به خاطر شلوار قرمز شلاق زده‌اند؛ بعد می‌گویید عوض شده‌اند؟

عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها برخی از دوستان می‌گویند آنهایی که مخالف طالبان هستند، شمشیر ببندند، سپر به دست بگیرند و به جنگ طالبان بروند و غُر نزنند. نکته‌ای که این دوستان که همه آنها اصول‌گرا هم هستند فراموش کرده‌اند این است که حرفی ما می‌زنیم اصلا در مورد جنگ با طالبان نیست، بلکه می‌گوییم ای کسانی که در داخل ایران در حال «بره» نشان دادن طالبان هستید، این کار را نکنید. آنها همچنان گرگ‌هایی هستند گه خون آدم‌ها را می‌مکند.

خیلی بحث پیچیده‌ای نیست. ما به فارسی سخت سخن نمی‌گوییم. طالبان ما را به یاد شعر معروف فریدون مشیری می‌انداز که :

«هرکه با گرگش مدارا مى‌کند

خلق و خوى گرگ پیدا مى‌کند

هرکه از گرگش خورد دائم شکست

گرچه انسان مى‌نماید، گرگ هست»

طالبان افغانستان را گرفته است. چرا سعی می‌کنید بعد از این هجوم ناجوانمردانه بگویید اینها مهربان‌هایی هستند که  همه افغان‌ها حالشان با آنها خوب است؟ بله، شاید برخی از افغانستانی‌ها با طالب‌ها مشکلی نداشته باشند اما بخش اعظمی از مردم مظلوم افغانستان برای حفظ جان‌شان مانند کسانی شده‌اند خار در چشم دارند و استخوان در گلو و نمی‌توانند حرف بزنند.

طالبان در همین ابتدای کار سیل محدودیت‌ها را به سمت مردم افغانستان روانه کرده است. آنها همه محدودیت‌هایی را که 20 سال پیش در آن کشور اجرا کرده بودند را احیا کردند. موسیقی، ورزش و حتی نقاشی هم برای زنان ممنوع شده است.

رسانه‌ها نوشته‌اند که جنبش طالبان بعد از اعلام ممنوعیت ورزش زنان و تخریب تمامی آلات ضربی موجود در موسسه ملی موسیقی در پایتخت، اکنون مساله از بین بردن نقاشی‌های موجود در سطح شهر را در دستور کار خود قرار داده‌اند.

شمسیه حسان هنرمند افغانستانی، که محافل هنری او را اولین گرافیست این کشور به شمار می‌آورند، در صفحه خود در فضای مجازی نوشت، یکی از نقاشی‌های دیواری او در شهر کابل به دست گروه طالبان تخریب شده است.

همین روزها فیلمی منتشر شد که در آن طالبان در حال شلاق زدن به دختر باحجابی بودند که شلوار قرمز به تن داشته است. آیا واقعا می‌شود این نحله را تحول یافته دانست؟ طالبان دوست دارد سرزمینی مثل کره شمالی داشته باشد. به دور از همه، با قوانینی که متعلق به عهد عتیق است کشور داری کنند.

بازهم به همان حرف‌های ابتدایی این نوشتار برگردیم. حرف ما این است طالبان را بزک نکنید. آنها همان تندروهایی هستند که به ثمن بخس، آدم می‌کشند و برای‌شان پیر و جوان هم فرقی ندارد. چه خانواده‌هایی که طالبان بر قلب آنها خنجری فرو نکرده است.

طالبان عوض نمی‌شود همانطور که حیوان درنده‌ای نمی‌تواند پاسبان گله‌ای باشد.

بیشتر بخوانید:

اصول‌گرایی رادیکال ایرانی و طالبان؛ ستایش یا سرزنش؟

ایران و طالبان؛ نه «کاسۀ داغ‌تر از آش» و نه «هم‌سفره»

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر