۲۸ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۸ آذر ۱۴۰۴ - ۰۵:۰۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۰۶۲۲۸۰
تاریخ انتشار: ۱۴:۱۶ - ۰۱-۰۳-۱۴۰۴
کد ۱۰۶۲۲۸۰
انتشار: ۱۴:۱۶ - ۰۱-۰۳-۱۴۰۴
واژه‌خانه عصر ایران

اگزیستانسیالیسم چیست؟

اگزیستانسیالیسم چیست؟
دکتر عبدالکریم سروش متفکر ایرانی اگزیستانسیالیسم را به دو گونه تقسیم می کند: اگزیستانسیالیسم موحد و خداباور با نماد "کی‌یر که‌گور " که تعبیر "ابراهیم پدر ایمان" از اوست و دیگری خداناباور با چهره ای چون ژان پل سارتر که می گوید چون خدایی نیست انسان باید آزادانه تصمیم بگیرد.

   عصر ایران - واژۀ اگزیستانسیالیسم (Existentialism) دلالت دارد بر یک مکتب فلسفی، که انسان را در مرکز هستی قرار می‌دهد، اما نه به‌عنوان موجودی تثبیت‌شده و معنادار، بلکه به‌عنوان موجودی تنها، آزاد و مسئول که در جهانی بی‌معنا رها شده است و باید خود معنا بیافریند.

  اگزیستانسیالیست‌ها باور دارند که انسان «هستی»‌اش را ابتدا تجربه می‌کند، سپس خودش «ماهیت»‌اش را می‌سازد—نه برعکس. به بیان ساده‌تر، انسان نخست هست، سپس انتخاب می‌کند، عمل می‌کند و از خلال این اعمال، خودش را تعریف می‌کند.

   این مکتب در قرن بیستم به‌ویژه پس از جنگ جهانی دوم به‌شدت مطرح شد و در واکنش به بحران معنای مدرنیته، تکنوکراسی، و فجایع جنگ رشد کرد. اگزیستانسیالیسم هم در فلسفه و هم در ادبیات حضور پررنگ دارد.

  ژان پل سارتر، یکی از مهم‌ترین نمایندگان این جریان، در جمله‌ای معروف می‌گوید: «انسان محکوم به آزادی است». یعنی چون خدایی نیست که سرنوشت یا ارزش‌ها را تعیین کرده باشد، انسان خود باید آزادانه تصمیم بگیرد و مسئول پیامدهای انتخاب‌هایش باشد. سارتر بر این باور بود که ما در جهانی بی‌خدا زندگی می‌کنیم و به همین دلیل، مسئولیت معنا بخشیدن به زندگی فقط بر دوش خود ماست.

  دیگر فیلسوفان مهم این مکتب عبارت‌اند از: سورن کی‌یرکگور (پدر اگزیستانسیالیسم مسیحی)، فریدریش نیچه (هرچند خود را اگزیستانسیالیست نمی‌دانست، اما بر بسیاری تأثیر گذاشت)، مارتین هایدگر، آلبر کامو (که بیشتر از واژه‌ی «پوچی» استفاده می‌کرد)، و سیمون دوبووار.

  در ادبیات، اگزیستانسیالیسم در آثار کافکا، داستایفسکی، بکت، و سارتر قابل ردیابی است. در این متون، شخصیت‌ها معمولاً با بحران هویت، آزادی، پوچی و مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

  اگزیستانسیالیسم، در نهایت، بیش از آن‌که مجموعه‌ای از آموزه‌های منسجم باشد، نوعی زیستن و اندیشیدن است. روشی است برای مواجهه با اضطراب، تنهایی، مسئولیت و مرگ. مسیری که انسان را وا‌می‌دارد تا نه از سر عادت، بلکه آگاهانه انتخاب کند. حتی در جهانی بی‌معنا.

 ( دکتر عبدالکریم سروش متفکر ایرانی اگزیستانسیالیسم را به دو گونه تقسیم می کند: اگزیستانسبالیسم موحد و خداباور با نماد کی‌یر که‌گور که تعبیر "ابراهیم پدر ایمان" از اوست و دیگری خداناباور با چهره ای چون سارتر).

پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر
ارسال به دوستان
چرا لوگو اپل سال‌ها برعکس بود؟ داستانی که احتمالا نمی‌دانستید نقش شکلات تلخ در کُند کردن روند پیری پیروزی بزرگ تراکتور؛ قسم به لحظه شیرین انتقام چرا کامپیوتر خاموش نمی‌شود؟ راهکارهای قطعی حل مشکل خاموش نشدن ویندوز کدام خودرو قابل‌اعتمادتر است؟ میوه ای کوچک با معجزه ای بزرگ برای قلب و اعصاب! رتبه‌بندی کشورهای جهان بر اساس سهم پول نقد در تراکنش‌های روزمره (+ اینفوگرافیک) «اثر آخرین ماه سال»؛ چگونه زمان محدود بهره‌وری را افزایش می‌دهد؟ امیر عابدینی: آقای محمد خاتمی مخالف این بود که دوباره اسم باشگاه ما پرسپولیس شود قصه‌های نان و نمک(74)/ وقتی استرسِ مصاحبه، مهم‌تر از رزومه است مهران مدیری: طنز رضا عطاران چرک است/ کمدی دوست ندارم رویایت را به خاطر برادر احمقت خراب نکن! می‌خندیدند، تحقیر می‌کردند و اخراجم را می‌خواستند؛ شکایت جنجالی کارمند رئال عذرخواهی سرمربی رئال مادرید از این جوان خستگی شیاطین سرخ از اشتباهات داوری: بس است دیگر!