عصر ایران؛ مهرداد خدیر- درست 45 روز پیش – ششم تیر 1400 – و در پایان مطلبی در همین تارنما به مناسبت چهلمین سالگرد ترور آیت‌الله خامنه‌ای (امام جمعۀ تهران) در ششم تیر 1360 در مسجد ابوذر تهران با عنوان «کار فرقان بود یا مجاهدین (منافقین)»؟ نوشتم:

«ذکر این نکته هم جالب است که علی سلیمانی بازیگر سریال‌های تلویزیونی از پشت شیشه پنجره شاهد چگونگی انفجار بوده و جایی گفته بود:

"من کودکی ده یازده ساله بودم و خانه‌مان جوادیه بود. بعد از بازی و گشت و گذار رفتم خانه ناهار بخورم و دیدم مادرم نیست. می‌دانستم به مسجد می‌رود. رفتم مسجد و از پشت شیشۀ پنجره دنبال مادرم بودم تا پیغام بدهم بگوید ناهار داریم یا نه یا کجا گذاشته! چون دیدم سخنرانی است داخل نشدم .همان موقع دیدم فردی برخاست و ضبط صوت بزرگی را از بین حاضران جلو برد و دقایقی بعد منفجر شد و دیدم آقای خامنه‌ای یک طرف افتاد و محافظان بغل کردند و خانمی کمک‌های اولیه را انجام داد و او نقش مهمی در حفظ جان ایشان ایفا کرد."

45 روز بعد و خبر تلخ امروز این است: علی سلیمانی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون به خاطر ابتلا به کرونا درگذشت.

نه به ذهن نویسندۀ این سطور نه قطعا هیچ یک از خوانندگان آن یادداشت، خطور نمی‌کرد چهره‌ای که در حاشیۀ یک متن جدی سیاسی به نام او اشاره شده بود تنها 45 روز بعد در جدال با ویروس مرگ‌بار کووید 19 و در 50 سالگی از پا می‌افتد در حالی که پر از شور و انرژی بود.

دربارۀ او دوستان دیگر نوشته‌اند و می‌نویسند. غرض از این یادداشت جدای تجدید آن اشارت، این یادآوری است که هر یک از 500 نفر و کمتر و بیشتر که هر روز -آری هر روز- پرپر می‌شوند برای خانواده و دوستان خود یک «علی سلیمانی» هستند و تفاوت در این است که بازیگران را بیشتر می‌شناسیم.

حرفی برای گفتن نیست جز این که همه باید به فکر تأمین واکسن باشیم. روزگاری محسن مخملباف کارگردان سینما گفته بود اهمیت سینما در روزگار ما چنان است که گمان می‌کنم اگر اکنون پیامبری برانگیخته می‌شد نه با کتاب که با فیلم می‌آمد. اغراقی شاعرانه است و در نسبت به پیامبران هم باید محتاط بود اما به همین سیاق می‌توان گفت پیامبر ما که گفته است «علم را بجویید ولو در چین باشد» اکنون و در وضعیت فعلی چه بسا می‌گفت واکسن بیاورید از هر جا که باشد. چرا که سلامت مردمان به تأمین واکسن چه با واردات چه با تولید داخل و رعایت دستورالعمل‌ها وابسته است.