چاپ لینوکات یا چاپ لینوتراش یا چاپ لینو روشی از چاپ دستی است که جنس کلیشهٔ چاپ از لینولئوم میباشد. چاپ لینوکات در دسته چاپ برجسته قرار میگیرد. در این تکنیک قسمتهایی از لینولیوم که قرار نیست چاپ شود توسط اسکنه، گود(عمق دار) میشود و قسمتهای برجسته از طریق غلتک به مادهٔ رنگی آغشته شده و روی کاغذ چاپ میشود.
عصر ایران- طی قرن ها، مادهٔ اصلی
کلیشه برای چاپ برجسته چوب بود در اواخر قرن ۱۹ میلادی، معلمی اتریشی به نام
فرانتس سیزک برای تدریس چاپ به جای چوب از لینولئوم استفاده کرد. این ماده، نرم و برای گودبرداری توسط اسکنه برای دانش آموزان و هنرجویان راحت تر بود.
سیزک به واسطه دوستان هنرمندش این تکنیک را در سراسر اروپا پخش کرد. اولین کسانی که به صورت جدی از این تکنیک در آثارشان استفاده کردند هنرمندان
اکسپرسیونیست آلمانی بودند. بعد از آن هنرمندان برجستهای مانند پیکاسو و
ماتیس از ویژگی گرافیکی پر قدرتمند لینوکات در آثارشان استفاده زیادی کردند.
از آنجایی که لینولئوم مثل چوب بافتهای زاویه دار ندارد و احتمال ترک خوردن آن کمتر است به همین جهت فضای بیشتری برای شکلهای هنرمندانه را نسبت به بیشتر چاپهای چوب میدهد با اینحال نتیجه چاپ لینوکات همانند چوب آن ویژگی و خاصیت بافت دانه دار چوب را ندارد.
برش و کنده کاری لینو به طور کلی به نسبت چوب آسان تر است و زمانی که به آن گرما داده میشود کنده کاری را حتی راحت تر می کند اما در روند چاپ زمانی که به آن فشار وارد میشود کلیشه زودتر تحلیل میرود و قابلیت شکنندگی آن در سطح وسیع باعث میشود که نتوان چاپ لینوکات در ابعاد بزرگ انجام داد.(ویکیپدیا)