تابستان عجیب کریس رونالدو

فعلا دغدغۀ رونالدو این است که در تیمی بازی کند که این فصل در لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد. او رکورددار گلزنی در لیگ قهرمانان است و می‌خواهد رکوردش را بهبود ببخشد.

عصرايران ؛ اهورا جهانیان - وضعیتی که کریس رونالدو طی یکی دو ماه گذشته با آن دست به گریبان بوده، احتمالا برای کمتر فوق ستاره‌ای در تاریخ فوتبال پیش آمده است. موضوع روشن است: هیچ یک از تیم‌های بزرگ فوتبال اروپا، رونالدو را نمی‌خواهند.

تا به حال دست کم 9 تیم مطرح اروپایی عدم تمایلشان برای خریدن رونالدو را اعلام کرده‌اند: رئال مادرید، پاری‌سن‌ژرمن، منچسترسیتی، چلسی، بایرن مونیخ، میلان، اینترمیلان، اتلتیکو مادرید، بورسیا دورتموند.
حتی منچستریونایتد هم رونالدو را نمی‌خواهد اما چون با او قرارداد دارد، مدیران منچستر حاضر نیستند قرارداد را فسخ کنند و ضرر و زیان هنگفتی بابت بیرون کردن رونالدو از تیمشان بپردازند.

با احتساب منچستریونایتد، باید گفت 10 تیم بزرگ اروپایی تمایلی به جذب رونالدو ندارند. طبیعتا لیورپول هم رونالدو را نمی‌خواهد ولی رونالدو می‌داند که نباید به فکر رفتن به لیورپول باشد.

بعضی از این تیم‌ها البته به دلیل دستمزد بالای رونالدو، خواهان او نیستند. مثلا اینترمیلان. رونالدو اگرچه حاضر شده دستمزدش را هم تا حدی کاهش دهد ولی باز وسع هر تیمی به پرداخت دستمزد کاهش‌یافتۀ او هم نمی‌رسد.

اما جدا از مسئلۀ دستمزد و سن و سال رونالدو، به نظر می‌رسد الان دیگر همۀ مربیان و بازیکنان شاغل در تیم‌های بزرگ اروپایی کاملا واقف‌اند که رونالدو بازیکنی است که تیم را فدای خودش می‌کند. او در اصل با هدف گل زدن به زمین می‌رود و اهل تعویض شدن یا نشستن روی نیمکت ذخیره‌ها هم نیست.

ضربات پنالتی و ضربات آزاد هم که باید به رونالدو اعطا شود در هر تیمی؛ تا او بر شمار گل‌هایش بیفزاید و در رقابت با مسی بر سر بهترین گلزن تاریخ فوتبال شدن، قافیه را نبازد.

فعلا دغدغۀ رونالدو این است که در تیمی بازی کند که این فصل در لیگ قهرمانان اروپا حضور دارد. او رکورددار گلزنی در لیگ قهرمانان است و می‌خواهد رکوردش را بهبود ببخشد.

رونالدو 5 بار فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده است. اگرچه کسب شش‌بارۀ عنوان قهرمانی این تورنمنت معتبر برای او بی‌اهمیت نیست، ولی ارتقاء رکورد گلزنی‌اش در این تورنمنت برای او مهم‌تر از قهرمانی مجدد در این مسابقات است.

اما اگر رونالدو نتواند به یکی از تیم‌های حاضر در چمپیونز لیگ بپیوندد، چه خواهد کرد؟ شاید در منچستر بماند به امید حضور در چمپیونز لیگ سال آینده و البته بازی کردن در تیمی درجه‌اول. اما مشکل این است که قرارداد او با منچستریونایتد دوساله است و بعید است منچستر سال آینده خواهان تمدید قراردادش با رونالدو باشد.

بنابراین رونالدو می‌تواند به تیمی برود که جزو غول‌های مدعی یا ده تیم برتر فوتبال اروپا نیست ولی می‌تواند کاملا در خدمت رونالدو باشد تا او تعداد گل‌هایش در بازی‌های رسمی را همچنان و بلکه بیش از پیش ارتقا دهد.

شاید برگشتن به لیگ پرتغال از این حیث برای رونالدو مفید باشد. او در یک تیم هجومی در لیگ پرتغال، قطعا بیشتر می‌تواند در طول فصل گل بزند تا مثلا در منچستریونایتد. قاعدتا بازگشت به فوتبال ایتالیا، با آن تیم‌های دفاعی، کمک چندانی در ارتقای چشمگیر آمار گلزنی رونالدو نخواهد کرد.

انتخاب تیمی در لیگ فوتبال پرتغال یا هلند، احتمالا مسیر گلزنی رونالدو را همچنان هموار و مفتوح نگه می‌دارد. اینکه رونالدو سال آینده چنین تصمیمی می‌گیرد یا امسال، معلوم نیست؛ ولی به نظر می‌رسد او اگر نتواند به یکی از تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا بپیوندد، این فصل را در منچستریونایتد می‌ماند.

در پایان فصل، ممکن است شرایط تغییر کند. مثلا رونالدو با منچستریونایتد به لیگ قهرمانان راه یافته باشد و منچستر هم حاضر باشد قرداد او را برای یک فصل دیگر تمدید کند. یا شاید تیم دیگری رونالدو را بخواهد و او دوباره به چمپیونز لیگ برگردد. اما هر دو حالت مستلزم این است که رونالدو این فصل در منچستریونایتد بسیار درخشان ظاهر شود تا یونایتد یا تیمی دیگر مجاب شوند که فصل بعد با رونالدو در لیگ قهرمانان اروپا حضور یابند.

اما به نظر می‌رسد رونالدو در فصل جاری نتواند چندان بهتر از فصل قبل برای من‌یونایتد بازی کند. او در فصل قبل برای منچستر خوب بازی کرد ولی الان اوضاع چنان شده که نه او یونایتد را می‌‌خواهد نه یونایتد او را.

در واقع مسئلۀ اصلی این نیست که رونالدو برای یونایتد یا هر تیم دیگری خوب بازی نمی‌کند. مسئله همین است که او حاضر نیست یکسال دور از لیگ قهرمانان برای یونایتد (یا هر تیم دیگری) توپ بزند. و این یعنی فقدان روحیۀ تیمی.

بوفون در حالی که بهترین دروازه‌بان جهان بود و با ایتالیا قهرمان جام جهانی شده بود، با یوونتوس به دستۀ دوم فوتبال ایتالیا (سریB ) رفت اما رونالدو حاضر نیست یکسال دور از لیگ قهرمان صرفا در لیگ برتر جزیره بازی کند برای من‌یونایتد.

او البته حق دارد؛ چون از آغاز فصل به هم‌تیمی‌هایش گفت جوری بازی کنیم که سال بعد در لیگ قهرمانان باشیم. این منچستر در حد رونالدو نیست. رونالدو در منچستر خوب بود ولی منچستر آن قدر خوب نبود که به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کند.

این ناکامی اما رونالدو را هم گرفتار کرده. منچستریونایتد ظاهرا آخرین خانۀ اسم و رسم‌دار رونالدو بوده. و حالا که دست منچستر از چمپیونز لیگ کوتاه مانده، رونالدو هم در آتش ناکامی منچستریونایتد باید بسوزد و بسازد.
اگر در روزهای باقی‌‌‌مانده از نقل و انتقالات فرجی نشود، رونالدو احتمالا ناچار است به همان استراتژیِ افزودن بر گل‌های رسمی‌اش اکتفا کند. حالا چه در منچستریونایتد چه در تیمی دیگر.

در این صورت خروج از منچستریونایتد، چه در این فصل چه در فصل بعد، پایان حضور کریس رونالدو در سطح درجه‌اول فوتبال باشگاهی اروپا خواهد بود و او ناچار خواهد بود دو سه سال آینده را در تیمی درجه‌دو (در فوتبال اروپا و جهان) توپ بزند و بر شمار گل‌هایش بیفزاید.

تنها مایۀ امیدواری رونالدو این است که مسی هم ممکن است سال آینده به سرنوشت فعلی او دچار شود. اگر مسی این فصل هم در پاریس کم‌فروغ باشد، بعید است که قراردادش تمدید شود. در پایان این فصل بازگشت او به بارسلونا در سن 36 سالگی نیز بعید به نظر می‌رسد.

اگر این طور شود، مسی و رونالدو رقابت در گلزنی را در سطح درجه‌دو فوتبال اروپا دنبال خواهند کرد تا دو سه سال دیگر معلوم شود کدامشان بهترین گلزن تاریخ فوتبال است!