طرح تردد شبانه لغو شد، نشد، شد، نشد و ...

چرا باید در عصر ارتباطات که به راحتی می‌شود از دل تهران با جنگل‌های آمازون در ارتباط بود، شاهد این همه ناهماهنگی باشیم؟

عصرایران؛ مصطفی داننده- علیرضا رئیسی سخنگوی مقابله با کرونا خبر از لغو محدودیت تردد شبانه داد. دلیل این کار هم سرعت بخشیدن به امر واکسیناسیون در کشور بود.

از آن سو جانشین رییس پلیس راهنمایی و رانندگی پایتخت می‌گوید هیچ ابلاغیه‌ای در مورد لغو طرح منع تردد شبانه به این پلیس ابلاغ نشده است.

در حال پیدا کردن پرتقال فروش بودیم که ذوالفقاری معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور اعلام کرد: مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا در مورد منع تردد شبانه تغییری نکرده است. امروز به دستگاه‌ها ابلاغ شد، پلاک خودروهای افرادی که شبانه برای زدن واکسن مراجعه می‌کنند در اختیار پلیس راهنمایی و رانندگی قرار گیرد و نسبت به حذف جریمه این افراد اقدام شود.

واقعا این همه هماهنگی را بارسلونا پپ گواردیولا هم نداشت. به دل‌مان ماند یک بار تصمیمی گرفته شود و در آن ان‌قلتی درنیاید.

گناه ما مردم چیست؟ چرا باید در عصر ارتباطات که به راحتی می‌شود از دل تهران با جنگل‌های آمازون در ارتباط بود، شاهد این همه ناهماهنگی باشیم؟

خیلی کار سختی است که در یک جلسه تصمیمی بگیرید که دیگر نیازی به زدن هزار تبصره به آن نباشد؟ چرا باید علیرضا رئیسی بگوید طرحی لغو است و بعد معاون وزیر کشور با وتوی آن بگوید نه، خبری از لغو محدودیت‎‌های شبانه نیست.

هم وزارت بهداشت، هم وزارت کشور و هم نیروی انتظامی در جلسات ستاد ملی کرونا حضور دارند و معلوم نیست چرا هر کدام یک حرف می‌زنند؟! شاید در ستاد ملی مبارزه با کرونا، هرکسی برای خود جلسه می‌گذارد، تصمیم می‌گیرد و بعد به مردم اعلام می‌کند. ما مردم هم باید مثل مرغ بسمل دور خودمان بچرخیم.

نکته بعدی این است که محدودیت شبانه چه دردی از دردهای ما دوا کرده که این همه اصرار به انجام آن داریم. در روز هر کاری که دل‌مان می‌خواهد می‌کنیم و بعد نگران شب هستیم؟ کافی است سری به وسایل نقلیه و معابر عمومی بزنید تا متوجه شوید در چه وضعیت اسفباری قرار داریم!

بله، اگر این قانون سفت و سخت رعایت می‌شد، حرفی نبود اما الان کافی است ساعت 10 شب به بعد چرخی در خیابان‌ها بزنید و ببیند که چقدر راحت مردم در رفت و آمد هستند و انگار نه انگار که قانونی هم هست.

اگر قرار بود این قانون اجرایی شود، باید از ساعت 10 شب که البته در روزهای ابتدایی 9 شب بود، پرنده در خیابان پر نمی‌زند. باید همه در خانه می‌ماندند مگر آنهایی که مجبور بودند به خاطر بیمارستان رفتن یا کارهای به شدت ضروری پا به خیابان بگذارند.

همین‌گونه قوانین را رعایت کردیم که هرچه پیک کرونایی بود زدیم.