات می‌رسد و عزم آنان را برای دفاع از زنان و کودکان هراتی مستحکم‌تر می‌کند و گاه به تعبیر یکی از همین سربازان، اشک در چشم آنان می‌آورد و سرباز افغان را که به سرسختی و سلحشوری معروف است، گریان می‌کند.

باشندگان و ساکنان کابل نیز از اهالی هرات الگو گرفتند و راهپیمایی «الله اکبر» به راه انداختند و انتظار می‌رود این روال در چند شهر بزرگ افغانستان نیز تکرار شود و موجی از شور و هیجان در میان سربازان ایجاد کند و روحیه طالب را بشکند و روسای میانه‌رو برخی قبایل پشتون را تحریک کند تا علیه این «مسلمان‌کشی» موضع مخالف بگیرند.

طرحی که در شبکه های اجتماعی بازنشر می کنند

این کمپین بازتاب جهانی نیز داشت و برخی همچون «کریس الکساندر» سیاستمدار کانادایی در حمایت از هرات، «الله اکبر» را به انگلیسی توییت کرد.

«محمد نعیم وردک» سخنگوی طالبان به کمپین «الله اکبر» باشندگان هرات و کابل واکنش نشان داد و گفت: «شعارهای الله اکبر از بالای بام خانه شهروندان هراتی، فتوشاپی است و قطعاً قابل قبول نیست.» وردک همچنین تهدید کرد:«‌هرکسی -زن، مرد و شهروندان عادی- که این فریاد را بر بام خانه سر دهد توسط گروه امارت اسلامی شناسایی و از بین برده می‌شود.»

حقیقت این است که طالبان از حدود سه دهه قبل نیز با همین برادرکشی و مسلم‌کشی آغاز کرده بود و «الله اکبر» که ندای توحید است نیز پوششی برای پنهان کردن جهل نهادینه‌شده این گروه افراطی بود.

طالب درک درستی از دنیای امروز ندارد و به قول خودمانی، «امروز را نمی‌فهمد» و اگرچه از نظر جسمی و کالبدی در قرن بیست و یکم حضور دارد، از نظر ذهنی تعلق به چند قرن گذشته دارد و عکس‌العمل این طیف، همواره با خشونت عریان و حذف است و اگر می‌بینید هر منطقه را که فتح می‌کنند سراغ نابودی زیرساخت‌ها می‌روند همین «واپس‌گرایی» است.

در همین سه هفته گذشته، شاهد موجی از خشونت و ترور و جنگ شهری از طرف این گروه بودیم که با ندای «الله اکبر» انجام شد تا جایی‌که صدای اعتراض آمریکا، اروپا و نهادهای حقوق بشری که در مورد افغانستان همواره به «درک با تأخیر» مبتلا بودند، نیز در آمد و از روز گذشته هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا نیز اقدام به بمباران مواضع طالبان کردند هرچند تحلیلگران وطنی که طالبان را جنبش اصیل منطقه‌ای خطاب می‌کردند و حرف از تغییر رویه آنان می‌زدند، هنوز خوابند یا آن اندازه مروّت ندارند که بگویند اشتباه کردیم.

طالبان هرگز نخواهد فهمید که این جنگ برعکس قیام به سیفی که در میانه دهه نود کرد و ظرف کوتاه زمان، کشور را فتح کرد پیروزی ندارد و آنان نمی‌توانند افغانستان را فتح و امارت مورد نظر خود را تأسیس کنند. مردم افغانستان در یک دوره بیست ساله، آموزش و توسعه محدود را تجربه کردند، با جهان آزاد در ارتباط بودند و به مکتب خو گرفتند و دوست دارند فرزندانی تحصیل‌کرده و باسواد داشته باشند، این تعصب را غالب افغان‌ها دارند و پیروزی بر چنین ملتی با روش طالبان مانند تلاش برای بازگرداندن جوجه یک‌روزه به داخل پوسته تخم مرغ است و محال.

تحلیل‌گران، نمایندگان و سیاسیون جمهوری اسلامی ایران هم باید بدانند ادامه این جنگ بر خرابه‌های افغانستان، می‌افزاید، موج جدید مهاجرت و حتی ناامنی را در مرزهای شرقی سبب می‌شود و درد و رنج این مردم را مکرر می‌کند مردمی که خود توانی برای مقابله با هجوم شبانه طالب ندارند و به کمک جهانی نیاز دارند.