روزنامه آسیا در تحلیل وضعیت و میز بازی مذاکرات هسته ای و تازه ترین دور آن در دوحه قطر که انتظارات زیادی را حتی در بارار برانگیخت اما محقق نساخت، نوشت:
سفر ناگهانی جوزف بورل ،مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به ایران و آغاز سریع مذاکرات در دوحه موجب امید واری های بسیاری به انجام توافق ولو موقت به ویژه در داخل کشور شد.
ولی پایان همراه با شکست نشست دوحه موجب گردید برای اولین بار از آغاز به کار مذاکرات جدید ، تغییر تیم مذاکراتی در کشور مطرح گردد.
حتی روزنامه دولتی جمهوری اسلامی، دیروز در یادداشتی، خواهان تغییر مذاکرات هسته ای برای استفاده بهینه از فرصت این مذاکرات برای کشور شد.
اما سوال اصلی این است که، آیا تغییر تیم مذاکره کننده هسته ای می تواند تغییری در فرایند و برآینده مذاکرات ایجاد کند یا خیر.
علی باقری کنی، رییس تیم مذاکره کننده پرونده هسته ای کشورمان ، با مدرک دکتری اقتصاد و معارف اسلامی از دانشگاه مدیر ساز امام صادق ، با پیشینه معاونت هسته ای دولت احمدی نژاد به ریاست سعید جلیلی است .
وی در انتخابات سال ۱۳۹۲ رییس ستاد انتخاباتی سعید جلیلی بود واز مخالفان مصمم برجام. وی در سال ۱۳۹۸ با حکم رئیسی معاون امور بین الملل قوه قضاییه شد. بعدا در سال ۱۴۰۰ به سمت معاونت سیاسی وزارت خارجه و تیم مذاکره کننده هستهای منصوب گردید.
منتقدان اصلی باقری معتقدند که مختصات ذهنی باقری همان مختصات ذهنی سعید جلیلی است .
همان کسانی که در مذاکرات هسته ای دوره احمدی نژاد شکست خوردند و پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل رفت و ذیل فصل هفتم منشور قرار گرفت و تحریم های گسترده بین المللی علیه کشورمان با رهبری سازمان ملل اعمال گردید.
بنابراین راهبرد های ذهنی این دوستان در مذاکرات قابلیت اجرایی ندارد .
در مقابل کارشناسان دیگر معتقدند که اتخاذ تصمیم در خصوص پرونده هسته ای در ارکان قدرت کشور گرفته می شود و علی باقری تنها یک ویترین و یک مذاکره کننده است.
بنابراین اگر در سطوح بالای نظام استراتژیک مذاکرات ، بنا بر استراتژی تطویل ، تاخیر و تعطیل مذاکرات باشد ، باقری، مجری این دستورات است ولا غیر و بنابراین با تغییر او چیزی تغییر نمیکند.
به هر روی صرف نظر از اینکه ، نگاه منتقدان تیم مذاکره کننده هسته ای یا کارشناسان نگاه ساختاری به روش تصمیمگیری سیاست خارجی کشور را بپذیریم ، به نظر میرسد ، موقعیت و اعتبار تیم مذاکره کننده هسته ای در داخل تضعیف شده است.
تیم مذاکره کننده ای که به اولین باید مذاکرات یعنی توجه به " دیپلماسی عمومی و رسانه" غافل بوده و با آن آشنایی ندارند.