امروز با حافظ : باده با محتسب شهر ننوشی زنهار

 ساقی ار باده از این دست به جام اندازد
عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ور چنین زیر خم زلف نهد دانه خال
ای بسا مرغ خرد را که به دام اندازد

ای خوشا دولت آن مست که در پای حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد

زاهد خام که انکار می و جام کند
پخته گردد چو نظر بر می خام اندازد

روز در کسب هنر کوش که می خوردن روز
دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد

آن زمان وقت می صبح فروغ است که شب
گرد خرگاه افق پرده شام اندازد

باده با محتسب شهر ننوشی زنهار
بخورد باده‌ات و سنگ به جام اندازد

حافظا سر ز کله گوشه خورشید برآر
بختت ار قرعه بدان ماه تمام اندازد

رهایی از کمال‌گرایی و تجربه رضایت واقعی

بیشتر بخوانید:

امروز با حافظ : بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

امروز با هوشنگ ابتهاج : درین سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند

امروز با حسین منزوی : چه سرنوشت غم انگیزی که کرم کوچک ابریشم/ تمام عمر قفس می بافت ولی به فکر پریدن بود

امروز با فرزاد خلیفه : روی پیشانی ام نشانیِ توست

امروز با خیام و کوزه هایش: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌ست

امروز با حافظ : عمر بگذشت به بی‌ حاصلی و بوالهوسی

امروز با مولانا : دامش ندیدم ناگهان در وی گرفتار آمدم

تماشاخانه

یلدا و قصه‌ی یکی شدن ما..! (فیلم)

آن روزها کنار هم بودن، خودش یک آیین بود / در ارتباط رودررو، چشم‌ها راست و دروغ را لو می‌دهند؛ چیزی که ابزارها از ما پنهان می‌کنند / ما قرار بود از ابزارها استفاده کنیم، اما حالا خودمان را در اختیارشان قراردادیم (فیلم)

فیلم های دیگر