برنا؛ دکتر روحالله سهرابی فیلمساز و مدیرکل نظارت بر نمایش و عرضه فیلم سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشت:
"برخی هنرمندان معتقدند ما با توجه و محبت مردم محبوب شدهایم. اینکه مردم از ما میخواهند صدای مطالباتشان باشیم خواستهای بر حق است.
اصل این حرف درست و ارزشمند است. ارزشمند است که هنرمند صدای مردم خود باشد. ارزشمند است کسی که صدایش بلند و مخاطبانش بیشتر است پژواک مطالبات جامعهی خود باشد.
این حس دلسوزی برای مردم و کنشگری در جهت اصلاح امور چنانچه به اندازه و منصفانه باشد بسیار پسندیده است. در اساس ساحت هنر ساحت احساس و عطوفت و زلالی و جلوهگری است. بنابراین صدای مردم شدن جزو لاینفک و جذاب حیات حرفهای یک هنرمند بخصوص یک سلبریتی دغدغهمند است. اما یک سوال بزرگ در این بین بیجواب مانده است! سوال این است: یک هنرمند صدای مطالبات کدام بخش مردم باید باشد؟ آیا فقط صدای معترضان (حالا دیگر بخوانید اغتشاشگران) یا صدای مطالبات آن دسته از مردم که خواهان پایان ناآرامیها و اعتراضات و آتش و خون و تهدید هستند؟!
پس از فاجعه شاهچراغ کدام سلبریتیها ارتکاب به این جنایت بزرگ را محکوم و جامعه را دعوت به اتحاد و آرامش کردند؟!
صدای مطالبات یک طیف از مردم بودن و در سوی دیگر صدای آن گروه بسیار بیشتر مردم که با تمام وجود خواهان آرامش و امنیت کشور هستند نبودن، با کدام آیین کنشگری و مطالبهگری و حتی ساحت احساس و زلالی و هنر همخوان است؟!
از سلبریتیها عزیز خواهش میکنم، چنانچه به کنشگری و اتخاذ مواضع سیاسی و اجتماعی علاقه دارند، صدای مطالبات همه مردم باشند نه صرفا صدای یک طیف محدود و خاص!"
انتشار دیدگاههای مختلف در ستاره سینما بر اساس احترام به آزادی بیان و تکثر دیدگاههاست و انتشار یک مطلب از منبع بدون تغییر و با رعایت امانتداری، صرفا موضع این رسانه یا تایید همه آن نیست.