آرزوی مهدوی دامغانی برآورده شد؛ تدفین در خاک ایران و در بارگاه امام هشتم

پیام تولیت آستان قدس رضوی با دیگران یک تفاوت آشکار دارد و آن هم اعلام تدفین استاد در حرم و بارگاه امام هشتم است.

عصر ایران؛ سروش بامداد- پیام حجت‌الاسلام مروی تولیت آستان قدس رضوی دربارۀ دکتر احمد مهدوی دامغانی ادیب و الهی دان وپژوهش‌گر فقید که در آمریکا درگذشت، با دیگران یک تفاوت آشکار دارد و آن هم اعلام تدفین استاد در حرم و بارگاه امام هشتم است.

آقای مروی تصریح کرده است: «بدون شک آرمیدن این استاد فقید در جوار مضجع شریف و نورانی حضرت ثامن‌الحجج -علیه آلاف التحیه و الثنا- نوعی قدردانی و تجلیل از خدمات ارزندۀ ایشان در توسعۀ معارف اهل بیت است.»

به شرحی که در مقالۀ عصر ایران آمد در پی پیروزی انقلاب اسلامی سر و کار این استاد الهیات و ادبیات دانشگاه تهران به خاطر مسؤولیت ریاست کانون سردفتران ایران در سال‌های پیش از انقلاب و تنظیم اسناد پاره‌ای از مقامات بلندپایۀ رژیم پهلوی در دفترخانۀ او به دادگاه انقلاب افتاد و به اتهام همکاری با حکومت طاغوت و تشویق‌نکردن سردفتران به اعتصاب و "تبلیغ اسلام آریامهری" محاکمه شد اگرچه به شرحی که در همان نوشته آمده به رغم اصرار اسدالله لاجوردی بر محکومیت او، آیت‌الله محمدی گیلانی رییس دادگاه و حاکم شرع، رأی به تبرئه داد. با این حال پس از آن به دلایل روحی یا اداری مجال استمرار تدریس و تحقیق در ایران نداشت و به خارج از کشور مهاجرت کرد.

در حالی که خانۀ او هم در ابتدا مصادره شده بود و بدون همسری که در دوران زندان از هم جدا شده بودند راهی آمریکا شد و در فیلادلفیا اقامت گزید و استاد دانشگاه هاروارد شد تا ادبیات عرب درس دهد.

35‌سال زندگی در فیلادلفیای آمریکا و کار در محیط های دانشگاهی غرب اما ذره‌ای از باورهای عمیق دینی خاصه شیعی او نکاست به گونه‌ای که هر صبح خود را با سلام به بارگاه امام هشتم آغاز می‌کرد.

مهدوی دامغانی دین و باورهای دینی را از جنس مقولات عاطفی می‌دانست و به تبلیغ با روش‌های عقلی و فلسفی باور نداشت و می‌گفت عقل تنها برای تمشیت امور دنیاست و می‌پرسید "باور یک میلیارد مسیحی کاتولیک به این که خدا در عرش نشسته و عیسی مسیح و مریم در دو سوی اویند با کدام معیار عقلی سازگار است" و "مگر جز با عشق می‌توان این ایمان و رابطه را توصیف کرد" و اسلام را هم با تأکید بر "تسلیم" چنین می‌دانست.

او دیانتی این‌گونه داشت و به خاطر تسلط کم‌نظیر بر ادبیات عربی و فارسی که نام او را در کنار استادانی چون فروزان‌فر و جلال الدین همایی نشانده بود از دریچۀ ذوقیات به الهیات می‌نگریست.

عمق باورهای دینی او چنان بود که وصیت‌نامۀ او بیشتر شبیه مراجع و علمای طراز اول است تا استاد فقید دانشگاه تهران و هاروارد و این یادآوری هم جا دارد که در سفر به نجف با مرجع عالی شیعیان در عراق که خود خراسانی است دیدار می کرد و آیت‌الله سیستانی برای او پیام داده‌اند.

از متن وصیت هم پیداست که آرزوی فراوان داشته پیکر او در مشهد دفن شود: «.... کمک و مساعدت فرمایند در تجهیز و ارسال جسدم به مشهد مقدس و درگاه ولی‌نعمت همیشگی‌ام اعلی‌حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا صلوات‌الله علیه.»

با این پیام پس از مدت‌ها نام سومین تولیت آستان قدس در جمهوری اسلامی هم شنیده شد و باید منتظر انتقال پیکر استاد فقید و تدفین در حرم امام رضا علیه السلام بود.