عصر ایران؛ مهرداد خدیر- هر چند روسیه اصل وجود اختلاف ایران و امارات بر سر سه جزیره را تأیید و از ارجاع موضوع به مراجع حقوقی در صورت حل نشدن اختلاف حمایت کرده نه آنکه بر ادعای حاکمیت امارات مُهر تأیید زده باشد اما همین هم طبعا به مذاق مقامات و مردم ایران خوش ننشسته است.
چنان که در تحلیلی فنی آمده زیرکی اماراتیها این است که اصل وجود اختلاف را در بیانیههای مشترک با کشورهایی چون روسیه و چین میگنجانند نه مدعای مناقشه برانگیز مالکیت را اما با همین هم اصولگرایانی که به نگاه به شرق خود میبالیدند و همین حالا در آفریقا در پی توسعه روابط اند (تا لابد جای اروپا را بگیرد) در محظور قرار گرفتهاند. بامزه این که صاحب منصبان رسمی که توییت میگذارند "تعارف نداریم" نام روسیه را نمیآورند و همین یعنی تعارف دارند!
هم آوایی روسها با اماراتیها در حالی است که میدانند حساسیت در ایران چقدر است و ایران به خاطر اتهام حمایت از روسیه در جنگ با اوکراین چه هزینه سنگینی میپردازد و هر چند این ادعا تکذیب میشود ولی همین اخیرا بود که رسانهی نزدیک به مواضع رسمی حتی تعبیر جنگ اوکراین با روسیه را به کار برد و در صدا و سیما هم از عبارت تجاوز روسیه به اوکراین استفاده نمیکنند. با این همه ولادیمیر پوتین قدر این نمک را ندانسته و نمکدان شکسته است.
در توجیه نزدیکی ایران به روسیه در سالهای اخیر گفته میشود این روسیه را نباید با روسیه تزاری یکی دانست. در این نگاه آن که در تاریخ معاصر ایران فاجعه آفریده و مثلا حامی محمد علی شاه در مقابل مشروطه خواهان بوده این روسیه نبوده که! روسیه تزاری بوده.
یا آن که در شهریور 20 ایران را اشغال کرد و به پادشاه ایران هشدار داد اگر سلطنت را ترک نکند پوست او را زندهزنده خواهند کند هم باز این روسیه نبود. شوروی استالین بود و آن که در جنگ عراق علیه ایران دشمن را تسلیح میکرد اتحاد شوروی بود نه روسیه پوتین یا حتی شوروی استالین.
مشهور است که در یکی از دیدارهای سفیر اتحاد شوروی با هاشمی رفسنجانی رییس مجلس و جانشین فرمانده کل قوا صدای اصابت موشکی شنیده شد و سفیر پرسید: صدای چه بود؟ هاشمی پاسخ داد: صدای موشک یا بمبی که شما به صدام حسین دادهاید. معالوصف بعد از هر اصابت اهالی محل یا کسانی که از جاهای دیگر میآمدند شعار مرگ بر آمریکا سر میدادند.
در جریان جنگ ایران و عراق بعد از حمایت کویت از عراق در یکی از عملیات نظامی در قالب در اختیار قرار دادن یک منطقه مهم، آیتالله موسوی اردبیلی در خطبه نماز جمعه تهران با لحن ولهجه خاص خود با صدای بلند و با خطاب و عتاب گفت: کویت! تو هَم؟َ
بعد از آن این تعبیر ضربالمثل شد و هر گاه از کسی کاری سر میزد و میزند که خلاف انتظار باشد میگویند: کویت! تو هم؟ یعنی از همه توقع داشتیم الا تو.
حال باید دید در نماز جمعه فردا امام جمعهای اجازه یا جسارت دارد با صدای بلند بگوید: پوتین! تو هَم؟ یا تنها بر اساس آنچه متنی که برای آنها میفرستند خواهند گفت بر سر جزایر سه گانه و تمامیت ارضی خود با کسی شوخی و تعارف نداریم و چون اصلا تعارف ندارند اسم روسیه و پوتین را نمیآورند! اما چه بگویند چه نگویند از ادعای تغییر هندسه جهانی و تشکیل محور ایران و روسیه و چین به عنوان قطب جدید در نظم بینالملل حالا به همآوایی روس ها با اماراتیها رسیدهایم.
البته کویت کشور کوچکی است و نمیخواست مورچهای باشد که در جنگ فیلها له شود. کویتیها محتاط اند. از ترس شاه به امام خمینی بعد از اخراج از عراق اقامت ندادند ولی تا انقلاب پیروز شد وزیر خارجهشان را فرستادند و نزد امام رفت تا مشکلی پیش نیاید.
از صدام هم میترسیدند ولی با آن همه ترس و همکاری باز عراق به کویت حمله کرد و از حیث پناه دادن ایران به دادشان رسید و از منظر بینالمللی هم آمریکا. پس از حمله عراق به کویت و آزاد سازی دیگر کویتیها کاری به کار دیگران ندارند.
روسیه البته کویت نیست که یکی بگوید "پوتین تو هم! " منتها باید روشن شود که اگر روسیه پوتین نه روسیه تزار است که به دنبال رسیدن به آبهای گرم خلیج فارس بود، نه روسیه شوروی است که از آذربایجان ما بیرون نرفت مگر با ترفند قوام و حمایت آمریکا از شکایت ایران در شورای امنیت سازمان ملل، نه شوروی گورباچف که به دنبال اصلاحات اقتصادی و سیاسی بود، نه روسیه یلتسین که چشم به غرب داشت و در نهایت سرخورده شد بلکه روسیه پوتین است چرا آنچه تزار و استالین داشتند یک جا دارد؟ به خصوص روحیه تجاوزگری و چرا این خرس دست از طمع برنمیدارد؟
اغلب مردم اما به این تفکیک قایل نیستند. خرس همان خرس است که در دوران فتحعلیشاه قاجار بخشهایی از سرزمین ما را به دندان گرفت و کند و برد.
تمام حرف ظریف همین بود که اگر توازن نباشد و به یک طرف درغلتیم سوء استفاده میکنند. آن هم روسها که شهره عام و خاصاند در نامردی و رو راست نبودن. جالب این که نماد ملی فدراسیون روسیه هم عقابی دو سر است که بال گشوده. عقابی که یک سر آن به این طرف است و سر دیگر به آن طرف!
نشان ملی فدراسیون روسیه: عقاب دوسر