اولین دریافت کننده قلب خوک درگذشت

دکتر "بارتلی پی گریفیت"(Bartley P. Griffith) که این پیوند را انجام داده است می‌گوید که کارمندان بیمارستان از در گذشتن آقای بنت بسیار ناراحت شده‌اند.

"دیوید بنت"(David Bennett) مردی که از یک خوک اصلاح ژنتیکی شده قلب پیوندی دریافت کرده بود، بعد از ظهر روز سه‌شنبه، دو ماه پس از جراحی در مرکز پزشکی دانشگاه مریلند، درگذشت.

به گزارش ایسنا، بنت اولین فردی بود که قلب دارای نارسایی خود را با قلب یک خوک اصلاح ژنتیکی شده جایگزین کرد. دیوید بنت که ۵۷ سال داشت در مریلند زندگی می‌کرد. او دچار عارضه قلبی شدیدی بود و پس از آن که به دلیل واجد شرایط نبودن، چندین بار درخواستش برای قرار گرفتن در لیست انتظار دریافت قلب انسان رد شد، با دریافت آزمایشی قلب خوک موافقت کرد.

مشخص نیست که بدن او عضو پیوندی را پس زده است یا خیر. سخنگوی بیمارستان می‌گوید: هیچ علت مشخصی برای مرگ وی شناسایی نشده است.

مقامات بیمارستان بیان کردند که نمی‌توانند بیش از این در مورد علت فوت او اظهار نظر کنند زیرا پزشکان هنوز او را به طور کامل مورد معاینه قرار نداده‌اند. آن‌ها قصد دارند نتایج را در یک مجله پزشکی معتبر چاپ کنند.

وی افزود: او ثابت کرد که بیماری شجاع و شریف است و تا لحظه‌ی آخر جنگید. آقای بنت را میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به دلیل شجاعت و اراده‌اش برای ادامه زندگی خواهند شناخت.

قلب پیوند زده شده در ابتدا عملکرد خوبی داشت و برای چند هفته هیچ نشانه‌ای از پس زده شدن وجود نداشت. او با خانواده‌اش وقت گذراند و فیزیوتراپی انجام داد اما از بیمارستان مرخص نشد و به گفته‌ی مسئولین بیمارستان چند روز قبل حالش رو به وخامت رفت.

سازمان غذا و دارو ایالات متحده آمریکا مجوز اضطراری این جراحی را در شب سال نو صادر کرده بود. این مجوز زمانی داده می‌شود که یک محصول پزشکی تجربی که در این مورد قلب اصلاح ژنتیکی شده خوک بود، تنها گزینه برای بیماری است که با وضعیت پزشکی جدی که زندگی‌اش را تهدید می‌کند، روبرو است. این مجوز با امید به نجات جان بیمار اعطا شد.

آقای بنت نیز روز قبل از جراحی گفته بود: من یا باید این پیوند را انجام دهم یا جان خود را از دست می‌دهم. من می‌خواهم زنده بمانم. اگرچه این تیری در تاریکی است اما آخرین شانس من است.

پسر آقای بنت در بیانیه‌ای از بیمارستان و کادر آن برای تلاش‌های همه‌جانبه‌شان از طرف پدرش تشکر کرد و گفت: ما امیدواریم این داستان آغازی برای امیدواری باشد و نه پایانی برای آن. ما همچنین امیدواریم که آن چه از این جراحی آموخته شده است به نفع بیماران آینده باشد و روزی به کمبود عضو اهدایی که سالانه جان بسیاری از افراد را می‌گیرد، پایان دهد.