کشف آدم فضایی‌ها با کمک دایناسورها

دانشمندان می‌گویند برای درک حیات پیچیده در اوج خود، باید سراغ دایناسورها برویم. هنگام جستجوی سیارات فراخورشیدی با جوی بالقوه قابل سکونت، اخترشناسان زمین امروزی را به عنوان نمونه‌ای در نظر می‌گیرند که باید بر اساس آن جست‌وجو کنند.

به گزارش همشهری آنلاین، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اتفاقا برای کشف نشانه‌های حیات، باید دوران گذشته زمین را مد نظر قرار دهند.

به دلیل میزان زیاد نشانه‌های زیستی خاص، یافتن جهان‌هایی شبیه به زمین در دوران مزوزوئیک - زمانی که دایناسورها در زمین پرسه می‌زدند - بسیار آسان‌تر خواهد بود.

در حالی که تلسکوپ فضایی جیمزوب به دنبال کشف سیارات فراخورشیدی قابل سکونت می‌گردد، داده های مربوط به دوران گذشته زمین بیشتر به کارش خواهد آمد.

ستاره‌شناسان در جست‌وجوی نشانه‌های حیات فرازمینی، فعلا فقط از اطلاعات زمین امروزی استفاده می‌کنند. آن‌ها در جو سیارات فراخورشیدی به دنبال ترکیب خاصی هستند: ترکیبی از نیتروژن، اکسیژن و سایر گازهای کمیاب که تنها جو پشتیبان حیات را می‌سازند.

طبق تحقیقات دانشگاه کرنل، این الگو احتمالا بهترین الگو برای جست‌وجوی حیات نیست.

دانشمندان با استفاده از تخمین‌های دو مدل آب و هوایی ثابت (GEOCARB و COPSE)، به این نتیجه رسیدند که تلسکوپ‌ها می‌توانند به راحتی اثر انگشت نوری «جهان‌های ژوراسیک» را تشخیص دهند.

این به دلیل وجود غلظت‌های بالاتر از دو جفت علامت زیستی - ازن / متان و اکسیژن / متان است که در جو زمین در حدود ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلیون سال پیش وجود داشت.

نتایج این مطالعه اخیرا در مجله «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» منتشر شده است.

لیزا کالتنگر، مدیر موسسه کارل ساگان و دانشیار نجوم در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه کرنل گفت: «اثر انگشت زمین امروزی الگوی ما برای شناسایی سیارات بالقوه قابل سکونت بوده است، اما زمانی بود که این اثرانگشت ویژه‌تر بود و این در روشن کردن نشانه‌های حیات بهتر عمل می‌کند. با استفاده از ترکیب جوی زمین در آن دوران، آسانتر می‌توان در کیهان دنبال نشانه‌های حیات بود.»

دانشمندان ترکیب اتمسفر و همچنین طیف‌های انتقال حاصل از آن را در کل عصر فانروزوییک تجزیه و تحلیل کردند. این بازه زمانی ۵۰۰ میلیون ساله است (و ما هنوز در آن هستیم) و تنها دوره‌ای از تاریخ زمین است که این سیاره از حیات پیچیده پشتیبانی کرده است.

عنصر کلیدی اکسیژن است که در ۴۰۰ میلیون سال گذشته در محدوده‌ای وجود داشته است که دانشمندان آن را پنجره آتش (از ۱۶ درصد تا ۳۵ درصد غلظت) می‌نامند. اگر غلظت اکسیژن کمتر بود، هرگز مشتعل نمی‌شد، و اگر غلظت از آن محدوده بیشتر می‌شد، آتش هرگز خاموش نمی‌شد (که این اتفاق ناگواری برای حیات است.»

تئوری‌های دیگر نشان می‌دهد که ظهور دایناسورها هم‌زمان با اوج اکسیژن‌رسانی در جو در حدود ۳۰۰ میلیون سال پیش بوده است. در نتیجه، بررسی سیارات دور با اثر انگشت مشابه شانس بیشتری برای یافتن سیاره حامی حیات پیچیده به ما می‌دهد.

تماشاخانه

جهان ریچارد سرا ؛ وقتی فولاد سخن می‌گوید (فیلم)

«فوجیان» ، ارسال یک پیام خطرناک برای آمریکا / ۲۰۴۹ نزدیک است ؛ سالی که چین می‌خواهد ابرقدرت دریایی جهان شود ! (فیلم)

فیلم های دیگر