یادبود سعید راد در «شب بخارا» و خانه سینما

هفتصد وشصت ویکمین شب از شب‌های مجله بخارا به تجلیل از بازیگر کهنه‌کار سینمای ایران زنده‌یاد سعید راد اختصاص دارد که در اول مردادماه ۱۴۰۳ از دنیا رفت.

حدود دو هفته از درگذشت سعید راد می‌گذرد و قرار است جدیدترین برنامه از شب‌های مجله بخارا به یاد این بازیگر برگزار شود.

‌به گزارش ایسنا، هفتصد وشصت ویکمین شب از شب‌های مجله بخارا به تجلیل از بازیگر کهنه‌کار سینمای ایران زنده‌یاد سعید راد اختصاص دارد که در اول مردادماه ۱۴۰۳ از دنیا رفت.

کانال عصر ایران در تلگرام

این مراسم طبق اعلام برگزار کنندگان برنامه، «در ساعت پنج بعدازظهر دوشنبه پانزدهم مردادماه در ساختمان شماره یک خانه سینما (بهار جنوبی، کوچه سمنان) برگزار می‌شود و عنایت بخشی، علیرضا زرین‌دست، هوشنگ گلمکانی و جواد طوسی درباره زندگی هنری سعید راد سخنرانی خواهند کرد.

سعید راد با بازی در فیلم فاتحین صحرا (۱۳۵۰) بازیگری را آغاز کرد و در ادامه در طول دوران شکل‌گیری و دوام "موج نو"با بازی در فیلم‌های خداحافظ رفیق (۱۳۵۰)، صادق کُرده (۱۳۵۱)، کافر (۱۳۵۱)، صبح روز چهارم (۱۳۵۱)، تنگنا (۱۳۵۲)، مسلخ (۱۳۵۳)، کنیز (۱۳۵۳) و هدف (۱۳۵۴) موقعیت خود را به عنوان یک بازیگر مطرح و مستعد تثبیت کرد.

او برای بازی در فیلم «صبح روز چهارم» دیپلم منتقدان پنجمین دوره جشنواره سپاس و برای فیلم «تنگنا» جایزه بهترین بازیگر مرد را از ششمین دوره جشنواره سپاس دریافت کرد. ادامه فعالیت او تا سال ۱۳۵۷ با بازی در شمار قابل توجهی از فیلم‌های عامه پسند همراه بود، ولی همچنان با نقش‌های متفاوتی در فیلم‌های قاصدک (۱۳۵۵) و سفر سنگ (۱۳۵۶) سعی کرد شمایل هنرمندانه و حرفه‌ای‌ خود را حفظ کند.

سعید راد در سال‌های اول انقلاب در کنار بازی در چند فیلم تجاری پرفروش مانند «برزخی‌ها» (۱۳۶۱)، «دادشاه« (۱۳۶۲) و «عقاب‌ها» (۱۳۶۳) با بازی در فیلم «خط قرمز» مسعود کیمیایی (۱۳۶۰) یکی از بهترین نقش‌هایش را ارائه داد که این فیلم بعد از نمایش در اولین دوره جشنواره فیلم فجر، تاکنون امکان نمایش عمومی پیدا نکرده است. وی مدتی ممنوع التصویر شد و ایران را ترک کرد. در سال ۱۳۷۸ پس از سال‌ها دوری به ایران بازگشت و در فیلم «دوئل» احمدرضا درویش بازی کرد. او برای بازی در فیلم «گیرنده» (۱۳۹۰) دیپلم افتخار بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.

راد طی این سال‌ها با بازی در فیلم‌های «دوئل» (۱۳۸۲)، «چ» (۱۳۹٠) و سریال «در چشم باد» نشان داد که نقش "مکمل" می‌تواند ارزش‌های مستقل حرفه‌ای و جاذبه‌های نمایشی خودش را داشته باشد.