چهلم غریبانۀ یار امام که خانه‌ای هم از خود برای خانواده به جا نگذاشت

تا آخر عمر در منزل اجاره‌ای زندگی می‌کرد و اجاره‌اش تا 6 ‌ماه دیگر تمام خواهد شد و خانواده‌اش برای تامین خانه‌ای از خود چه بسا با دشواری رو به رو شوند و اتفاقا اگر نقدی بر زندگی او وارد باشد همین فدا کردن خانه و خانواده به‌پای آرمان است.

عصر ایران- آیین چهلمین روز درگذشت آیت‌الله شیخ حسن صانعی از یاران رهبر فقید انقلاب و برادر مرجع فقید تقلید -آیت‌الله شیخ یوسف صانعی- در حالی در حسینیۀ جماران برگزار شد که به نوشتۀ سید مهدی حسینی دورود (‌دین‌پژوه و فعال رسانه‌ای حوزوی): از مسؤولان و نهادها خبری نبود و مراسم غریبانه بود.

روایت او از این قرار است:

غربت مراسم آیت‌الله حاج شیخ حسن صانعی البته دور از انتظار هم نبود چراکه در این مدت نه در قم و نه در تهران هیچ آیینی از سوی هیچ‌ یک از دفاتر و بیوت علما و مسئولان بلندپایه و نهادهای رسمی مراسمی به یاد او که تمام عمر خود را وقف انقلاب و نظام و امام کرده بود برگزار نشد. مردی برخوردار از صداقت، صراحت‌‌ لهجه و شجاعت که در عین حال با رازداری و سکوتی پرسش برانگیز و عقلانی شناخته می‌شد.

محور اصلی اندیشه سیاسی و اجتماعی او که در تمام عمر برآن پای فشرد تبعیت از راه امام و مقابله جدی با فقر و محرومیت و اعتلای اسلام و ایران بود.

او چون برادرش (آیت‌الله شیخ یوسف صانعی) دغدغه قرار گرفتن درست قطار انقلاب روی ریل و حرکت آن در جهت صحيح بر اساس اندیشه‌های بنیان‌گذار فقید انقلاب اسلامی را داشت و معتقد بود این امر نیازمند استمرار صبر و تلاش انسان‌های آگاه و مومن به اسلام و مردم و ایران است.

شیخ حسن صانعی در تمام این مدت مخصوصا پس از پیروزی انقلاب و تصدی نهادی چون بنیاد پانزده‌خرداد حق ویژه‌ای مطالبه نکرد و حتی کم‌ترین رفاه را که حق هر خانه و خانواده‌ است نیز برای خانواده خود قائل نشد.

در دوره‌ای که مردم زادگاهش محتاج بیمارستان بودند خانه شخصی خود را فروخت و پول آن را خرج ساختن بیمارستان و بیمارستان را هم وقف مردم و البته خود را بی‌خانمان و اجاره‌نشین کرد.

برای نگارنده و خوانندگان این سطور گفتن و شنیدن این واقعیت سخت است که شیخ حسن صانعی، فرد حلقه اول حواریون حضرت امام و مرد همیشه همراه امام با همه امکانات و فرصت‌هایی که در اختیار داشت تا آخر عمر در منزل اجاره‌ای زندگی کرده باشد و اجاره‌اش هم تا 6 ‌ماه دیگر تمام خواهد شد و خانواده‌اش برای تامین خانه‌ای از خود چه بسا با دشواری رو به رو شوند و اتفاقا اگر نقدی بر زندگی او وارد باشد همین فدا کردن خانه و خانواده به‌پای آرمان است.