عصرایران؛ احسان محمدی- هنوز بازی سر و شکل نگرفته بود که گل زدیم. کمتر به یاد داریم که مقابل تیم بزرگی در آسیا این قدر زود به گل رسیده باشیم. مهدی طارمی از چپ فرستاد و توپ درست روی پیشانی علیرضا جهانبخش نشست که کاپیتان ما بود. ریش قرمز مثل بازی با سوریه گل زد. یک گل شیرین به عراق که در هر دقیقه‌ای به آن‌ها گل بزنیم شیرین است. چه علی دایی در دقیقه 90 در جام ملت‌های آسیای 1996 بزند و چه شماره 7 بین‌المللی‌مان در دقیقه سه!

این گل عراق را به هم ریخت. تیمی که در بازی اول مقابل کره‌جنوبی به تساوی غافل‌گیرکننده بدون گل رسید. کسانی که آن بازی را دیدند می‌دانند عراق به شکل معجزه‌آسایی گل نخورد و چنان اتوبوسی و کسل‌کننده بازی کرد که داد ستاره تاتنهام یعنی سون هیونگ مین درآمد و ناله کرد همین شکلی بازی می‌کنید که فوتبال آسیا پیشرفت نمی‌کند! عراق اندکی جلو کشید اما بازیکنان ایران بازی را مدیریت کردند. وجود دو بازیکن بزرگ در خط حمله یعنی سردار آزمون و مهدی طارمی خط دفاع عراق را عقب نگه می‌داشت و اگر سردار کمی دقیق‌تر عمل کرده بود گل دوم را می‌زدیم.

نیمه دوم عراق با فشار بیشتری شروع کرد و به گل رسید اما هم کمک داور آفساید را دید و هم کمک‌داور ویدیویی (VAR) تایید کرد تا بازی مساوی نشود. اتفاق بد اما مصدومیت سعید عزت‌اللهی بود. او درست مثل میلاد سرلک که در بازی قبل به شدت مصدوم شد در این بازی از ناحیه بینی صدمه دید تا تعویضی اجباری برای ایران رقم بخورد. ورود سامان قدوس ریتم ایران را تندتر کرد. چند دقیقه بعد پاس نوراللهی، سردار را راه انداخت، او توپ را بلند برای مهدی طارمی فرستاد و شاید فقط بازیکنی با استایل و هوش این بوشهری می‌توانست توپ را مهار کند، از بین دو بازیکن پیش ببرد و با ضربه‌ای دقیق گل دوم را بزند؛گلی آرامش بخش. مزد یک بازی بهتر و هوشمندانه‌تر. ایران به آب و آتش نمی‌زد اما هر وقت اراده می‌کرد می‌توانست دفاع عراق را به هم بریزد.

در ادامه بازی اگر علیرضا جهانبخش که خسته شده بود کمی در پاس دادن سخاوت‌مندتر بود شاید می‌توانستم زودتر به گل سوم برسیم. با تعویض جهانبخش و طارمی و ورود علی قلی‌زاده و کریم انصاری‌فر ایران گل سوم را اروپایی‌تر زد. کریم از چپ نفوذ کرد، پاس دقیقی را برای قلی‌زاده فرستاد تا او با یک کنترل عالی و ضربه‌ای ظریف و هنرمندانه گل سوم را بزند. پیروزی بزرگ و درخشان. آنچه سال‌هاست از ایران مقابل عراق ندیده بودیم.

اسکوچیچ یک بار دیگر عراق را شکست داد و در بازی مهم دیگری اعتبار خود را به رخ کشید تا منتقدان با احترام بیشتری در مورد او حرف بزنند. او مچ دیک ادوکات را خواباند. سرمربی مشهوری که به پول‌دوستی شهرت دارد و در این بازی لحظاتی چنان از بازی بازیکنان عراقی ناامید می‌شد که روی نیمکت با خودش حرف می‌زد.

سه-صفر در قطر پیروز شدیم تا امتیاز ششم را کسب کنیم و به صدر جدول برویم. هنوز زود است اما ایران دارد دلبری می‌کند. شاید تنها خرده‌ای که بتوان به تیم گرفت تعداد کارت‌های زردی است که برخی از آن‌ها هیچ ضرورتی نداشت. اما آن‌قدر ستاره داریم که اگر اتفاق خاصی نیفتد کماکان به پیش خواهیم تاخت.

این پیروزی مبارک مردمی که سزاوار شادی‌های بیشتری هستند.

بازیکنان ایران: علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی، امید نورافکن، سعید عزت‌اللهی (سامان قدوس)، مهدی امیری، صادق محرمی، مهدی طارمی (کریم‌ انصاری‌فر)، علیرضا جهانبخش (علی‌قلی‌زاده)، سردار آزمون (مهدی قایدی)