روزنامه هم میهن: مخالفان دولت با هشتگ «دلار چند» به شکل بی سابقه ای به دنبال التهاب آفرینی هستند؛ درحالی‌که پیش‌تر اینگونه اعتراضات را کار عوامل دشمن می‌خواندند

جالب آنجاست که منتقدان دولت فعلی از همان لحظات اولیه آغازبه‌کار دولت که قیمت دلار هزار تومان افزایش می‌یافت با هشتگ «دلار چند» حامیان دولت را به صلابه می‌کشند و این روزها زمین و زمان را به هم دوخته‌اند و بی‌امان پمپاژ ناامیدی می‌کنند و سخن از استعفا و ناکارآمدی می‌زنند و از طرف دیگر، با صراحتی بی‌سابقه بر موج التهاب‌آفرینی می‌نوازند.

روزنامه هم میهن نوشت: منتقدان دولت فعلی از همان لحظات اولیه آغازبه‌کار دولت که قیمت دلار هزار تومان افزایش می‌یافت با هشتگ «دلار چند» حامیان دولت را به صلابه می‌کشند و این روزها زمین و زمان را به هم دوخته‌اند و بی‌امان پمپاژ ناامیدی می‌کنند و سخن از استعفا و ناکارآمدی می‌زنند و از طرف دیگر، با صراحتی بی‌سابقه بر موج التهاب‌آفرینی می‌نوازند.

فارغ از اینکه افزایش قیمت دلار برآمده از چه مولفه‌ها و متغیرهای اقتصادی است و نقش دولت مستقر در آن چیست و راهکار کجاست، سقوط ارزش پول ملی یک رویه چنددهه‌ای و مستمر در دولت‌های مختلف با گرایش‌های متفاوت بوده و افزایش اخیر در بازار ارز در قیاس با تکانه‌های قبلی چندان گل‌درشت نیست.

اما نکته جالب آنجاست که منتقدان دولت فعلی از همان لحظات اولیه آغازبه‌کار دولت که قیمت دلار هزار تومان افزایش می‌یافت با هشتگ «دلار چند» حامیان دولت را به صلابه می‌کشند و این روزها زمین و زمان را به هم دوخته‌اند و بی‌امان پمپاژ ناامیدی می‌کنند و سخن از استعفا و ناکارآمدی می‌زنند و از طرف دیگر، با صراحتی بی‌سابقه بر موج التهاب‌آفرینی می‌نوازند؛ درحالی‌که پیش‌تر اینگونه اعتراضات و انتقادات را کار عوامل دشمن می‌خواندند.

آنها نیک می‌دانستند که التهاب‌زایی کمکی به حل مسئله نمی‌کند و از طرف دیگر، ریشه حل مسئله را نیز خوب می‌دانند که در حل‌وفصل مسئله تحریم و تنش‌زدایی در سیاست خارجی است که باز اگر دولت مستقر در آن توفیق یابد، برای آنان و به‌زعم ایشان بازی باخت-باخت در حوزه رقابت سیاسی و طیفی و نیز در قبال منافع طیفی که کاسبان تحریم خوانده می‌شوند و بحران‌زی هستند، رقم می‌خورد.

در سوی دیگر، این روزها در شبکه‌های اجتماعی و در قالب بیلبوردها و مراسم مختلف، شاهد توجه ویژه و دوچندان به سالروز ۹دی بودیم؛ مراسمی که در طول چند سال گذشته و به‌خصوص در دولت سیزدهم چندان بروز و ظهور میدانی نداشت و در قالب مراسم رسمی بدان پرداخته می‌شد و به‌سادگی از کنار آن گذر می‌کردند؛ اما امسال به‌یکباره کاربران جریان موسوم به انقلابی، نه‌تنها حضوری پررنگ در گرامیداشت آن داشتند که با تاکید و تصریح روی مسائل حساسیت‌زا و انشقاقی سراغ بازگشایی پرونده‌های گذشته رفته و روی موضوعاتی مانور دهند و انگشت گذاشتند که حساسیت‌زاست و در مسیر دوقطبی‌سازی‌های افتراقی-انشقاقی و زخم‌های کهنه باقیمانده از سال۱۳۸۸ و سرمایه اجتماعی‌سوز آن است.

آنان با این اصرار و پافشاری روی موضوعات قدیمی چه هدفی دارند و چرا چنین سونامی‌وار و یکدست یادشان افتاده که پرونده‌های گذشته را دوباره در سطح جامعه گشوده و مطرح کنند و روی موارد حساسیت‌زا برای بخشی از جامعه مانور دهند؟

پاسخ ساده و صریح و شفاف است. از دلار و تورم و گرانی تا تحریم و فتنه، همه فرعیات و تنها دستمایه و ابزاری هستند در مسیر تنش‌زایی و التهاب‌آفرینی در جامعه‌ای که بیش و پیش از هر گزاره و گزینه‌ای برای رتق‌وفتق بهینه امور نیازمند ثبات، آرامش و پرهیز از تنش برای حل‌وفصل مسائل و ابربحران‌ها در عرصه داخلی و سیاست خارجی است و نیازمند تغییر رویکرد و تدبیر استراتژی و راهبردهایی است که در فضای تلاطمی امکان تمرکز و صرف پتانسیل‌های لازم را برای حل‌وفصل مسائل نخواهد داشت و درگیر در حواشی و مدیریت میدانی بحران‌سازی‌های تصنعی خواهد شد.