خام خواری از طبیعت در گردشگری گیلان!

مسیر قلعه‌رودخان نمادی است از نقش قلیان‌سراها در گردشگری ایران. دریغ از وجود یک سرویس بهداشتی آبرومند و بهداشتی. انگار تمام آنچه به‌عنوانِ امکانات گردشگری در گیلان و بسیاری از دیگر مناظر و منابع طبیعی ایران است غیر از یک جاده و کافه‌های بومیان نیست.

کاسپین- نیما فریدمجتهدی*

به تصویر نگاه کنید. دریاچه عروس در روستای حلیمه‌جان رودبار استان گیلان. تصویر گویا است.
خام‌خواری محض، جامعه محلی که تنها بدون توجه به ارزش‌های زایل شده مناظر و چشم‌انداز منطقه، تنها در رقابت برای زدن بنر برای اجاره ملک یا فروش آن‌ها هستند. عنوان‌های پُرطمتراق چون دریاچه عروس، بام سبز، بهشت پنهان. حجم زباله. بلبشوی کامل در حوزه گردشگری طبیعت‌محور در کشور جاری است.

جاده ورودی دریاچه عروس

تنها شاید در برخی‌از محدودهای جهانی یا محیط‌زیستی اندکی نظام و مدیریت به چشم می‌خورد. البته مثال نقض آن هم زیاد است. به‌عنوان‌ِمثال تنها پارک ملی آبی خشکی ایران، بوجاق را نگاه کنید. نمونه کامل خام‌خوری در عرصه گردشگری است. روزمرگی، بخور و بزن. هیچ تفکر پایداری در عرصه بهره‌بردن از منابع و جاذبه‌های طبیعی ایران نیست. دشت‌های گل، آبشارها، تالاب‌ها، سواحل، مناظر، چشم اندازهای طبیعی، یکی می‌بُرد، یکی می‌سازد یکی کرایه می‌دهد.

قلیان‌سراها به همه شکل و هرگونه مقیاس، تنها سازه‌هایی هستند که قارچ‌گونه به‌عنوانِ امکانات رفاهی در این مناطق رشد می‌کنند.

مسیر قلعه‌رودخان نمادی است از نقش قلیان‌سراها در گردشگری ایران. دریغ از وجود یک سرویس بهداشتی آبرومند، بهداشتی. انگار تمام آنچه به‌عنوانِ امکانات گردشگری در بسیاری از مناظر و منابع طبیعی ایران است غیر از یک جاده و کافه‌های بومیان نیست.

تصویر مربوط به دریاچه عروس. حجم زباله، کچلی چمنِ اطراف دریاچه، خدشه‌های عمیقی بر پیکره منظر است!! با حذف هرکدام از اجزای یک چشم‌انداز به‌عنوانِ یک کل، کارکرد زیبایی‌شناختی آن از بین می‌رود. منظره زشت بنرها را نگاه کنید اینجا دریاچه عروس است. انگار جامۀ عروس را پینه بسته‌اند.

*پژوهشگر و دانش‌آموخته دکترای آب و هواشناسی