... و سرانجام بشریت به این نقطه رسید: تدریس «پاکدامنی» توسط «فواحش»!

به پارلمان اسرائیل می رویم جایی که وزیر توسعه امور زنان اسرائیل که خود یک زن است، سخنرانی می کند و می گوید: شخصا به کشتن کودکان فلسطینی افتخار می کنم.

عصر ایران ؛ جعفر محمدی - این، محتوای یک گپ و گفت با یک شهروند یهودی فرانسوی است؛ از او پرسیده می شود: چرا کودکان غزه به مدرسه نمی روند و با لحنی آوازگونه و شادمانه می گوید: چون همه کودکان غزه را کشته ایم؛ آنها باید تمام شوند!

به گفت و گوی اینترنتی با یک سرباز اسرائیلی می رویم که می گوید بین 20 تا 50 فلسطینی را کشته است. از او پرسیده می شود: آیا تا کنون یک کودک را نیز کشته است و او با لحنی تمسخر آمیز می گوید: یک کودک؟! مگر من تازه سربازم؟! بین 5 تا 10 کودک را کشته ام!

به پارلمان اسرائیل می رویم جایی که وزیر توسعه امور زنان اسرائیل که خود یک زن است، سخنرانی می کند و می گوید: شخصا به کشتن کودکان فلسطینی افتخار می کنم.
کمی آن طرف تر نیز "رامی ایگر" سیاستمدار اسراییلی و از مقامات پیشین موساد می گوید: همه کودکان بالای 4 سال غزه باید مشمول مجازات جمعی شوند.

به کنیسه ای در تل آویو می رویم، جایی که یک خاخام اسرائیلی حرف می زند و می گوید: هیج رحمی نباید کرد، حتی به کودکان؛ آنها را هم باید کشت و سپس به آیاتی از تورات استناد می کند و چنین تفسیرش می کند که آنان حق حیات ندارند.

به آمریکا می رویم، جایی که یک شهروند از «اندی اوگلز» عضو حزب جمهوریخواه و مجلس نمایندگان آمریکا در مورد فیلم اجساد خرد شده کودکان و اینکه آیا دلار‌های مالیاتی او برای کشتن کودکان در غزه پرداخت می‌شود، می پرسد و او پاسخ می دهد: "به نظر من باید همه آن‌ها را بکشیم."

به شورای امنیت سازمان ملل می رویم، جایی که قطعنامه آتش بس و پایان کشتار کودکان غزه مطرح شده است و آمریکا آن را وتو می کند تا آشکارترین نسل کشی قرن بیست و یکم جلوی چشمان دنیای مدعی تمدن و حقوق بشر، ادامه پیدا کند!

می بینید؟ یک منظومه فکری و سیاسی منسجم که از شهروندان عادی یهودی باورمند به ایدئولوژی صهیونیسم در سراسر جهان گرفته تا خاخام ها و سیاستمداران و نظامیان اسرائیلی و آمریکایی وجود دارد که بی هیج تعارف و پرده پوشی و حتی حفظ ظاهر، کشتن کودکان - دقت کنید: درباره کشتن کودک حرف می زنیم - را نه تنها تجویز که به آن افتخار هم می کنند و حتی آن را دستور الهی می دانند!

بحث ها و رویکردهای سیاسی را کنار بگذارید و به این بیندیشید که اکنون بشریت با پدیده عجیب و شرم آوری مواجه است که در بعد از قرن ها نظریه پردازی درباره حقوق بشر و تصویب کنوانسیون حقوق کودک و تفاخر به این که ما بشر مترقی هستیم و حرف هایی از این دست،به مرحله ای رسیده که از سیاستمداران مدعی حقوق بشر در آمریکا تا دولتمردان به اصطلاح "تنها دموکراسی خاورمیانه(!)" خیلی راحت و آشکار و واضح و بی پرده و بی نیاز به تفسیر می گویند باید همه کودکان غزه را بکشیم. این تاکید و تکرار و افتخار به کودک کشی، به اندازه کشتار کودکان نگران کننده است.
گویی تمام دستاوردهای حقوق بشری را یک جا جمع کرده و زیرش کبریت کشیده اند: نقطه سر خط!

و این، نه فقط فاجعه ای برای غزه که خطری تمام عیار برای بشریت است؛ خاصه آن که در ایدئولوژی رسمی اسرائیل، صهیونیست ها، قوم برترجهان هستند و همه انسان ها برای خدمت به آنان آفریده شده اند، فرقی هم نمی کند که مسلمان باشند یا مسیحی یا بودایی باشند یا آتئیست؛ همه شان برای بردگی یهودیان آفریده شده اند و قرار است در آخرالزمان، وقتی همه برده شدند، هر یهودی 2600 برده داشته باشد!

نکته اینجاست که وقتی دولت آمریکا، قطعنامه توقف کشتار را وتو می کند، نمی توانیم بگوییم نظریه کودک کشی، فقط مربوط به 4 سیاستمدار تندروی آمریکایی بوده است بلکه این سیستم سیاسی آمریکاست که چنین توحشی را به رسمیت می شناسد و با ارسال بمب و بمب افکن به قاتلان و وتوی قطعنامه ها، آن را عملیاتی می کند.

باور کردن ادعاهای حقوق بشری از افرادی این چنین، مانند نشستن پای "درس پاکدامنی" است که توسط "فواحش" تدریس می شود.