مجلسی که مدرسه می‌شود و رئیسی که ناظم است

نمایندگان برای این که نشان بدهند چقدر در مخالفت یا موافقت خود با وزیر پیشنهادی جدی هستند، داد می‌زنند آن هم از پشت میکروفون مجلس که از بهترین مدل‌هاست

عصرایران؛ مصطفی داننده- مردم هر چهار سال یک‌بار به واسطه جلسه رای اعتماد، با پارلمان سروکار دارند و می‌توانند صحن علنی مجلس را از تلویزیون می‌بینند. البته حرفه‌ای‌ترها جلسات قوه مقننه را در روزهای عادی از رادیو فرهنگ پیگیری می‌کنند.

این 4 سال یکبار و البته جلسات استیضاح و رای اعتماد به ما نشان می‌دهد که نمایندگان مجلس برای آغاز کلام، حتما باید بیش از یک دقیقه مقدمه بروند و به همه سلام عرض کنند. این درحالی است که واقعا می‌شود با یک سلام کوتاه، آغاز کلام کرد و انرژی و وقت مردم را هدر نداد.

نماینده‌ای که پشت تریبون قرار می‌گیرد باید سریع به سراغ اصل مطلب برود. برای هر دقیقه حضور او در مجلس، انرژی و هزینه‌ای از جیب ملت خرج می‌شود. جلسه رای اعتماد اگر نیم ساعت هم زودتر به پایان برسد، کلی انرژی و پول ذخیره می‌شود.

نکته بعدی این است که نمایندگان برای این که نشان بدهند چقدر در مخالفت یا موافقت خود با وزیر پیشنهادی جدی هستند، داد می‌زنند آن هم از پشت میکروفون مجلس که از بهترین مدل‌هاست. بله، با حرارت حرف زدن از شیوه‌های سخنوری است اما داد زدن آن هم در عصری که صدایت را همه می‌شنوند، کمی عجیب است. امیدوارم رسم دادن زدن به پایان برسد و این کار را به دادزن‌های میدان خیابان انقلاب تهران بسپارند.

در جلسات رای اعتماد معمولا رئیس مجلس، نقش ناظم مدرسه را دارد. واقعا نمایندگان به این نکته توجه نمی‌کنند که تصاویرشان به صورت زنده در حال پخش است و بهتر است کمی مراقب رفتار خود باشند تا هر چند ساعت یکبار رئیس مجلس مجبور نباشد، سخنان ناطق را قطع کند و بگوید آقای فلانی جای خود بنشین یا دور رئیس جمهور یا معاون اول را خلوت کنید که بتوانند سخنان نمایندگان را بشنوند!

تصاویری که از صحن به صورت زنده پخش می‌شود به ویژه زمانی که موافقین و مخالفین در حال سخن گفتن هستند، نشان می‌دهد که تقریبا کسی به سخنان ناطق گوش نمی‌دهد و مشغول کار خود هستند. از لابی کردن تا موبایل چک کردن.

رای به کابینه یک مسئله ملی است و نباید آن را به سطح استانی و منطقه‌ای تقلیل داد. وزیر باید نگاه ملی داشته باشد و اینکه در برخی در نطق‌ها به منطقه خاصی اشاره می‌کنند تنها بعد تبلیغاتی دارد و اینکه آنها می‌خواهند به مردم حوزه انتخابیه خود بگویند که ببیند ما چقدر حواس‌مان به شما هست.

بدتر از همه اینکه برخی در نطق‌هایشان خطاب به رئیس جمهور می‌گویند چرا از فلان استان یا بهمان شهر وزیری را معرفی نکرده‌اید!

القصه که اوضاع صحن علنی در جلسات رای اعتماد، خیلی به سامان نیست. مردم آن را با مدرسه و رفتار بچه‌ها مقایسه می‌کنند و واقعا انتظار ندارند رفتاری از نمایندگان سر بزند که به دور از شان نمایندگی است.